Ο Ivan Gene Lebell γεννήθηκε στο Los Angeles της Καλιφόρνια στις 9 Οκτωβρίου 1932. Άρχισε να εκπαιδεύεται στην πάλη και την πυγμαχία από πολύ μικρός. Επηρεάστηκε για αυτό από τη μητέρα του, την «Red Head» Aileen Eaton. Η Aileen ήταν από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές και διοργανωτές αγώνων και των δύο αθλημάτων. Ήταν επίσης ιδιοκτήτρια του Olympic Auditorium στο Los Angeles. Η εταιρεία της είχε διοργανώσει περισσότερους από 10.000 αγώνες πυγμαχίας και άλλους τόσους αγώνες πάλης. Πυγμάχοι όπως οι Floyd Patterson, Danny Lopez, Carlos Palomino, Joe Frazier και George Foreman είχαν παίξει σε διοργανώσεις της.
Ο Gene ξεκίνησε την πάλη με τον Ed “Strangler” Lewis σε ηλικία 7 ετών, και αργότερα μετακόμισε για να εκπαιδευτεί και στο Judo. Αφού πήρε τη μαύρη ζώνη, πήγε στην Ιαπωνία για να προπονηθεί στο Kodokan.
Αφού επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Gene αγωνίστηκε στην κατηγορία των βαρέων βαρών. Το 1954 και το 1955, ενώ ήταν μόλις 22 ετών, κατέκτησε τόσο το Εθνικό Πρωτάθλημα Judo Ερασιτεχνικής Αθλητικής Ένωσης στα βαρέα βάρη όσο και την Open κατηγορία.
Εκτός από το Judo στο οποίο ήδη η καριέρα του προχωρούσε, αποφάσισε να ασχοληθεί και με την επαγγελματική πάλη, προσδοκώντας περισσότερα χρήματα και θέλοντας να δώσει συνέχεια στην οικογενειακή κληρονομιά.
Σαν παλαιστής αγωνιζόταν με το “καλλιτεχνικό” όνομα The Hangman.
Το 1963, ο LeBell ανταποκρίθηκε σε μια πρόκληση του μποξέρ και συγγραφέα Jim Beck προς τους ασκούμενους των ιαπωνικών πολεμικών τεχνών. Ο Beck ισχυρίστηκε ότι ένας πυγμάχος θα μπορούσε να νικήσει οποιονδήποτε αθλητή πολεμικής τέχνης σε μια ευθεία μάχη και πρόσφερε 1000 $ σε όποιον μπορούσε να αποδείξει το αντίθετο. Ο Beck συμμετείχε σε άφθονες trash-talk, αλλά αποκάλυψε μια πολύ περιορισμένη γνώση των πολεμικών τεχνών, φαινομενικά συγχέοντας το Judo με το Karate.
Ο αγώνας έγινε στις 2 Δεκεμβρίου 1963. Αντίπαλος ο Milo Savage. Ο Savage ήταν πολύ καλός πυγμάχος και με κάποια εμπειρία στην πάλη. Σαν πυγμάχος είχε 106 αγώνες στο ενεργητικό του, με 50 νίκες, οι 25 με νοκάουτ, 46 ήττες, οι 3 με νοκάουτ και 10 ισοπαλίες.
Την ημέρα του αγώνα ο Savage ήταν 39 ετών ενώ ο LeBell ήταν 31. Τελικά ο Gene νίκησε αυτό τον ιστορικό αγώνα με πνιγμό, αφήνοντας αναίσθητο τον Savage. Ακολούθησαν επεισόδια, μπουκάλια, καρέκλες και άλλες εκδηλώσεις … θαυμασμού πρός τον νικητή που δεν χαίρονταν από το αποτέλεσμα και ίσως και τα στοιχήματα που έχαναν. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, κατά την έξοδό του από το γήπεδο, ένας άνδρας προσπάθησε να τον μαχαιρώσει και έπρεπε να προστατευτεί από τους Judoka και τους επαγγελματίες παλαιστές που τον συνόδευαν.
Ο αγώνας αυτός θεωρείται πολύ σημαντικός, αφού θεωρείται ως ο πρώτος αγώνας ΜΜΑ στην Αμερική που μεταδόθηκε στην τηλεόραση.
Ο Gene συνέχισε να αγωνίζεται σε αγώνες πάλης για πολλά χρόνια και το παρατσούκλι του ήταν “Ο νονός του Grappling”, αφού έκανε δημοφιλές το grappling στους κύκλους της επαγγελματικής μάχης, χρησιμεύοντας ως πρόδρομος των σύγχρονων μικτών πολεμικών τεχνών.
Το 2000, η Ομοσπονδία Ju-Jitsu των Ηνωμένων Πολιτειών (USJJF) προώθησε τον LeBell στο 9ο dan στο Jujitsu και το Taihojutsu.
Στις 7 Αυγούστου 2004, η World Martial Arts Masters Association τον προήγαγε στο 10ο Dan.
Τον Φεβρουάριο του 2005, το USJJF τον προήγαγε στ 9ο Dan στο Judo.
Μετά το τέλος των αγωνιστικών χρόνων, ο Gene συνέχισε ακάθεκτος.
Μαζί με τον αδελφό του Mike, διοικούσαν από το 1968 έως το 1982 την National Wrestling Alliance στο Los Angeles, την NWA Hollywood Wrestling.
Τον Ιούνιο του 1976, ο LeBell διαιτήτευσε τον περίφημο αγώνα πυγμαχίας εναντίον πάλης μεταξύ του Muhamad Ali και του Antonio Inoki στο Τόκιο της Ιαπωνίας. Ο LeBell επιλέχθηκε από περισσότερους από 200 άλλους υποψήφιους για να διαιτητεύσει τον αγώνα.
Συνέχισε επίσης να εργάζεται στην επαγγελματική πάλη κατά διαστήματα, παλεύοντας τον τελευταίο του αγώνα στις 29 Αυγούστου 1981, ενάντια στον Peter Maivia για το NWA Hollywood Wrestling.
Το ροζ χρωματιστό judogi ήταν σήμα κατατεθέν του LeBell. Ενώ προετοιμαζόταν για έναν αγώνα στην Ιαπωνία έπλυνε μαζί την άσπρη φόρμα του με ένα κόκκινο σορτσάκι. Το κόκκινο ξέβαψε και η φόρμα έγινε ροζ. Την επόμενη μέρα έπρεπε να αγωνιστεί και ήταν Σάββατο απόγευμα όταν είδε τη χρωματιστή πλέον στολή, δεν μπορούσε να βρει άλλη και τελικά έπρεπε να αγωνιστεί ντυμένος στα ροζ. Αυτό έκανε το πλήθος των Ιαπώνων να αναστατωθεί, καθώς θεωρήθηκε πολύ προσβλητικό. Κάπως ηρέμησαν αφού ο LeBell κέρδισε τον αγώνα του. Δεν θέλει πολύ να γίνει παρεξήγηση.
Ο LeBell έχει ανοίξει δύο σχολές πολεμικών τεχνών σε συνεργασία με άλλους.
Σύμφωνα με τον Royce Gracie του Brazilian JuJitsu, ο LeBell προσκλήθηκε να αγωνιστεί στο UFC στις αρχές του 1995, αφού ο Gracie σταμάτησε να συμμετέχει στα συγκεκριμένα τουρνουά. Όντας 63 ετών, ο LeBell αρνήθηκε να αγωνιστεί ή να στείλει εκπρόσωπο, αντίθετα πρότεινε έναν αγώνα ενάντια στον 82χρονο πατέρα του Royce, τον διάσημο Hélio Gracie. Ο τελευταίος δέχτηκε, αλλά μόνο αν ο LeBell μπορούσε να ρίξει 45 κιλά για να φτάσει το βάρος του, διαφορετικά θα έπρεπε να αντιμετωπίσει τα αδέρφια του Royce, που ήταν 20 χρόνια νεότεροι από τον LeBell, αν και ακόμα ελαφρύτεροι από αυτόν. Τελικά, τίποτα δεν έγινε από όλο αυτό.
Ο LeBell και το σινεμά
Ο LeBell είχε δουλέψει σε περισσότερες από 1.000 ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές και διαφημίσεις ως κασκαντέρ ή ως ηθοποιός. Σε πολλές από αυτές τις εμφανίσεις έπαιζε τον εαυτό του. Ο Gene εμφανίστηκε σε τρεις ταινίες του Elvis ως δεύτερος ρόλος που ξεκινούσε μια μάχη με τον χαρακτήρα που υποδυόταν ο Elvis.
Εργάστηκε επίσης στο σετ της τηλεοπτικής εκπομπής Green Hornet, στην οποία ανέπτυξε μια φιλία με τον Bruce Lee.
Στις 23 Μαρτίου 1991, ο LeBell τιμήθηκε με το Honorary “Reel” Membership από το Ring of Friendship of the Cauliflower Alley Club. Αυτό το βραβείο απονέμεται μόνο στους λίγους εκλεκτούς σταρ του κινηματογράφου, που ασχολήθηκαν επίσης με την πυγμαχία και την πάλη. Άλλοι που βραβεύτηκαν ήταν οι James Cagney, ο Kirk Douglas, ο Karl Malden, ο Cesar Romero, ο Mickey Rooney και ο Sylvester Stallone.
Ο τσαμπουκάς με τον Steven Seagal
Ενώ υπηρετούσε ως συντονιστής κασκαντέρ για την ταινία Out for Justice, με πρωταγωνιστή τον Steven Seagal, ο Seagal δήλωσε ότι λόγω της εκπαίδευσής του στο Aikido είχε “ανοσία” σε πνιγμό και ότι δεν υπήρχε περίπτωση να έχανε τις αισθήσεις του. Ο LeBell άκουσε για τον ισχυρισμό και έδωσε τη Seagal την ευκαιρία να το αποδείξει. Λέγεται ότι ο LeBell έβαλε τα χέρια του γύρω από το λαιμό του Seagal και μόλις ο Seagal είπε “go”, τον έριξε αναίσθητο, με τον Seagal να χάνει τον έλεγχο των εντέρων του (λέρωσε το παντελόνι του).
Όταν ο Seagal ρωτήθηκε για το περιστατικό, αρνήθηκε ότι το περιστατικό συνέβη, αποκαλώντας τον LeBell έναν “άρρωστο, παθολογικό αλαζονικό ψεύτη”. Η εκπαιδευόμενη του LeBell, Ronda Rousey, διαβεβαίωσε ότι ο Seagal ήταν αυτός που έλεγε ψέματα και είπε: “Αν ο Seagal πει κάτι κακό για τον Gene μπροστά μου, θα τον κάνω να λερώσει το παντελόνι του για δεύτερη φορά.”
Ο εκπαιδευτής Gene Lebell
Ο LeBell έχει χαρακτηριστεί ως “Judo” Gene LeBell”, “the Godfather of Grappling” και επίσης “ο πιο σκληρός άνθρωπος εν ζωή” για τη συμμετοχή του στα μαχητικά αθλήματα. Εκτός από το υπόβαθρό του στο Judo, ο LeBell είχε μεγάλη εμπειρία στο submission grappling και στο catch wrestling, έχοντας προπονηθεί υπό τους Lou Thesz, Karl Gotch και Ed “Strangler” Lewis. Έχει εκπαιδεύσει ή διδάξει τεχνικές αγώνα σε πολύ “καλό κόσμο”, όπως τον Benny “The Jet” Urquidez, τον Bob Wall, τον Chuck Norris, τον Ed Parker, τον Gokor Chivichyan, τον Karo Parisyan, τον “Rowdy” Roddy Piper, τον Mando Guerrero, τον Manny Gamburyan, την Ronda Rousey.
Ο πληθωρικός κύριος LeBell
Έκανε συνεντεύξεις για περιοδικά, εφημερίδες και ραδιόφωνο. Ο LeBell σχολίαζε αγώνες για αρκετές δεκαετίες. Αποσύρθηκε από όλο αυτό το 2018.
Ήταν φίλος με την παγκόσμια πρωταθλήτρια Judo AnnMaria De Mars και γνώριζε την κόρη της, Ολυμπιονίκη του Judo, πρωταθλήτρια του ΜΜΑ και επαγγελματία παλαιστή Ronda Rousey από τη γέννησή της. Ήταν στη γωνία της Rousey κατά τη διάρκεια των αγώνων και γιόρτασε τις νίκες της μαζί της.
Έγραψε και βιβλία.
- The Handbook of Judo: An Illustrated Step-by-Step Guide to Winning Sport Judo by Gene LeBell and Lauri C. Coughran. 1962, 1963, 1969, 1971, 1975, 1996.
- Your Personal Handbook of Self-defense by Gene LeBell. 1964, 1976.
- Judo and Self-defense for the Young Adult by Gene LeBell. 1971.
- Pro-Wrestling Finishing Holds by “Judo” Gene LeBell. 1985, 1990.
- Grappling Master: Combat for Street Defense and Competition by Gene LeBell. 1992.
- Gene LeBell’s Handbook of Self-Defense by Gene LeBell. 1996.
- Gene LeBell – The Grappling Club Master by Gene LeBell, Ben Springer, and Steve Kim. 1999.
- Grappling and Self-Defense for the Young Adult by Gene LeBell and Bob Ryder. 2002.
- How to Break Into Pro Wrestling: “Judo” Gene LeBell’s Insider Guide to the Biz by Gene Lebell and Mark Jacobs. 2003.
- Gene LeBell’s Grappling World: The Encyclopedia of Finishing Holds by Gene LeBell. 1998, 2000(2nd expanded edition), 2005(3rd edition).
- The Godfather of Grappling (authorised biography of LeBell) by “Judo” Gene LeBell, Bob Calhoun, George Foon, and Noelle Kim. 2005
Οι τίτλοι του:
Στο Judo
Amateur Athletic Union
AAU National Judo Championship (1954)
AAU National Judo Championship (1955)
Στην Professional wrestling
50th State Big Time Wrestling
NWA Hawaii Heavyweight Championship (1 φορά)
Cauliflower Alley Club
Iron Mike Mazurki Award (1995)
Central States Wrestling
NWA Central States Heavyweight Championship (1 φορά)
George Tragos/Lou Thesz Professional Wrestling Hall of Fame
Frank Gotch Award (2005)
National Wrestling Alliance
NWA Hall of Fame (Class of 2011)
NWA Hollywood Wrestling
NWA Americas Tag Team Championship (1 φορά) – with Chino Chou
NWA “Beat the Champ” Television Championship (1 φορά)
Western States Sports
NWA North American Heavyweight Championship (Amarillo version) (1 φορά)
Wrestling Observer Newsletter
Most Obnoxious (1981)
Προβλήματα με τον νόμο
Ο LeBell συνελήφθη, κατηγορήθηκε και δικάστηκε για τη δολοφονία του ιδιωτικού ερευνητή Robert Duke Hall τον Ιούλιο του 1976. Αθωώθηκε από την κατηγορία της δολοφονίας, αλλά καταδικάστηκε ως συνεργός επειδή οδήγησε τον καταδικασθέντα δολοφόνο, τον πορνογράφο Jack Ginsburgs προς και από τον τόπο της δολοφονίας. Αθωώθηκε αργότερα από τα Εφετεία της Καλιφόρνιας.
Ο LeBell και ο Ginsburgs ήταν πρώην φίλοι και επιχειρηματικοί συνεργάτες του Hall. Μέσα στην κατοικία του Hall, η αστυνομία ανακάλυψε ηχογραφήσεις διάρκειας αρκετών ωρών. Κάποιες από αυτές οδήγησαν στην παραίτηση του αρχηγού της αστυνομίας του Beverly Hils. Άλλες ηχογραφήσεις που ανακαλύφθηκαν είχαν σχέση με την προεδρική εκστρατεία του Ρίτσαρντ Νίξον.
Ο LeBell πέθανε έχοντας ζήσει μια πλούσια ζωή, πλήρης ημερών, στον ύπνο του, στις 9 Αυγούστου 2022, σε ηλικία 89 ετών.
