26.8 C
Αθήνα
9 Σεπτεμβρίου, 2024
MMAΕνημέρωσηΠρόσωπα

Angela Lee: “δεν ήταν δυστύχημα ήταν απόπειρα αυτοκτονίας”

Η παγκόσμια πρωταθλήτρια του ONE Angela Lee, υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 2017, που θα μπορούσε να είχε τελειώσει την καριέρα της. Τώρα, έξι χρόνια αργότερα, η Lee αποκάλυψε ότι το δυστύχημα  δεν ήταν τυχαίο. Προσπαθούσε να αυτοκτονήσει.

Την Τρίτη, η 27χρονη Χαβανέζα μαχήτρια δημοσίευσε ένα άρθρο που περιγράφει λεπτομερώς τους αγώνες της με την ψυχική υγεία, που οδήγησε σε απόπειρα αυτοκτονίας μερικές ημέρες πριν από έναν προγραμματισμένο αγώνα.

 

 

Σύμφωνα με την Lee, προσπαθούσε για μια πολύ δύσκολη μείωση βάρους και το σώμα της δεν αντιδρούσε με τον τρόπο που χρειαζόταν για να ρίξει τα περιττά κιλά πριν τον αγώνα. Η κατάσταση τελικά ξέφυγε, καθώς η Lee έψαχνε απεγνωσμένα για μια διέξοδο ώστε να μην χρειαστεί να αγωνιστεί και πιθανώς να απογοητεύσει τους πάντες αποτυγχάνοντας να πιάσει το κατάλληλο βάρος ενώ ήταν ήδη παγκόσμια πρωταθλήτρια.

Το άρθρο γράφτηκε για το The Players’ Tribune. “Ετοιμαζόμουν για την τελευταία μου υπεράσπιση του τίτλου της χρονιάς, όταν τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν για μένα. Η πίεση, το άγχος και οι προσδοκίες άρχισαν να συσσωρεύονται. Είχα μπει σε ένα τούνελ και πίστευα ότι αυτός ο επερχόμενος αγώνας ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου. Κοιτάζοντας πίσω τώρα, είχα όλα όσα θα μπορούσα να ήθελα εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Δεν το εκτίμησα σωστά. Είχα φτάσει σε ένα σημείο που το να αποβάλω βάρος για αυτόν τον αγώνα ήταν το μεγαλύτερο πράγμα στον κόσμο για μένα.

“Είπα στον εαυτό μου: Αν δεν το κάνεις αυτό, θα χάσεις τα πάντα. Και, ως αθλητής, με κάθε ειλικρίνεια, αυτή η νοοτροπία μπορεί να είναι χρήσιμη και ενθαρρυντική. Είναι όμως και δίκοπο μαχαίρι. Και έφτασα σε ένα σημείο όπου είχα πιέσει πολύ το μυαλό και το σώμα μου. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι τη ντροπή που θα προέκυπτε αν δεν μπορούσα να κάνω τον αγώνα. Ως κάποια που δεν είχε χάσει ποτέ κανέναν αγώνα σε όλη της τη ζωή, αυτό με τρομοκρατούσε. Έγινε αβάσταχτο. Και, τελικά, έφτασα σε ένα σημείο όπου θα προτιμούσα να βγάλω τον εαυτό μου από την εξίσωση παρά να ασχοληθώ με αυτό που μπορούσε να έρθει. Εκεί ήταν το μυαλό μου. Ήταν όλα ή τίποτα».

Έχοντας κιλά για να χάσει, η Lee ομολόγησε ότι προσπάθησε να τραυματιστεί για να μην μπορέσει να αγωνιστεί. Πρώτα προσπάθησε να σπάσει το χέρι της πριν επιχειρήσει να κάνει διάσειση.

Όταν αυτό δεν λειτούργησε, η Lee αποφάσισε να κάνει μια οδήγηση αργά το βράδυ γύρω από μια επικίνδυνη περιοχή του αυτοκινητόδρομου στη Χαβάη που θα της επέτρεπε να τα τελειώσει όλα με μια στροφή του τιμονιού.

“Πάτησα το πόδι μου μέχρι το τέρμα στο πεντάλ του γκαζιού. Όσο πιο κάτω θα πήγαινε”, είπε η Lee. “Δεν ξέρω πόσο γρήγορα πήγαινα. Αλλά ήταν τόσο γρήγορα όσο το αυτοκίνητό μου μπορούσε να κινηθεί. Ήθελα να χτυπήσω το προστατευτικό κιγκλίδωμα όσο πιο δυνατά μπορούσα, και θυμάμαι απλώς ότι γύρισα το τιμόνι και έκανα στροφή και μετά χτύπησα κάτι, και μετά απλά… κυλούσε. Κυλούσε και κυλούσε και κυλούσε.

“Όταν άνοιξα τα μάτια μου, ήμουν ανάποδα. Παντού ήταν σπασμένα τζάμια. Θυμάμαι ότι περίμενα σε αυτό το αυτοκίνητο για αρκετή ώρα, κρεμασμένη ανάποδα, απλά προσπαθώντας βασικά να επεξεργαστώ τα πάντα. Είμαι ακόμα εδώ; Είμαι ζωντανή;”

Στον απόηχο του τροχαίου, η Lee λέει ότι μόνο ο σύζυγός της γνώριζε την αλήθεια αυτού που συνέβη.

Της πήρε μήνες για να συμφιλιωθεί τελικά με αυτό που συνέβη καθώς προσπαθούσε να ανακάμψει από την απόπειρα αυτοκτονίας.

“Τα πάντα σχετικά με αυτή τη διαδικασία θεραπείας ήταν μια πρόκληση, φυσικά”, είπε ο Lee. “Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Αλλά κάθε φορά που μοιράζομαι την ιστορία μου με άλλο άτομο… ακόμα κλαίω. Τα δάκρυα τρέχουν ακόμα. Η φωνή μου τρέμει ακόμα. Αλλά, κάθε φορά, γίνεται λίγο καλύτερο.

“Σε αυτό το σημείο, απλώς προσπαθώ το καλύτερό μου κάθε μέρα, και κάθε μέρα που φαίνεται διαφορετική. Αλλά είμαι εντάξει με αυτό. Τώρα συνειδητοποιώ ότι είμαι μόνο άνθρωπος, όπως είμαστε όλοι. Δεν έχουμε σκοπό να ζήσουμε μια τέλεια, πεντακάθαρη ζωή. Ήρθα να μάθω ότι αυτή η ζωή, είναι ζωή. Έχει να κάνει με το να μεγαλώνεις και να μάθεις να αποδέχεσαι τον εαυτό σου. Κάποιες μέρες είναι καλές, κάποιες δύσκολες, αλλά κάθε μέρα επιλέγω να συνεχίζω να παλεύω. Υπάρχουν ακόμα πολλές δύσκολες μέρες. Αλλά από το πώς περνούσα εκείνες τις μέρες είναι πολύ καλύτερο τώρα. Πολύ πιο υγιεινό. Έχω εργαλεία να χρησιμοποιήσω και ανθρώπους στους οποίους μπορώ να βασιστώ για να τους ενημερώσω για το πώς νιώθω”.

Πιο πρόσφατα, η Lee άρχισε να εστιάζει τις προσπάθειές της για καλύτερη ψυχική υγεία σε έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που ίδρυσε με το όνομα Fightstory, όπου οι άνθρωποι μπορούν να μοιραστούν τις δικές τους προσωπικές μάχες μεταξύ τους. Η έμπνευση για να ξεκινήσει τη μη κερδοσκοπική οργάνωση προήλθε από τη δική της εμπειρία καθώς και από τον τραγικό θάνατο της 18χρονης αδερφής της Victoria Lee πριν από εννέα μήνες.

“Στις 26 Δεκεμβρίου 2022, η μικρότερη αδερφή μου, η Victoria, αυτοκτόνησε”, αποκάλυψε η Lee. “Το Fightstory εμπνεύστηκε τη Victoria και την αξιοσημείωτη ζωή που έζησε σε ηλικία μόλις 18 ετών. Το Fightstory είναι τόσο δικό της όσο και δικό μου. Είναι κάτι που δημιουργήσαμε μαζί, για να σώσουμε ζωές και να προσπαθήσουμε να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος. Θέλουμε οι άνθρωποι να γνωρίζουν ότι παρόλο που μπορεί να αισθάνεστε μόνοι στον αγώνα σας με την ψυχική υγεία, δεν είστε μόνοι”.

 

H Victoria Lee

 

 

Η Lee παραμένει σταθερή στην αντιμετώπιση της ψυχικής της υγείας, ενώ προσπαθεί επίσης να βοηθήσει άλλους που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα και στέλνει ένα μήνυμα υποστήριξης σε όποιον χρειάζεται να το ακούσει.

“Αν παλεύετε αυτή τη στιγμή, αν βρίσκεστε σε σκοτεινό μέρος, αν σκέφτεστε να βάλετε τέλος στη ζωή σας, αφήστε εμείς να πούμε, καταλαβαίνουμε. Ξέρουμε πώς νιώθεις”, είπε η Lee.

“Το θέμα δεν είναι να είσαι πάντα δυνατός. Δεν χρειάζεται να το προσποιείτε ή να προσποιηθείτε ότι όλα είναι εντάξει. Υπάρχει τόση δύναμη στην ειλικρίνεια και στο να ζητάς βοήθεια. Και όλοι μπορούμε να είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον”.

 

 

Η ζωή ενός επαγγελματία αθλητή και μάλιστα κορυφαίου και σε τόσο δύσκολα και σκληρά αθλήματα, μόνο εύκολη δεν είναι. Δεν είναι επίσης τυχαίο το ότι αμείβονται τόσο καλά και είναι τόσοι λίγοι αυτοί που μπορούν να το κάνουν. Χωρίς αμφιβολία, αξίζουν τον σεβασμό μας. 

Σχετικές αναρτήσεις

Το Judo στην Γαλλία την δεκαετία του ’50

Spyros Loumanis

Ένα πολύτιμο “φροντιστήριο” πυγμαχίας από΄τους καλύτερους

Spyros Loumanis

Kick Jitsu: το Ιταλικό στυλ “Kickboxing”

Spyros Loumanis

Αφήστε ένα σχόλιο

* Χρησιμοποιώντας αυτήν τη φόρμα συμφωνείτε με την αποθήκευση και το χειρισμό των δεδομένων σας από αυτόν τον ιστότοπο.

Χρησιμοποιούμε Cookies στην σελίδα μας ώστε να έχετε την καλύτερη εμπειρία χρήσης.Θέλετε την να συνεχίσετε την χρήση των Cookies ; Accept Read More