25.1 C
Αθήνα
9 Οκτωβρίου, 2024
Image default
Chung do KwanTaekwondoΚορεάτικες πολεμικές τέχνεςΠρόσωπαΣυνεντεύξεις

Grand Master Choi Duk Kyu 8ο Dan Taekwondo: η συνέντευξη

 
 
O Δάσκαλος Choi Duk Kyu, είναι ίσως ο μόνος αυθεντικός Grand Master, ανεξαρτήτως συστήματος, που έμεινε στην Ελλάδα για περισσότερα από 30 χρόνια και διέδωσε την τέχνη του. Δίδαξε στην σχολή του Α.Σ. Taekwondo Παγκρατίου, που ξεκίνησε τη δραστηριότητά της το 1970, την εποχή που το Taekwondo έκανε τα πρώτα του βήματα στην Ελλάδα. Δίδαξε επίσης και στον Α.Σ. Ελληνικού, ενώ ήταν τεχνικός σύμβουλος σε πολλές σχολές στην Ελλάδα και την Κύπρο.   

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, υπήρχαν τρείς σχολές Taekwondo στη χώρα.  Η σχολή του Γιώργου Στυλιανίδη στην Θεσσαλονίκη, της International Taekwondo Federation (ITF), η σχολή του Σταμάτη Κάσση  στην Πλάκα, ως εκπροσώπου  της οργάνωσης του Δάσκαλου Kwon Jae Hwa και η σχολή του Α.Σ. Taekwondo Παγκρατίου της World Taekwondo Federation (WTF).    

Η σχολή του Παγκρατίου, έχει σημαντική ιστορική αξία, γιατί ήταν η πρώτη σχολή του Chung Do Kwan στην Ελλάδα και από τις πρώτες του Taekwondo στον κόσμο, αφού η ίδρυσή της προηγείται χρονικά της ίδρυσης του Kukkiwon και της Παγκόσμιας ομοσπονδίας (WTF). Από τους Κορεάτες εκπαιδευτές της σχολής, ο Grand Master Choi Duk Kyu, ήταν αυτός που δίδαξε τα περισσότερα χρόνια και είναι αυτός που μετέφερε την μαχητική μορφή του συστήματος, το Chung Do Kwan Taekwondo. 

Με την ευκαιρία της επίσκεψής του στην Ελλάδα, παρουσιάζουμε σε αυτή την πρώτη συνέντευξη,  πληροφορίες  για τα πρώτα βήματα του συστήματος, όπως αυτά εκδηλώνονται στην Κορέα, μετά την απελευθέρωσή της από την Ιαπωνική κατοχή. Οι περιγραφές του Sabomnim Choi Duk Kyu μεταφέρουν όλη την ατμόσφαιρα της εποχής και τις συνθήκες που οδήγησαν στη δημιουργία αυτού του μαχητικού στυλ. Η περιγραφή έχει την αξία της μαρτυρίας, αφού προέρχεται από κάποιον που έζησε τα γεγονότα από μέσα. 


Σας καλοσωρίζουμε και πάλι στην Ελλάδα, Sabomnim.   Θα μπορούσατε να μας δώσετε κάποια βιογραφικά σας στοιχεία και τον λόγο που ξεκινήσατε να ασκείστε στο TaeKwondo;
 
Γεννήθηκα το 1939 στην Κίνα. Ο πατέρας μου εργαζόταν εκεί,  όπως και άλλοι  Κορεάτες,  έχοντας και την οικογένεια μαζί του.   Δεν έχουμε αρχεία από εκείνη την εποχή που να καταγράφουν τις γεννήσεις,  αλλά τα χαρτιά μου αναφέρουν ως έτος γέννησης το 1943,  κάτι συνηθισμένο στην Κίνα εκείνη την εποχή. Στην Κορέα επέστρεψα με την οικογένειά μου το 1944.   Όταν ήμουν μικρός,  ήμουν πολύ λεπτός, αδύνατος. Έμοιαζα στον πατέρα μου, που ήταν ψηλός και λεπτός. Όταν είμαστε ακόμα στην Κίνα,  σε ηλικία πέντε-έξι ετών,  και πάλευα με τα άλλα παιδιά,  πάντα έχανα και γύριζα στο σπίτι κλαίγοντας.  Ο πατέρας μου ήταν αυτός που αποφάσισε να με εντάξει σε μαθήματα πολεμικής τέχνης. Ο Sabomnim Uhm Woon Kyu ήταν ο πρώτος δάσκαλός μου. Αυτός ήταν κατά κάποιο τρόπο συγγενής μας, αφού είχε παντρευτεί μία ξαδέλφη μου.
 
Ο SabomnimUhmWoonKyu, είναι αυτός που έγινε αργότερα Πρόεδρος του Kukkiwon;
 
Ναι,  γι΄αυτόν πρόκειται.  Ο πατέρας μου λοιπόν,  του είπε,  πάρε τον γιό μου να τον διδάξεις. Ο Sabomnim Uhm Woon Kyu,  ήταν πολύ καλός μαχητής,  ένας πραγματικός streetfighter. Το γνωρίζαμε και  εμείς αυτό,  γιατί τον είχαμε δει να μάχεται. Ο  Sabomnim Uhm Woon Kyu δεν γνώριζε Tae Kwon do,  είχε μάθει να μάχεται μόνος του από τις συμπλοκές στο δρόμο και ήταν σπουδαίος μαχητής.   Τον είδε τότε ο  Sabomnim Lee Won Kuk,  που είχε μάθει Karateαπό την Ιαπωνία και τον κάλεσε στη σχολή του. Τον προέτρεψε να μάθει τις τεχνικές με σκοπό να διδάξει αργότερα πολεμικές τέχνες και του έδωσε αρχηγική θέση στη σχολή του. Ο Uhm Wook Kyu, ήταν ο δάσκαλός μου και ήμουν ο πιο μικρός μαθητής του,  δεν είχα πάει ακόμα στο δημοτικό. Η σχολή ήταν μακριά από το σπίτι μου και ο πατέρας μου με πίεζε πολύ.  Μαθαίνοντας όμως Tae Kwon do,  έγινα ο αρχηγός του σχολείου και της γειτονιάς. Ο Sabomnim Uhm με αγαπούσε πολύ  και με έπαιρνε μαζί του σαν παρτενέρ του, σε κάθε επίδειξη που έκανε.


 
Αριστερά ο δημιουργός του Chung Do Kwan Lee Won Kuk και δεξιά ο Sabomnim Uhm Wook Kyu. Παρατηρείστε την στάση των δύο Δασκάλων
 
 
Εκτός από τον Sabomnim Uhm,  είχατε διδαχτεί και από άλλον δάσκαλο;
 
Ναι και από τον Sabomnim Park Hae Man, που σήμερα δεν διδάσκει πλέον αφού είναι ογδόντα επτά ετών.
 
Όταν επιστρέψατε από την Κίνα στην Κορέα, μετά την απελευθέρωσή της,  πως ήταν τα πράγματα,  τι κλίμα επικρατούσε, υπήρχε εγκληματικότητα;
 
Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι γιατί ήμουν πολύ μικρός.  Γνωρίζω όμως ότι υπήρχε εγκληματικότητα από πλευράς των Ιαπώνων,  που την έλεγχαν οι Γιακούζα. Αυτοί είχαν όπλα, σπαθιά και γι’ αυτό είχαν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Εμείς είχαμε μαχαίρια ή τίποτα. Υπήρχαν βέβαια και 2-3 Κορεάτες που είχαν τέτοιες δραστηριότητες, αλλά όχι κάτι το σημαντικό. Όσοι είχαν τέτοιου είδους δράση, διέφευγαν στην Κίνα αλλά και εκεί τους κυνηγούσε η Κινέζικη Αστυνομία. Όταν έφυγαν οι Γιαπωνέζοι, έφυγαν και οι Γιακούζα.  Έτσι έμεινε ελεύθερο το πεδίο για να κάνουν οι Κορεάτες ότι έκαναν πριν οι Γιαπωνέζοι (γέλια).
 
Υπήρχαν σχολές πολεμικών τεχνών;
 
Υπήρχαν σχολές  αλλά λειτουργούσαν ανεπίσημα,  δηλαδή χωρίς την άδεια του Κράτους. Επίσημες σχολές Karateυπήρχαν στην Ιαπωνία, στην πόλη του Τόκιο, στην Οσάκα και αλλού. Διδάσκονταν διάφορα στυλ, όπως  Shotokan, WadoRyu κ.α.  Η πρώτη νόμιμη σχολή πολεμικών τεχνών που άνοιξε στην Κορέα ήταν η δική μας, το Chung Do Kwan. Ο ιδρυτής του συστήματος , ο Lee Won Kuk, είχε μάθει Karate στο Πανεπιστήμιο που σπούδασε, στην Ιαπωνία. Όταν επέστρεψε στην Κορέα εργαζόταν σαν στέλεχος στο υπουργείο εσωτερικών. Αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να καταφέρει να πάρει άδεια και να ανοίξει επίσημα την πρώτη σχολή.
 
Εκτός από το Chung Do Kwan,  υπήρχαν άλλα στυλ;
 
Υπήρχε μόνο το Taekkyon αλλά και αυτό επιβίωσε δύσκολα λόγω της απαγόρευσής του από τους Ιάπωνες. Όμως όταν έφυγαν οι Ιάπωνες άρχισε να διδάσκεται ελεύθερα.  
Αυτοί που το δίδασκαν όμως δεν το γνώριζαν εξολοκλήρου.  Υπήρχαν λίγες τεχνικές καταγεγραμμένες σε βιβλία, και δεν είχε διασωθεί όλη η ύλη του. Έτσι οι εκπαιδευτές πρόσθεταν τεχνικές που  δημιουργούσαν  οι ίδιοι.  Δεν γνωρίζουμε από πού προέρχονταν οι τεχνικές αυτές, από το Taekwondo, από το Karate, από το KungFu, από το Pankration, δεν μπορούμε να ξέρουμε την πηγή, αλλά έτσι δίδασκαν. Για παράδειγμα για τεχνικές των χεριών, πρόσθεταν 30 τεχνικές χεριών, για τεχνικές ποδιών, πρόσθεταν 30 τεχνικές ποδιών. Δεν ξέραμε από πού προέρχονταν αυτές οι τεχνικές, αλλά υπήρχαν.
 
Ήταν αποτελεσματικές αυτές οι τεχνικές;
 
Ναι, βέβαια, ήταν καλές. Άλλωστε κοίτα, δεν χρειάζονται πολλές τεχνικές. Μία τεχνική π.χ. Momtong Jireugi (γροθιά στο μέσο ύψος), αν την δουλεύεις ολόκληρη την ζωή σου, γίνεται φοβερό όπλο. Δεν χρειάζονται εκατό τεχνικές. Μία τεχνική Momtong Jireugi φτάνει. Αυτό που έχει σημασία είναι το πόσες φορές την έχεις κάνει, αν είσαι συγκεντρωμένος όταν την εκτελείς και πόσο δυνατά την κάνεις.
 
 Μπορείτε να περιγράψετε πως ήταν η πρώτη επίσημη σχολή του ChungDoKwan;

Δεν υπήρχε αίθουσα. Ο Lee ήταν υπάλληλος στο υπουργείο και μεσολάβησε ως υπάλληλος του Υπουργείου, να μας δοθεί ο χώρος μιας Χριστιανικής Κορεάτικης εκκλησίας, όταν δεν λειτουργούσε.  Αυτό ήταν μια προσωρινή λύση.  Ήταν μια μεγάλη αίθουσα. Την ημέρα την χρησιμοποιούσαν για γάμους και το απόγευμα ήταν η σχολή μας. Βγάζαμε όλα τα έπιπλα στην άκρη και κάναμε προπόνηση. 
 
Η Χριστιανική εκκλησία που αποτέλεσε την πρώτη αίθουσα που ασκήθηκε το Chung Do Kwan Taekwondo
Υπήρχαν μικρά παιδιά ή γυναίκες που συμμετείχαν στην εξάσκηση;

Όχι δεν υπήρχαν μικρά παιδιά, ούτε γυναίκες μαθήτριες. Οι μαθητές μπορούσαν να ξεκινήσουν τα μαθήματα τουλάχιστον από το γυμνάσιο, όχι μικρότεροι. Δεν επιτρέπονταν αγώνες εκτός της σχολής, μέσα όμως μάχονταν όλοι με πλήρη επαφή. Πολλές φορές κυνηγούσαν τον αντίπαλο γύρω – γύρω για να τον χτυπήσουν. Γι αυτό και η θέση του εκπαιδευτή ήταν πολύ δύσκολη. Προσπαθούσε να τους σταματήσει φωνάζοντας! Πάντως παρά το ύφος του αγώνα, δεν πέθανε κανείς!  Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν πέθανε κανείς.  Σήμερα αν έκαναν το ίδιο, θα πέθαιναν!
 
Τι περιλάμβανε το μάθημα;
 
Η ύλη του μαθήματος δεν περιλάμβανε τις βασικές τεχνικές, αφού τις ήξεραν. Μόνο αγώνα με ένα, δύο, τρία, βήματα, Poomsae και μονομαχία.
 
Υπήρχαν εξετάσεις; Υπήρχαν ζώνες;
 
Ναι, υπήρχαν εξετάσεις. Ζώνες υπήρχαν μόνο τρείς, άσπρη ζώνη, κόκκινη ζώνη και μαύρη. Δεν υπήρχαν τακτά διαστήματα που γίνονταν οι εξετάσεις. Άλλοτε ήταν μία φορά τον χρόνο, άλλοτε δύο, άλλοτε περισσότερες. Όποτε αποφάσιζε ο εκπαιδευτής. Αλλά ήταν δύσκολο να περάσεις. Όμως δεν ενδιαφέρονταν όλοι για τις ζώνες. Μπορούσε κάποιος να προπονούνταν για χρόνια και να παρέμενε στην άσπρη ζώνη. Δεν είχε σημασία η ζώνη. Σήμερα έχει. Παλιά δεν ήταν έτσι. Αν όμως κάποιος κατείχε τη μαύρη ζώνη, έπρεπε να είναι καλός. Εννοώ ότι έπρεπε να είναι καλός στον δρόμο.
 
Υπήρχαν διοργανώσεις αγώνων και διαγωνισμών;
 
Ναι, υπήρχαν. Τους διοργάνωναν μεταξύ τους οι αρχηγοί των σχολών.  Δεν  έκαναν όμως πολλούς αγώνες μεταξύ τους, δηλαδή μεταξύ Κορεατών. Επιδίωκαν να αγωνίζονται με ξένους,  κυρίως με ξένους. Από την Κίνα με σχολές Kung Fu, από την Ιαπωνία με σχολές Karate και από οποιοδήποτε άλλο στυλ, όχι απαραίτητα μεταξύ σχολών Taekwondo. Οι αγώνες ήταν χωρίς κανόνες και δεν υπήρχε χρονική διάρκεια. Ήταν αγώνες εξόντωσης. Ο αγώνας τελείωνε είτε με παραίτηση, είτε με νοκ άουτ. Αργότερα μπήκαν κανόνες, ένας κεντρικός διαιτητής και δύο κριτές. Αλλά γίνονταν μεγάλες φασαρίες. Εγώ συμμετείχα μερικές φορές, αλλά μετά σταμάτησα. Δεν είχα λόγο να σκοτώσω τον αντίπαλο. Από τότε δεν μου άρεσαν οι (αθλητικοί) αγώνες. Πήγα μια φορά να παίξω σε αγώνα με κανονισμούς, αλλά εγώ δεν έπαιζα με  κανονισμούς και μου είπαν «έξω».  Έκτοτε δεν ξαναπήγα.
 
Υπήρχε αντιπαλότητα μεταξύ των σχολών (Kwans);
 
Όχι, γιατί έπρεπε να σκοτώσει ο ένας τον άλλο.  Κοίτα, το Chung Do Kwan ήταν καλή σχολή.  Όποιος  ήταν από άλλη λιγότερο καλή σχολή, πάντα θα έχανε. Ο καλός θα τον σκότωνε. Ήθελε ο αρχηγός να γίνεται αυτό; Όχι. Αργότερα όταν δημιουργήθηκε η Κορεάτικη Ομοσπονδία και δεν υπήρχαν πια οι Kwans, οι μαχητές δεν έφεραν τα διακριτικά τους στις φόρμες όταν έπαιζαν αγώνες και έτσι δεν μπορούσαμε να γνωρίζουμε  από ποια σχολή ήταν ο καθένας. Εκτός αυτού, τότε έπαιζαν με κανονισμούς. Οι κανονισμοί έγιναν μετά τις Kwans. Εμείς ήμασταν μια ομάδα από δύο-τρεις μαχητές. Πηγαίναμε σε άλλες σχολές, σε όποια σχολή θέλαμε. Και τους λέγαμε θέλεις να παίξουμε αγώνα, να μονομαχήσουμε; Αλλιώς θα κλείσεις την σχολή. Δεν μπορούσαν να αρνηθούν, τότε τι εκπαιδευτές θα ήταν; Μιλάμε για παράνομους αγώνες. Από κάποια στιγμή και μετά οι αρχηγοί των Kwans συμφώνησαν να μην γίνονται τέτοια πράγματα. Με τον τρόπο αυτό τα πράγματα ηρέμησαν λίγο. Εμείς από το δικό μας στυλ μπορούσαμε να δείξουμε φιλικά τις τεχνικές μας, αλλά να μην πειράξουμε ο ένας τον άλλον. Ο αρχηγός της κάθε σχολής έλεγε να μην πηγαίνουν μαχητές για πρόκληση σε άλλες σχολές, αν και μερικοί πήγαιναν με ότι αυτό σήμαινε. Πάντως όταν έλεγε κάτι ο αρχηγός ήταν νόμος. Αν παράκουγε κάποιος, θα είχε σοβαρό πρόβλημα.
 
Σε τι διέφεραν μεταξύ τους οι Kwans;
 
Είχαν λίγο διαφορετική κίνηση. Κάθε τεχνική έχει μια αρχική και μια τελική θέση. Ένα σημείο αρχής της κίνησης και ένα τελικό σημείο του χτυπήματος ή της απόκρουσης. Η διαφορά ήταν στην αρχική θέση της τεχνικής. Διέφεραν επίσης και οι στάσεις. Άλλες Kwans είχαν το κέντρο βάρους στο εμπρός και στο πίσω πόδι αντίστοιχα 40-60, ή 20-80, ή 10-90. Φυσικά διέφεραν και τα Poomsae. Τα Poomsae τα έφτιαξαν οι αρχηγοί των στυλ. Για αυτό εμένα δεν με ενδιαφέρει ποιά Poomsae κάνεις, αλλά με ενδιαφέρει η κίνηση και  η τεχνική της εκτέλεσης. Γιατί όλες οι πολεμικές τέχνες είναι ίδιες. Αλλά είναι η κίνηση σωστή; αυτό με ενδιαφέρει.
Άλλη διαφορά ήταν ο αρχηγός και το όνομα. Η φιλοσοφία τους όμως ήταν η ίδια σε όλες. Όλοι ήθελαν το καλό, ποιος ήθελε το κακό; Αν θέλεις το κακό τότε είσαι εγκληματίας,  δεν κάνεις πολεμική τέχνη.
 
Ας επιστρέψουμε στο ChungDoKwanκαι ας το δούμε από τεχνική άποψη. Όταν ξεκίνησε στο στυλ ήταν Karate;
 
Ναι.
 
Και τα Poomsae ήταν Kata;
 
Ναι βέβαια. Τα παλιά Poomsae ήταν ακριβώς του Karate. Εμείς μάθαμε τα Kata του Karate.
 
Και πότε  αυτά άλλαξαν;
 
Αυτά άλλαξαν όταν φτιάξαμε την Κορεάτικη ομοσπονδία. Τότε ο αρχηγός έφτιαξε και το πρώτο σχετικό βιβλίο.
 
Πρόκειται για τον Sabomnim Park Hae Man;
 
Όχι, αυτός ήταν μέλος της ομάδας των εκπαιδευτών που τα έφτιαξαν. Κυρίως ήταν ο αρχηγός, ο Sabomnim Uhm Woon Kyu, είτε ο Sabomnim Kim. Οι αρχηγοί των σχολών μαζεύτηκαν και έφτιαξαν τα Poomsae που έχουμε σήμερα, οι αρχηγοί από έξι σχολές, Chung Do Kwan, Han Moo Kwan, Ji Do Kwan, Chung Moo Kwan, και από άλλες δύο. Οι τεχνικές συνδυάστηκαν με διαφορετικό τρόπο και προστέθηκαν περισσότερες κλωτσιές. Το καινούργιο στοιχείο ήταν οι κλωτσιές. Γιατί στα Kata του Karate δεν υπάρχουν κλωτσιές. Έχουν μόνο απ τσάκι, γιοπ τσάκι, πι τσάκι, μόνο τρείς κλωτσιές. Δεν υπάρχουν άλλες. Και εμείς φτιάξαμε το τι τσάκι, το νέριο τσάκι, το φούριο τσάκι και όλες τις άλλες. 
 
Σαν τεχνοτροπία όμως αυτό που προέκυψε διέφερε.
 
Ναι, σαν στυλ ήταν τελείως διαφορετικό.
 
Από ποια άλλα στυλ είναι επηρεασμένο το Chung Do Kwan;
 
Από το Taekkyon, από το Shotokan, αλλά και από το μυαλό του αρχηγού! Ο αρχηγός επινόησε τεχνικές. Οι τεχνικές προέκυψαν από την ανάγκη για επιβίωση. Και στο Ελληνικό Pankration δεν έκαναν το ίδιο; Όλες οι πολεμικές τέχνες ξεκίνησαν από ανάγκη για επιβίωση.
 
Πως καταλήξατε στο όνομα Taekwondo;
 
Όταν εμείς ξεκινήσαμε, είχαμε  διαφορετικές ονομασίες στο στυλ που διδασκόταν.  Κάποιος είχε βάλει το όνομα Tang Soo Do, κάποιος άλλος Tae Soo Do, κάποιος άλλος Kong Soo Do, αλλά το όνομα Taekwondo μπήκε την δεκαετία του ’60. Συναντήθηκαν όλοι οι αρχηγοί των σχολών και αποφάσισαν να αλλάξουν αυτό που συνέβαινε και να βάλουν ένα κοινό όνομα. Αρχικά αποφασίστηκε η ονομασία Tae Soo Do. Έτσι η πρώτη σχολή Chung Do Kwan ονομάστηκε Tae Soo Do Chung Do Kwan. Tae σημαίνει κλωτσιά και Soo σημαίνει ανοιχτό χέρι, χέρι – μαχαίρι. Μετά από δύο-τρία χρόνια ξανάγινε συνάντηση και άλλαξε πάλι το όνομα και τότε αποφασίστηκε να δοθεί το όνομα Taekwondo. Tae σημαίνει κλωτσιά, αλλά Kwon σημαίνει γροθιά. Και το Do σημαίνει ο τρόπος ζωής του μαχητή, η φιλοσοφία ζωής. Έτσι δόθηκε το όνομα Taekwondo.
 
Σήμερα έχει μείνει κάτι από την οργάνωση του Chung Do Kwan ;
 
Υπάρχει οργάνωση και τα μέλη της είναι εκπαιδευτές της σχολής Chung Do Kwan. Προέρχονται από την Ασία, την Ευρώπη, την Αμερική και τη Νότια Αμερική. Στην Ευρώπη ο πλέον υψηλόβαθμος είναι ο Sabomnim Lee Kwan Young. Έχουμε έδρα στην Κορέα και  το όνομα της οργάνωσης είναι World Taekwondo Chung Do Kwan Federation. Πρόεδρος είναι ο Sabomnim Park Hae Man.
 
Πριν έρθετε στην Ελλάδα,  που διδάξατε; 
 
Στο σχολείο, γιατί ξεκίνησα πολύ μικρός, στο γυμνάσιο, και αργότερα στο πανεπιστήμιο Hanyang της Seoul, όταν σπούδαζα μηχανολόγος – μηχανικός.  Δίδαξα επίσης στους πεζοναύτες. Επαγγελματικά δίδαξα στο εξωτερικό,  εκτός της Κορέας.    
 

 

Ο Sabomnim Choi Duk Kyu αρχές της δεκαετίας του ’80, στην πρώτη αίθουσα του Α.Σ Taekwondo Παγκρατίου
Όταν ήρθατε στην Ελλάδα και η σχολή του Παγκρατίου ήταν σε λειτουργία, ποιος διοικούσε το Taekwondo; Γιατί γνωρίζουμε ότι το Kukkiwon και η WTF φτιάχτηκαν αργότερα.
 
Εγώ ήρθα από την Korean Taekwondo Association γιατί η World Taekwondo Federation  (WTF) δεν υπήρχε ακόμη.  Πτυχίο εκπαιδευτή είχα από την Korean Taekwondo Association. Την εποχή που αναφερόμαστε υπήρχε ως ομοσπονδία η International Taekwondo Federation (ITF).  Η WTF φτιάχτηκε αργότερα. Αρχηγός της ITF ήταν ο στρατηγός Choi Hong Hi, ο οποίος είχε διδαχθεί  από τον Lee Won Kuk. Ήταν και αυτός του Chung Do Kwan. Ο Lee του έδωσε την άδεια να διδάξει στον στρατό τις ίδιες τεχνικές, αλλά επειδή ήταν μέσα στον στρατό έπρεπε να αλλάξει το όνομα. Του έδωσε την άδεια να βάλει στο σύστημά του το όνομα Oh Do Kwan. Ο στρατηγός όμως πήγε στην Βόρεια Κορέα. Η κυβέρνηση βέβαια δεν επέτρεψε να πάμε μαζί του.
 
Πείτε μας δύο λόγια για τους εκπαιδευτές που ήρθαν πριν από εσάς και δίδαξαν στην σχολή του Παγκρατίου.
 
Στην Ελλάδα ο πρώτος που ήρθε σαν εκπαιδευτής ήταν ο Kang Jae Jin, ο οποίος ήταν μέλος της ITF. Όταν ο Kang έφυγε για τις ΗΠΑ, κάλεσε τον φίλο του Kim να έρθει να διδάξει στην Ελλάδα. Οι Kang και Kim ήταν μαζί εκπαιδευτές στο Βιετνάμ γι αυτό ήρθαν στο Παγκράτι πρώτα ο Kang και μετά ο Kim.  Μετά από αυτούς ήρθε ο Choi Chong Lim ο οποίος ήταν από την επαρχία του BusanKαι αυτός ήταν του Chung Do Kwan. Μετά ήρθα εγώ.
 
Το επίσημο σήμα της σχολής του Παγκρατίου
Ήσαστε διευθυντής στην πρώτη σχολή προπονητών στην Ελλάδα;
 
Ναι. Το Taekwondo τότε ήταν στον ΣΕΓΑΣ, δεν υπήρχε ακόμα η Ελληνική ομοσπονδία Taekwondo. Ήρθαν και μου είπαν ότι ήθελαν να βγάλουν προπονητές. Ήταν από διάφορες σχολές, διάφορα στυλ και τους δίδαξα μόνο Poomsae. Έπρεπε να ξέρουν όλοι τα ίδια. Έκανα εξετάσεις και έδωσα πτυχία. Αυτό έγινε μαζί με τον Sabomnim Ahn Hen Ki.
 
Πως σας φαίνεται το Taekwondo σήμερα; Είναι πολεμική τέχνη; Είναι μόνο άθλημα;
 
Είναι πολεμική τέχνη, είναι άθλημα, είναι και τεχνική. Οι άνθρωποι το κάνουν να είναι σημαντικό. Δυστυχώς σήμερα δεν σέβονται τον Δάσκαλό τους, ούτε το Taekwondo. Ούτε σε σπορ δεν πρέπει να γίνεται αυτό. Αν μιλάμε για το Kukkiwon και την Παγκόσμια ομοσπονδία (WTF), δεν θέλω ούτε να ακούω γι αυτούς. Έχουν κάνει πολλά άσχημα πράγματα, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Αλλά βέβαια δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό, ούτε στο παραμικρό.
 
 Οι πολεμικές τέχνες μας βοηθούν στην ανάπτυξή μας προς το καλύτερο; Ένα άνθρωπος με κακά στοιχεία και με μαύρη ζώνη δεν παραμένει κακός άνθρωπος;
 
Εξαρτάται από τον εκπαιδευτή, τι διδάσκει. Αν τον εκπαιδεύσει σωστά, είτε είναι καλός άνθρωπος είτε όχι, θα προχωρήσει στον σωστό δρόμο. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τα χρήματα ή κάποιον διαφορετικό λόγο για να ανεχόμαστε κακές συμπεριφορές. Αν κάθε μέρα προκαλεί στον δρόμο και κτυπά τον κόσμο τότε τι θα σκεφτούμε; Ποιος είναι ο δάσκαλος του; ο Choi, είναι καλός αυτός;
Παλιά οι σχολές ήταν σαν ένα μικρό κράτος. Ο αρχηγός μπορούσε να σκοτώσει κάποιον όποτε ήθελε. Τώρα βέβαια υπάρχει νόμος και φυλακή. Παλιά δεν υπήρχε νόμος.   Ο αρχηγός έφτιαχνε τον νόμο, όπως κάνει σήμερα ο Πρόεδρος της Βόρειας Κορέας. Δίνει φαγητό, λεφτά, γυναίκες, αυτοκίνητο, ποτό. Όλα τα δίνει και όλα τα παίρνει αυτός.  Τώρα βέβαια οι εκπαιδευτές δεν μπορούν να λειτουργούν έτσι.
 
Από σεμινάριο για χρήση μαχαιριού, στην νέα αίθουσα του Α.Σ Taekwondo Παγκρατίου
Διδάξατε στην Ελλάδα για πάνω από τριάντα πέντε χρόνια, τι θα λέγατε για τους Έλληνες μαθητές;
 
Οι Έλληνες είναι πολύ καλοί. Έχουν πολύ καλό σώμα, αλλά δεν έχουν υπομονή, όπως  άλλωστε και οι Κορεάτες και ολόκληρος ο κόσμος. Δεν έχουν πολλή υπομονή, δεν θέλουν να προσπαθήσουν. Αν κουραστούν λίγο τα παρατάνε. Όμως πιο κατάλληλος είσαι εσύ να δώσεις την απάντηση, ρώτα τον εαυτό σου, γιατί εγώ έκανα 40 χρόνια;
 
Πως είναι το Taekwondo στην Κορέα σήμερα;
 
Με μία λέξη χάλια. Αλλά η τεχνική ανεβαίνει. Κάνουν πολλή προπόνηση, αλλά αυτοί είναι λίγοι.  Ενδιαφέρονται περισσότερο για τα  λεφτά και τη δόξα. Δεν έχουν εσωτερικό κίνητρο.
 
Γιατί να κάνει κάποιος Taekwondo σήμερα;
 
Για καλή υγεία, για ευεξία και σίγουρα για αυτοάμυνα. Σήμερα η ζωή είναι επικίνδυνη.
 
Τι θα θέλατε να συμβουλέψετε τους μαθητές του Taekwondo;
 
Μπορείς να διαλέξεις όποιο “κομμάτι” από το Taekwondo θέλεις. Μπορεί να σε ενδιαφέρει μόνο ο αγώνας, μόνο τα Poomsae, μόνο η αυτοάμυνα κ.λ.π. Εγώ όμως λέω καλύτερα να το μάθεις ολόκληρο, γιατί  η ωφέλεια θα είναι μεγαλύτερη.
 
Ευχαριστώ πολύ SabomnimTaekwon!
 
Ευχαριστώ κι εγώ. Taekwon!
Ο Sabomnim Choi Duk Kyu,  δίδαξε στην Ελλάδα στην σχολή του Α.Σ. Taekwondo Παγκρατίου για 20 χρόνια και στη σχολή του Α.Σ. Taekwondo Ελληνικού για άλλα 15 χρόνια. Υπήρξε επίσης ο τεχνικός σύμβουλος και εξεταστής όλων των βαθμίδων της σχολής του Παγκρατίου για τα τελευταία 40 χρόνια. Δίδαξε περίπου 3000 μαθητές.
Τα τελευταία χρόνια ζει με τη σύζυγό του στην Κορέα και επισκέπτεται την Ελλάδα κάθε χρόνο.
Από την συνέντευξη

 

Σχετικές αναρτήσεις

Οι μεγάλοι αθλητές έχουν και τους μελετητές τους: η περίπτωση Ζαμπίδη

Spyros Loumanis

Minoru Higa: η παράδοση συνεχίζεται

Spyros Loumanis

Ο Grand Master Kang Shin Chul μας δείχνει το τέλειο ζέσταμα

Spyros Loumanis

Αφήστε ένα σχόλιο

* Χρησιμοποιώντας αυτήν τη φόρμα συμφωνείτε με την αποθήκευση και το χειρισμό των δεδομένων σας από αυτόν τον ιστότοπο.

Χρησιμοποιούμε Cookies στην σελίδα μας ώστε να έχετε την καλύτερη εμπειρία χρήσης.Θέλετε την να συνεχίσετε την χρήση των Cookies ; Accept Read More