Πριν μερικές μέρες χάθηκε ο Γιώργος Μάλλιος σε ηλικία 71 ετών. Ήταν ο πιο γνωστός προπονητής του Kickboxing στην Ελλάδα.
Τον Μάλλιο τον γνώρισα την δεκαετία του ’80, νομίζω το ’85. Ήμουν μαθητής του για δύο περίπου χρόνια. Είχα ήδη 2ο Dan στο Taekwondo και ήθελα να “δω” το Kickboxing που τότε ήταν καινοτομία. Έτσι αυτά που θα ακολουθήσουν είναι η προσωπική μου εμπειρία.
Ο Μάλλιος αρχικά ήταν ποδοσφαιριστής, γκολκίπερ, στην τοπική ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας του. Από εκεί άρχισε να γυμνάζεται συστηματικά και να βελτιώνει την φυσική του κατάσταση. Στο ποδόσφαιρο ήταν που είχαν πέσει επάνω στα γόνατά του δύο αντίπαλοι. Αποτέλεσμα κάκωση σε συνδέσμους και τένοντες στα γόνατα. Μου είχε δείξει τα γόνατά του να “παίζουν” και απορούσα για το πως κλώτσαγε.
Στις πολεμικές τέχνες μπήκε με το Karate όπου είχε πάρει την μαύρη ζώνη. Δεν θυμάμαι ποιό στυλ. Η πυγμαχία όμως ήταν η μεγάλη του αγάπη. Είχε βγει πρωταθλητής Γ’ και Β’ κατηγορίας. Αν θυμάμαι καλά είχε παίξει και στην Α’ κατηγορία μερικούς αγώνες.
Όμως ο κύριος εκπαιδευτής του στις πολεμικές τέχνες ήταν ο Αμερικανός Goerge Page 4ο Dan στο Tang Soo Do. Ήταν στην Αμερικάνικη Βάση που υπήρχε τότε στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Όλοι με όσους είχα μιλήσει γι’ αυτόν μου έλεγαν τα καλύτερα λόγια. Ουσιαστικά αυτός ήταν που διέδωσε το Tang Soo Do στην Ελλάδα.Οι περισσότεροι από την πρώτη γενιά των μετέπειτα εκπαιδευτών του στυλ, πέρασαν από αυτόν.
Ο Μάλλιος κατόπιν έκανε προπόνηση σε έναν εκπαιδευτή του Tang Soo Do στους Αμπελόκηπους, στην μετέπειτα σχολή του. Ο εκπαιδευτής λεγόταν Αποστολόπουλος. Ο Αποστολόπουλος όμως σκοτώθηκε σε τροχαίο. Δημιουργήθηκε το πρόβλημα του ποιός θα συνέχιζε τη σχολή. Απ΄ ότι μου είπε ο ίδιος ο Μάλλιος η επιλογή έγινε μεταξύ των δύο πιο υψηλόβαθμων μαθητών. Ο ένας ήταν ίδιος. Ο τρόπος έχει ενδιαφέρον. Μονομάχησαν και νίκησε.
Έτσι βρέθηκε να έχει μια σχολή στην ευθύνη του, αλλά με πολύ καλές γνώσεις στην πυγμαχία, αλλά και το Tang Soo Do, το “Κορεάτικο Karate” όπως το έλεγαν τότε. Είχε δηλαδή πολύ καλά χέρια αλλά ήξερε και να χρησιμοποιεί τα λακτίσματα. Αυτό δεν ήταν τόσο συνηθισμένο όπως σήμερα, οι σχολές που υπήρχαν ήσαν ελάχιστες και λίγοι εκπαιδευτές ήξεραν σε βάθος τα Ασιατικά στυλ που τότε προσπαθούσαν να αναπτυχθούν και που βρίσκονταν σε αρχικό στάδιο της πορείας αυτής. Μέσω του Page έκανε “εισαγωγή” γνώσεων από τις ΗΠΑ και προηγούνταν. Με την ομάδα του Tang Soo Do αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα και πήραν την 4η θέση και την 1η στην Ευρώπη.
Του άρεσαν οι αγώνες περισσότερο από τα υπόλοιπα στοιχεία των παραδοσιακών τεχνών, όπως τα Kata/Poomsae/φόρμες και η αυτοάμυνα. Και σε αυτό ξόδευε τον χρόνο του. Επίσης μου είχε πει ότι είχε παρακολουθήσει μαθήματα για ένα χρόνο στην Γυμναστική Ακαδημία, το σημερινό ΤΕΦΑΑ. Είχε δηλαδή και την βασική γνώση της προπονητικής επιστήμης.
Ο συνδυασμός όλων αυτών ήταν μοναδικός για την εποχή.
Παρακολουθούσε αγώνες όλων των στυλ και προσπαθούσε να πάρει ιδέες και να κατανοήσει τον τρόπο που ακολουθούσαν οι άλλοι μαχητές. Τον είχα βρει στις κερκίδες σταδίων ενώ γίνονταν πρωταθλήματα άλλων στυλ.
Υπήρχε και κάτι άλλο, μια πολύ σημαντική συγκυρία.
Τότε ήταν που στην Αμερική είχε γεννηθεί το Full contact και άρχιζε να περνά σιγά σιγά στην Ευρώπη. Το Full contact ήταν το αρχικό Kickboxing. Η διαφορά είναι ότι τα λακτίσματα γίνονταν πάνω από την ζώνη και για να μην ακυρωθεί ένας αθλητής έπρεπε σε κάθε γύρω να εκτελούσε τουλάχιστον 8 ή 10 λακτίσματα. Ήταν πιο τεχνικό και απαιτούσε πολύ καλή φυσική κατάσταση. Τα παγκόσμια αστέρια Bill Wallace και Joe Lewis μεσουρανούσαν με τις νέες ιδέες τους και έδιναν μια εντελώς διαφορετική μορφή των αθλητικών μαχητικών στυλ. Η ομοσπονδία που κυριαρχούσε ήταν η Professional Karate Association (PKA) που είχε ιδρυθεί μερικά χρόνια νωρίτερα, το 1974.
Ο Μάλλιος βρέθηκε ακριβώς την κατάλληλη χρονική στιγμή και ήταν έτοιμος με τις γνώσεις, την εμπειρία που είχε ήδη και κυρίως το μεράκι. Είχε οδηγηθεί από μόνος του σε μια μορφή Full contact χωρίς να ξέρει ότι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο σκέφτονταν και κάποιοι άλλοι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ήταν έτοιμος απλώς δεν είχε επινοήσει το όνομα και δεν είχε την οργάνωση.
Στο θέμα της οργάνωσης συνεργάστηκε με τον Κώστα Λιακόπουλο που είχε έρθει από τον Καναδά με την καινούργια γνώση και την αντιπροσωπεία της PKA στην Ελλάδα.
Η διοργάνωση των αγώνων και η ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών μεταξύ των σχολών με πολλά φιλικά, βοήθησαν πολύ στην διάδοση του στυλ.
Το Kickboxing έγινε αυτό που είναι σήμερα, αλλά ο Μάλλιος στην διαδρομή έγινε ο πιο γνωστός προπονητής. Σχεδόν όλοι οι σημαντικοί αθλητές πέρασαν από τη σχολή του. Όλοι όσοι ήθελαν να “επενδύσουν” στην προπόνησή τους για να κάνουν μια καλή πορεία είτε ερασιτεχνικά είτε επαγγελματικά πήγαιναν σε αυτόν. Και αυτό έγινε. Τα μεγαλύτερα ονόματα βγήκαν ή τουλάχιστον προπονήθηκαν για κάποιο διάστημα με τον Μάλλιο. Ο πιο γνωστός είναι ο Ζαμπίδης.
Οι επιτυχίες εκτός από Ελληνικές έγιναν και διεθνείς. Αθλητές του έφθαναν στον παγκόσμιο τίτλο ή τον διεκδικούσαν. Έγινε γνωστός και στο εξωτερικό αφού ο χώρος αναγνωρίζει τον καλό.
Αν θέλαμε να συνοψίσουμε θα λέγαμε ότι ο Μάλλιος ήταν πολύ σημαντικός στην ύπαρξη του Kickboxing στην Ελλάδα. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη εποχή. Είχε όλα τα εφόδια, χέρια, πόδια, εμπειρία και μεγάλη αγάπη σε αυτό που έκανε. Ότι έλειπε ήρθε από το εξωτερικό. Οι γνώσεις του Page, ο Λιακόπουλος με την PKA και την οργάνωσή της, η ανάπτυξη του δικτύου αγώνων.
Πιστεύω ότι ήταν τελικά ένας ευτυχισμένος άνθρωπος αφού ασχολήθηκε με αυτό που αγαπούσε και ανταμείφθηκε με τις πολλές και μεγάλες επιτυχίες των αθλητών του, την αναγνώριση και την αγάπη του κόσμου.
Την συνέχεια αποτελεί ο γιός του Γρηγόρης που, εκτός από καλός και άξιος συνεχιστής της πορείας του πατέρα του, μπορεί να γίνει και συγγραφέας ενός βιβλίου σχετικά με την ζωή και την πορεία ενός τόσο σημαντικού ανθρώπου, που αποτελεί και την ιστορία του Ελληνικού Kickboxing.
