Ο Donald Buck, μάλλον όχι τόσο γνωστός όσο θα έπρεπε, ήταν πρωτοπόρος του Kyokushin Karate στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όπως τον περιγράφουν, ήταν ένας σωματικά δυνατός άνδρας, που είχε δείξει από νωρίς την κλίση του στα μαχητικά στυλ.
Ήταν ένας από τους πρώτους μη Ιάπωνες εκπαιδευτές του Kyokushin στον κόσμο.
Ο Donald Buck γεννήθηκε στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια στις 2 Σεπτεμβρίου 1926. Με την οικογένειά του μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο, όπου και μεγάλωσε.
Μεγαλώνοντας, ο Donald ήταν πολύ αθλητικός και περνούσε πολύ χρόνο κάνοντας γυμναστική.
Στις 7 Δεκεμβρίου 1941, η Ιαπωνία εξαπέλυσε επίθεση στη Ναυτική Βάση Περλ Χάρμπορ, στη Χονολουλού της Χαβάης. Αυτό έφερε τις Ηνωμένες Πολιτείες στο πλευρό των Συμμάχων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Don προσπάθησε να καταταγεί στον στρατό, αλλά ήταν μόλις 15 ετών, πολύ νέος. Όταν έκλεισε τα 16, το 1942, εντάχθηκε στο ναυτικό.
Ο Buck ήταν ο τύπος του στρατηλάτη. Τερμάτισε πρώτος σε όλα τα τεστ από όσους υπήρχαν στο στρατόπεδό του. Έτσι επιλέχθηκε να ενταχθεί σε μονάδα καταδρομέων. Τοποθετήθηκε στα νησιά του Ναυαρχείου στον Ειρηνικό.
Έχοντας ήδη ασχοληθεί με την πυγμαχία, όταν μπήκε στο Πολεμικό Ναυτικό είχε ένα εξαιρετικό ρεκόρ 70 νίκες -1 ήττα. Ασκήθηκε επίσης στο Judo και γνώρισε κάποιο στυλ Kung Fu.
Το 1946, ο Buck απολύθηκε τιμητικά από το Πολεμικό Ναυτικό. Επέστρεψε στο σπίτι του στο Σαν Φρανσίσκο.
Ξεκίνησε προπόνηση με βάρη. Και σε αυτό έδειξε τις δυνατότητές του. Τη δεκαετία του 1950, κέρδισε τον τίτλο Mr California.
Άρχισε επίσης να εκπαιδεύεται στη Σχολή Judo και Jujitsu του Duke Moores.
Επισκέφτηκε επίσης την Chinatown του Σαν Φρανσίσκο, όπου εξασκήθηκε στο Hung Gar Kung Fu, υπό τον YC Wong.
Έφθασε μέχρι την Σαγκάη όπου εξασκήθηκε στο Tai Chi υπό τον Siufan Chan.
Το 1950 γεννήθηκε ο γιος του Fred.
Ο Buck γνώρισε τον Mas Oyama το 1955. Ο Oyama άκουσε για πρώτη φορά για τη ναυτική καριέρα του Buck και την πορεία του στην πυγμαχία και ενδιαφέρθηκε να τον γνωρίσει.
Προσπαθώντας πάντα να δοκιμάζει τον εαυτό του, ο Oyama αναζήτησε τον Buck και όταν τον συνάντησε, εντυπωσιάστηκε από την έντονη σωματική του διάπλαση.
Ο Oyama ταξίδεψε τελικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου φιλοξενήθηκε από τον Buck για πάνω από ένα χρόνο. Ο Oyama δίδαξε τον Buck Oyama Karate κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Οι δύο άνδρες δημιούργησαν μια δυνατή φιλία που σφυρηλατήθηκε στις σκληρές προπονήσεις τους.
Και οι δύο ήταν σωματικά δυνατοί και επιθετικοί. Οι προπονήσεις τους συνήθως διαρκούσαν αρκετές ώρες την ημέρα και περιλάμβαναν Karate, Πυγμαχία, Judo και Jujitsu.
Η φιλία μεταξύ των δύο ανδρών κράτησε ως το τέλος και επέτρεπε στον Oyama να επισκέπτεται τον φίλο του όποτε πήγαινε στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μετά την επί ένα χρόνο επίσκεψη του Oyama, βράβευσε τον Buck με την μαύρη ζώνη. Τον ενθάρρυνε επίσης να αναπτύξει το Oyama Karate στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Oyama ήξερε να κρίνει τους ανθρώπους και στην περίπτωση του Buck έκανε την καλύτερη επιλογή. Ήταν αυτός που θα μπορούσε να διαδώσει το στυλ στην Βόρεια Αμερική.
Το 1957, ο Buck άνοιξε το πρώτο του Oyama Karate dojo στο Σαν Φρανσίσκο. Αυτό το dojo θα γινόταν τελικά το πρώτο dojo του Kyokushin της ηπειρωτικής χώρας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας άλλος από τους μαθητές του Oyama, ο Bobby Lowe είχε ανοίξει ένα dojo στη Χαβάη.
Μερικά χρόνια αργότερα, ο Buck μετονόμασε το dojo του σε “Buck’s School of the Tiger”.
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1960, ο Oyama επισκέφτηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου απένειμε στον Buck το 4ο Dan του.
Στο Σαν Φρανσίσκο ο Μπακ εργάστηκε ως αστυνομικός. Ήταν γνωστός ως ισχυρός αξιωματικός. Ωστόσο, το 1961 τραυματίστηκε εν ώρα υπηρεσίας. Έψαχνε έναν ύποπτο όταν χτυπήθηκε από πίσω με ένα σίδερο. Παρόλα αυτά κατάφερε να σταματήσει τον επιτιθέμενο με μια δυνατή γροθιά. Η επίθεση τραυμάτισε τον ώμο του και οδήγησε στο τέλος της καριέρας του στην αστυνομία.
Το 1961 διεξήχθη το 1ο τουρνουά Βόρειας Αμερικής στο Madison Square Garden. Ο Oyama παρευρέθηκε στην εκδήλωση και ήταν ο επικεφαλής κριτής.
Την ίδια χροιά ο Buck άνοιξε το δεύτερο dojo του στο Σαν Φρανσίσκο μαζί με τον Birney Jarvis.
Μέχρι το 1964 το ενδιαφέρον για το Kyokushin Karate είχε αυξηθεί. Εκείνη τη χρονιά ο Buck άνοιξε άλλα τρία dojo σε όλη την Καλιφόρνια
Μέχρι το 1972 υπολογίστηκε ότι ήταν πάνω από 500 Kyokushin dojo στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αρκετοί από τους κορυφαίους μαθητές του Oyama είχαν μετακομίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες για να διαδώσουν το στυλ του.
Το 1973 πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση στο Buck’s San Francisco dojo, με την παρουσία του Oyama. Παρόντες ήταν και Διευθυντές από τα διάφορα dojo. Αυτό περιελάμβανε τους Shigeru Oyama, Yasuhiko Oyama και Tadashi Nakamura. Ο Mas Oyama ενθάρρυνε τους Δασκάλους να προετοιμαστούν και να στείλουν τους καλύτερους μαχητές τους στο 1ο Παγκόσμιο Ανοιχτό Τουρνουά Καράτε που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στο Τόκιο.
Μεταξύ 1-3 Νοεμβρίου 1975, διεξήχθη το 1ο Παγκόσμιο Ανοιχτό Τουρνουά στην Ιαπωνία. συμμετείχαν σε αυτό 128, αγωνιζόμενοι από 32 χώρες. Αγωνίστηκαν μπροστά σε ένα πλήθος 13.000 θεατών. Η Ιαπωνία είχε πολύ καλή εμφάνιση, με τους Katsuaki Sato, Hatsuo Royama, Joko Ninomiya, Daigo Oishi, Toshikazu Sato και Takashi Azuma να τερματίζουν στις πρώτες έξι θέσεις. Οι Αμερικανοί, Charles, W. Martin και Frank Clark τερμάτισαν στην έβδομη και όγδοη θέση αντίστοιχα.
Το 1989, ο Buck προήχθη στο 7ο Dan από τον Oyama. Αυτός ήταν ο τελευταίος βαθμός που πήρε από αυτόν. Ο Buck διορίστηκε επίσης επικεφαλής του κλάδου IKO (International Kyokushin Organization) των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η προαγωγή στο 7ο Dan Kyokushin Karate από τον δημιουργό του στυλ Mas Oyama στον Hanshi Donald Buck της AKKO.
Στις 26 Απριλίου 1994, ο φίλος και Δάσκαλος του Buck, Mas Oyama, πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα.
Ο Buck ίδρυσε την AKKO (American Kyokushin Karate Organisation) το 1997.
Μέχρι το 1998 η υγεία του Buck είχε αρχίσει να επιδεινώνεται.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1998, ο Donald Buck πέθανε στο σπίτι του στην Μπενίσια της Καλιφόρνια, έχοντας στο πλευρό του την οικογένειά του. Ήταν 72 ετών.
Ο Don Buck ήταν ένας από τους ιδρυτές του Kyokushin Karate στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πολλοί ασκούμενοι στις ΗΠΑ μπορούν να είναι σίγουροι ότι οφείλουν την επαφή τους με το Kyokushin σε αυτόν.
Εδώ βλέπουμε τον γιό του Fred σε μία βράβευση να μιλά για τον πατέρα του.
