Υπάρχουν αγώνες που φαίνονται άδικοι. Ένας συνηθισμένος λόγος είναι η μεγάλη διαφορά εμπειρίας του ενός μαχητή από τον άλλο. Υπάρχουν περιπτώσεις νεοεισερχόμενων, που μπαίνουν στον αγώνα έχοντας σαν καλύτερη προοπτική το να κάνουν τον σάκο, άλλοι να βγάλουν τον πρώτο γύρο, άλλοι να βγάλουν τον αγώνα σε ένα κομμάτι.
Η περίπτωση του Βρετανού Damien Trainor είναι ίσως η πλέον ακραία. Είπαμε διαφορά αλλά όχι κι έτσι.
Ο αντίπαλός του Tawatchai Budsadee, είχε στο ενεργητικό του μόλις 800 αγώνες, ο Damien 80. Όχι δεν ξεχάσαμε το 0, ογδόντα.
Ότι και να λέμε ο Damien, αν και 2 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, είναι ένας άνθρωπος με κουράγιο. Είναι επίσης και πολύ καλός τεχνίτης.
Πάντως το να μπαίνεις στο ρινγκ, αντίπαλος κάποιου που έχει στο ενεργητικό του 10 φορές περισσότερους αγώνες από σένα, θέλει σίγουρα θάρρος. Το να του “την πέφτεις” κιόλας, ή έχεις άγνοια κινδύνου ή κάτι ξέρεις και δεν μας το λες.
Δείτε τι έγινε.
Φοβερός τεχνίτης ο Tawatchai, εκρηκτικός, με κοφτερές τεχνικές, εμπειρία, άμεση αντίδραση. Ο Damien εξαιρετικός τεχνίτης, πολύ ισορροπημένος τεχνικά, ουσιαστικός, ήξερε τι ζητούσε χωρίς ίχνος άγχους που αντιμετώπιζε τον Tawatchai, ένα “ιστορικό στέλεχος” του αθλήματος.
Και εδώ ο δεύτερος: στον αγώνα αυτό ο Tawatchai αναγκάστηκε να αγωνιστεί σοβαρά. Επέλεξε να κάνει πολύ δυνατές μεμονωμένες τεχνικές που δεν περνούσαν την άμυνα του Βρετανού. Ο καταπληκτικός Damien δεν άφησε περιθώριο. Μπήκε να πάρει τον αγώνα και δεν δεχόταν αντιρρήσεις. Πολύ καλοί συνδυασμοί και δυνατά τελειώματα, δεν άφησε άνοιγμα που να μην αξιοποιήσει σε αντίθεση με τον Tawatchai που δεν είχε ουσία στις επιλογές του.
Καθαρή υπεροχή, μία αναμφισβήτητη νίκη για τον Damien, αλλά και μια νίκη που εκμηδένισε την διαφορά του αριθμού των αγώνων.
