Ο Chiyonofuji Mitsugu γεννήθηκε στις 1 Ιουνίου 1955. Το πραγματικό του όνομα ήταν Akimoto Mitsugu.
Ήταν επαγγελματίας αθλητής του Sumo. Δεν ήταν απλώς μαχητής, ήταν yokozuna, μεγάλος πρωταθλητής, και μάλιστα ένας από τους σπουδαιότερους με 31 πρωταθλήματα, δεύτερος σε αριθμό όλων των εποχών. Είχε το παρατσούκλι “The Wolf” (Urufu) λόγω της αγριότητας και των ανδρικών χαρακτηριστικών του προσώπου του.
Χαρακτηριστικό ήταν και η μεγάλη του διάρκεια στην κορυφή. Ειδικά από το 1981 έως το 1991 ήταν ο κυρίαρχος. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 δεν είχε αντίπαλο.
Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.
Ο Chiyonofuji γεννήθηκε στη Fukushima, στη βόρεια Ιαπωνία. Ήταν γιος ψαρά. Στο σχολείο διέπρεψε σε αγώνες στίβου, ιδιαίτερα στο τρέξιμο. Ανιχνεύτηκε το ταλέντο του σε ηλικία 15 ετών, από τον επικεφαλής του στάβλου Kokonoe Chiyonoyama. (Στάβλο ονομάζουν τις σχολές του Sumo).
Ο Chiyonoyama του υποσχέθηκε ένα ταξίδι στο Τόκιο με αεροπλάνο, κάτι που ενθουσίασε τον νεαρό Akimoto, καθώς δεν είχε πετάξει ποτέ πριν. Την εποχή του ντεμπούτου του ζύγιζε μόλις 71 κιλά. Ο Chiyonoyama πέθανε το 1977, οπότε ο Kitanofuji, ο 52ος yokozuna και επίσης ντόπιος του Hokkaido, ανέλαβε τον στάβλο.
Η μεγάλη καριέρα του Chiyonofuji Mitsugu αρχίζει
Ο Chiyonofuji ξεκίνησε την καριέρα του τον Σεπτέμβριο του 1970. Έφτασε στη δεύτερη υψηλότερη κατηγορία jūryō τον Νοέμβριο του 1974, και προήχθη στην κορυφαία κατηγορία makuuchi τον Σεπτέμβριο του 1975. Ωστόσο, άντεξε μόνο ένα τουρνουά πριν υποβιβαστεί ξανά, και τα επαναλαμβανόμενα τραύματα από εξάρθρωση του ώμου τον οδήγησαν να πέσει πίσω στις μη επαγγελματικές τάξεις. Επέστρεψε στην κορυφαία κατηγορία τον Ιανουάριο του 1978. Αφού κατέκτησε ένα βραβείο για το μαχητικό πνεύμα τον Μάιο, ο Chiyonofuji έφτασε στο komusubi (την τέταρτη υψηλότερη κατάταξη) για πρώτη φορά.
Κατά τη διάρκεια της πρώιμης καριέρας του στην κορυφαία κατηγορία συχνά συγκρίθηκε με έναν άλλο παλαιστή ελαφρών βαρών που ήταν δημοφιλής στους οπαδούς του Sumo, τον Takanohana. Ο Takanohana είχε συναντήσει για πρώτη φορά τον Chiyonofuji ενώ βρισκόταν σε μια περιοδεία και τον ενθάρρυνε να δοκιμάσει το Sumo. Συμβούλεψε επίσης τον Chiyonofuji να κόψει το κάπνισμα, κάτι που τον βοήθησε να πάρει κάποιο επιπλέον βάρος.
Το 1979, λόγω του προβλήματός του στον ώμο, ο Chiyonofuji έπεσε για λίγο στη δεύτερη κατηγορία, αλλά σύντομα επέστρεψε. Ενθαρρυμένος από τον στάβλο του, άρχισε να βασίζεται όχι μόνο σε τεχνικές ρίψης, που αύξαναν τον κίνδυνο να τραυματίσει ξανά τους ώμους του, αλλά και στο να κερδίσει γρήγορα χώρο στον τερέν και να βγάζει εκτός τους αντιπάλους του.
Επιδεικνύοντας πολύ μεγαλύτερη συνέπεια, κέρδισε τρία kinboshi νικώντας τον τίτλο yokozuna στα τουρνουά Μαρτίου και Ιουλίου 1980, όπου πήρε και βραβεία καλύτερης τεχνικής.
Ο Chiyonofuji έφτασε στην sekiwake (η τρίτη υψηλότερη κατάταξη) και παρέμεινε σε αυτήν μόνο για δύο τουρνουά. Ως sekiwake, σκόραρε 11-4 τον Νοέμβριο και τον Ιανουάριο του 1981 σκόραρε 14-1, χάνοντας μόνο έναν κανονικό αγώνα από τον κυρίαρχο yokozuna Kitanoumi, και στη συνέχεια τον νίκησε στα επόμενα πλέι οφ για να κατακτήσει για πρώτη φορά τον κορυφαίο τίτλο της κατηγορίας makuuchi. Αυτό του χάρισε την προαγωγή σε ōzeki, τον δεύτερο υψηλότερο βαθμό.
Ενώ έκανε αυτή τη γρήγορη άνοδο, κέρδισε το βραβείο τεχνικής στα τρία προηγούμενα τουρνουά και το κέρδισε ξανά σε εκείνο το τουρνουά Ιανουαρίου 1981 όπου κέρδισε επίσης το βραβείο εξαιρετικής απόδοσης.
Ως ōzeki σκόραρε καλά στα 3 επόμενα τουρνουά μέχρι τον Ιούλιο του 1981, όπου νίκησε ξανά τον Kitanoumi και κατέκτησε τον δεύτερο τίτλο του. Μετά από αυτή τη νίκη, προήχθη σε yokozuna, τον 58ο στην ιστορία του Sumo.
Ο Chiyonofuji αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το πρώτο του τουρνουά ως yokozuna λόγω τραυματισμού, αλλά επέστρεψε για να κερδίσει το πρωτάθλημα τον Νοέμβριο, νικώντας τον Asashio σε πλέι οφ. Αργότερα είπε ότι αυτή η νίκη ήταν το θεμέλιο πάνω στο οποίο έχτισε την μετέπειτα επιτυχία του ως yokozuna. Η επιτυχία αυτή ήταν να κερδίσει το τουρνουά Kyushu οκτώ συνεχόμενα χρόνια, από το 1981 έως το 1988, επίτευγμα που αποτέλεσε ρεκόρ σε οποιοδήποτε από τα έξι συγκεκριμένα honbasho.
Καθώς ο αντίπαλος του Kitanoumi βρισκόταν σε μια μακρά πτώση, ο Chiyonofuji κυριάρχησε το 1982, κερδίζοντας 4 από τα 6 τουρνουά. Ωστόσο, ένας άλλος yokozuna, ο Takanosato, εμφανίστηκε τα επόμενα δύο χρόνια για να τον αμφισβητήσει. Ο Chiyonofuji είχε ξανά μια σειρά από προβλήματα τραυματισμών. Περιορίστηκε σε ένα μόνο πρωτάθλημα από τα εννέα τουρνουά που διεξήχθησαν από τον Μάιο του 1983 έως τον Σεπτέμβριο του 1984. Αλλά ο Kitanoumi αποσύρθηκε τον Ιανουάριο του 1985, με τον ηλικιωμένο Takanosato να ακολουθεί ένα χρόνο αργότερα, και ο Chiyonofuji επανέλαβε την κυριαρχία του.
Το 1986 κέρδισε πέντε από τα έξι τουρνουά που διεξήχθησαν, ήταν η πρώτη φορά που έγινε αυτό μετά το Kitanoumi το 1978. Παρά το γεγονός ότι ήταν ηλικιακά μεγαλύτερος και σωματικά ελαφρύτερος από όλους σχεδόν τους αντιπάλους του, κυριάρχησε στο άθλημα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980.
Το 1988, έκανε ένα νικηφόρο σερί 53 αγώνων, τον τρίτο μεγαλύτερο στην ιστορία του Sumo, δεύτερος μετά τους 63 του yokozuna Hakuhō και το ρεκόρ όλων των εποχών του Futabayama με 69.
Η σειρά ξεκίνησε την 7η ημέρα του τουρνουά του Μαΐου του 1988 με νίκη επί του Hananoumi και συνεχίστηκε στα τουρνουά Ιουλίου και Σεπτεμβρίου 1988, ολοκληρώνοντας μόνο την τελευταία ημέρα του τουρνουά Νοεμβρίου 1988 όταν ηττήθηκε από τον Ōnokuni. Αν είχε κερδίσει αυτόν τον αγώνα, θα ήταν ο πρώτος παλαιστής που θα κέρδιζε τρία διαδοχικά τουρνουά με ρεκόρ 15–0.
Ωστόσο, η νικηφόρα πορεία του ήταν η καλύτερη που υπήρξε ποτέ στη μεταπολεμική περίοδο, ξεπερνώντας τους 45 αγώνες που κέρδισε ο Taihō το 1968 και το 1969.
Τον Ιούλιο του 1989 πήρε το 28ο του πρωτάθλημα σε πλέι οφ από τον σταθερό του αντίπαλο Hakotumi. Ήταν η πρώτη φορά που δύο yokozuna από τον ίδιο στάβλο συναντήθηκαν σε πρωτάθλημα.
Τον Σεπτέμβριο του 1989 ο Chiyonofuji ξεπέρασε το ρεκόρ του Ōshio με 964 νίκες καριέρας και έγινε ο πρώτος παλαιστής Sumo που έλαβε το Βραβείο Τιμής του Λαού από τον Ιάπωνα Πρωθυπουργό.
Τον Μάρτιο του 1990, εξασφάλισε την 1000η νίκη του. Αν κατακτήσει και έναν 32ο τίτλο τουρνουά, θα είχε ισοφαρίσει το ρεκόρ του Taihō του 1971, αλλά το 31ο πρωτάθλημα τον Νοέμβριο του 1990, αποδείχθηκε το τελευταίο του.
Στο εναρκτήριο τουρνουά του 1991, ο Chiyonofuji ξεπέρασε το ρεκόρ του Kitanoumi με 804 νίκες στην κορυφαία κατηγορία, αλλά τραυματίστηκε τη δεύτερη μέρα και αναγκάστηκε να αποσυρθεί.
Επέστρεψε τον Μάιο, αλλά έχασε την ημέρα έναρξης του τουρνουά από το 18χρονο ανερχόμενο αστέρι και μελλοντικό yokozuna Takanohana. Υπολογίστηκε ότι ο μισός πληθυσμός της Ιαπωνίας παρακολούθησε τον αγώνα στην τηλεόραση. Συμπωματικά, ο πατέρας του Takanohana, Takanohana Kenshi, είχε αποσυρθεί το 1981 λίγο μετά την ήττα από την Chiyonofuji. Ο Chiyonofuji κέρδισε τον Itai την επόμενη μέρα, αλλά αυτή επρόκειτο να ήταν η τελευταία του νίκη. Αφού έχασε άλλο ένα ματς από τον Takatōriki την τρίτη ημέρα, ο Chiyonofuji ανακοίνωσε τη δική του απόσυρση, λίγες εβδομάδες πριν από τα 36α γενέθλιά του.
Συνολικό Ρεκόρ 1045 νίκες, 437 ήττες.
Το εντυπωσιακό είναι ότι σε ένα άθλημα όπου το βάρος συχνά θεωρείται ζωτικής σημασίας, ο Chiyonofuji ήταν αρκετά ελαφρύς, είχε ύψος 1,83 m και βάρος 126 κιλά. Την υπεροχή του την έδιναν η ανώτερη τεχνική και η μυϊκή του ανάπτυξη. Ήταν μάλιστα ο πιο ελαφρύς yokozuna από τη δεκαετία του 1960.
Μετά την απόσυρση από την ενεργό δράση
Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, το 1992 αγόρασε τον στάβλο Kokonoe από τον Kitanofuji και οι δυο τους αντάλλαξαν τα μεγαλύτερα ονόματα τους (Jinmaku και Kokonoe). Η τιμή αγοράς του στάβλου αναφέρθηκε ότι ήταν περίπου 50.000,000 γιεν, χαμηλότερη από την τιμή αγοράς για ένα στάβλο.
Υπό την ηγεσία του, ο στάβλος παρήγαγε αρκετούς κορυφαίους παλαιστές, συμπεριλαμβανομένων του πρώην ōzeki Chiyotaikai, του πρώην komusubi Chiyotenzan και του πρώην maegashira Chiyohakuhō.
Από τον Μάρτιο του 2016, ο στάβλος Kokonoe είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους στάβλους στο Sumo, όσον αφορά την ποσότητα των sekitori, με τέσσερις αθλητές (Chiyotairyū, Chiyomaru, Chiyonokuni και Chiyootori) στην κορυφαία κατηγορία και δύο (Chiyoshoma και Chiyonoō) στο jūryō. Συνεργάστηκε επίσης για μερικά χρόνια ως κριτής στο ringside.
Τον Φεβρουάριο του 2008, εντάχθηκε στο διοικητικό συμβούλιο της Japan Sumo Association, όπου ήταν υπεύθυνος για την οργάνωση των περιοδειών ή του jungy. Αναγκάστηκε να παραιτηθεί τον Απρίλιο του 2011, όταν ο παλαιστής του Chiyohakuhō παραδέχτηκε τη συμμετοχή του σε στημένους αγώνες και αποσύρθηκε από το Sumo.
Επέστρεψε στις εκλογές του Ιανουαρίου 2012 ως Διευθυντής Επιχειρήσεων (η δεύτερη υψηλότερη θέση στην ιεραρχία του Συνδέσμου), αλλά παραιτήθηκε δύο χρόνια αργότερα. Επέλεξε να μην είναι υποψήφιος για θέση διοικητικού συμβουλίου στις εκλογές του 2016, επικαλούμενος έλλειψη υποστήριξης.
Οικογενειακή κατάσταση
Ο Chiyonofuji ανακοίνωσε τον αρραβώνα του λίγο μετά το πέμπτο του πρωτάθλημα τουρνουά τον Μάιο του 1982. Απέκτησε έναν γιο και τρεις κόρες. Η δεύτερη κόρη του, η Kozue Akimoto, γεννημένη το 1987, είναι μοντέλο μόδας. Η μικρότερη κόρη του πέθανε σε ηλικία τεσσάρων μηνών, λίγο πριν το τουρνουά του Ιουλίου του 1989.
Η ασθένεια και το τέλος
Ο Chiyonofuji υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για καρκίνο του παγκρέατος τον Ιούλιο του 2015 και ήταν αισθητά αδύναμος όταν μίλησε σε δημοσιογράφους στο Aki basho τον Σεπτέμβριο5874 του ίδιου έτους. Έχοντας πει σε συνεργάτες του ότι ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί στην καρδιά και τους πνεύμονές του, είχε νοσηλευτεί από την τέταρτη μέρα του τουρνουά της Nagoya το 2016.
Πέθανε στο Τόκιο στις 31 Ιουλίου 2016 σε ηλικία 61 ετών.
Ο πρόεδρος της Ιαπωνικής Ένωσης Σούμο, πρώην yokozuna Hokutoumi, που ήταν σταθερός φίλος και προστατευόμενος του Chiyonofuji, ήταν πολύ στενοχωρημένος για να μιλήσει στον Τύπο αμέσως μετά τον θάνατο του Chiyonofuji. Ο πρώην συνεργάτης του και yokozuna Kitanofuji, είπε ότι ήταν “ευλογημένος που είχε έναν υπέροχο μαθητή”. Ένας άλλος πρώην yokozuna, ο Takanohana, ο οποίος επίσπευσε τη συνταξιοδότηση του Chiyonofuji νικώντας τον το 1991, θυμήθηκε τον φόβο του για το “μεταλλικό σώμα” του Chiyonofuji όταν προπονήθηκε μαζί του.
Την 1η Οκτωβρίου η Japan Sumo Association πραγματοποίησε μια αποχαιρετιστήρια τελετή για τον Chiyonofuji στην είσοδο του Ryōgoku Kokugikan .
