Που βρισκόμαστε σήμερα
Σε προηγούμενη ανάρτηση είχαμε μιλήσει για τα κάποια θετικά που μπορούμε να εντοπίσουμε μέσα στην κατάσταση της καραντίνας, μετατρέποντας το αρνητικό σε θετικό αλλά και ότι μπορούμε να σκεφτούμε θετικά αξιοποιώντας τις ευκαιρίες που δημιουργεί αυτή η κατάσταση εγκλεισμού.
Όπως φαίνεται αυτή η κατάσταση θα διαρκέσει και οι μάσκες και τα υγρά καθαρισμού θα μας κάνουν παρέα για αρκετό χρόνο ακόμη. Τα γυμναστήρια και γενικά οι χώροι άθλησης είναι οι μεγάλοι χαμένοι αφού θα ανοίξουν τελευταίοι. Σε αυτό το χρονικό διάστημα θα πρέπει να προστεθεί και ο χρόνος που ο φόβος θα κρατά τους μαθητές εκτός σχολών. Ο αθλητισμός είναι προφανώς ο πιο ζημιωμένος από όλη αυτή την ιστορία.
Όμως με αφορμή τον κορονοιό άνοιξε ένας χώρος που δεν υπήρχε πριν: ο κυβερνοχώρος. Οι πολεμικές τέχνες μπήκαν στο διαδίκτυο όπως ποτέ πριν. Πλέον οι εκδηλώσεις σε online σύνδεση είναι πολλές και θα γίνουν περισσότερες. Αυτό βέβαια δεν συγκρίνεται με την αμεσότητα της φυσικής παρουσίας και δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον χώρο μιας σχολής και την παρουσία του εκπαιδευτή και των συναθλητών.
Όμως αυτή η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, αντιπροσωπεύει την ισχυρή τάση ψηφιοποίησης της ζωής μας. Αυτή η τάση δεν μπορεί να ανακοπεί, μπορεί όμως να αξιοποιηθεί.
Μια νέα τάση αναπτύσσεται
Ας δούμε τι προσφέρεται στο διαδίκτυο μέχρι τώρα.
Μαθήματα και προπονήσεις τεχνικής και φυσικής κατάστασης.
Σεμινάρια για φόρμες/Kata/Poomsae, για βασικές τεχνικές, αγωνιστικές τεχνικές, συνδυασμούς αγώνων, εξάσκηση σε όπλα (Kobudo).
Από διαγωνισμούς/αγώνες, κυρίως για τυποποιημένες μορφές, φόρμες/Kata/Poomsae. Οι συμμετοχές χωρίζονται ανά ηλικία και φύλο, όπως σε ένα κανονικό πρωτάθλημα.
Εκτός από τα τυποποιημένα υπάρχουν και τα πιο προχωρημένα, με αξιοποίηση της εικονικής πραγματικότητας. Μπορείτε να βρείτε προγράμματα με εικονική προπόνηση σε στόχους και εικονική μονομαχία με τον εκπαιδευτή.
Αυτά είναι μόνο η αρχή. Είναι βέβαιο ότι θα επινοήσουν και άλλα.
Με τον τρόπο αυτό αναπτύσσεται με μεγάλη ταχύτητα, μια νέα “αγορά”, καθαρά προϊόν της παρουσίας του κορονοιού.
Η “αγορά” αυτή έχει μία μεγάλη διαφορά: όσοι μπουν σε αυτή, δεν στοχεύουν να ελκύσουν μαθητές από την γειτονιά της σχολής τους αλλά από ολόκληρο τον πλανήτη, εφόσον μιλούν ξένες γλώσσες.
Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια 15-20 χρόνια, υπήρξε μια έντονη εξωστρέφεια των αθλητών των πολεμικών τεχνών. Όλο και περισσότεροι πήγαιναν στο εξωτερικό για να συμμετάσχουν σε διεθνείς αγώνες, είτε με την εθνική ομάδα είτε αυτόνομα σε αγώνες Open. Δοκιμάζοντας τις δυνάμεις τους με ξένους αθλητές αποκτούσαν εμπειρίες που μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε εθνικά πρωταθλήματα, αυξάνοντας με τον τρόπο αυτό τις πιθανότητες μιας επιτυχίας.
Μαζί με τους αθλητές ωφελήθηκαν και οι προπονητές τους, που δοκίμαζαν τις μεθόδους τους απέναντι στον διεθνή ανταγωνισμό. Αποκτούσαν και αυτοί την διεθνή εμπειρία. Οι Έλληνες αθλητές μάζευαν πολύ συχνά διεθνείς τίτλους και είχαν καλή παρουσία στην Ευρώπη αλλά και σε άλλες ηπείρους. Οι Έλληνες μαχητές και προπονητές έχουν πλέον καλό όνομα στο εξωτερικό.
Οι συμμετοχές στους αγώνες και αργότερα οι κοινές προπονήσεις, οι συμμετοχές σε προπονητικά camps, σε φιλικούς αγώνες και σε σεμινάρια, δημιούργησαν δυνατούς φιλικούς δεσμούς με τους ξένους. Απέκτησαν με τον τρόπο αυτό ένα μεγάλο κύκλωμα γνωριμιών με ανθρώπους που βρίσκονται σε άλλες χώρες.
Το παράθυρο ευκαιρίας
Τώρα ήρθε η ώρα να το αξιοποιήσουν. Όπως οι διάφορες ενώσεις, οι ακαδημίες αλλά και μεμονωμένοι εκπαιδευτές, οργανώνουν διαδικτυακά πρωταθλήματα, έτσι και οι Έλληνες προπονητές μπορούν να απευθυνθούν στις γνωριμίες τους στις άλλες χώρες και να αναζητήσουν συμμετέχοντες στα δικά τους online πρωταθλήματα, σε αυτά που θα διοργανώνουν πλέον οι ίδιοι. Μπορούν να τους ανταγωνιστούν εξίσου καλά παρέχοντας υψηλού επιπέδου ψηφιακά προϊόντα.
Θα ξεκινήσουν με λίγες συμμετοχές, με τους φίλους από τις άλλες χώρες και θα προσπαθήσουν σταδιακά να τις αυξήσουν. Κυρίως θα πρέπει να σχεδιάσουν πως θα δώσουν αξία στις διοργανώσεις που θα ετοιμάσουν. Αν οι όροι δεν είναι καθαροί, αν η διοργάνωση δεν είναι δίκαιη, το προϊόν τους θα σβήσει την ίδια μέρα. Απλά οι συμμετέχοντες θα αναζητήσουν μια άλλη διοργάνωση.
Οι Έλληνες προπονητές δεν υστερούν από τους ξένους συναδέλφους τους. Γνωρίζουν το άθλημά τους και πως να το διαχειριστούν. Αν υπάρχει υστέρηση, αυτή προέρχεται από τις ευκολίες που δεν τους παρέχει η Ελληνική πραγματικότητα.
Για να στηθεί όλο αυτό από τεχνική άποψη, αρκεί ένας γρήγορος υπολογιστής μία κάμερα, ένα μικρόφωνο και μία καλή σύνδεση. Και φυσικά οργάνωση.
Όλα αυτά υπάρχουν, και οι υποψήφιοι συμμετέχοντες και αυτοί υπάρχουν.
Μπορούν έτσι να δημιουργήσουν πρωταθλήματα που να είναι δίκαια, τεχνικά άψογα και με μια έντονη “ταυτότητα” που να διαφοροποιείται από τον ανταγωνισμό των άλλων. Μπορούν να εστιάσουν όπου πιστεύουν ότι είναι πιο δυνατοί καί όπου υπάρχει παράθυρο ευκαιρίας.
Γιατί στον νέο αυτό χώρο να μην “παίζουν” και οι Έλληνες;
