Ο Guillermo Rigondeaux Ortiz γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1980 στην Κούβα.
Είναι πυγμάχος και κατά τον σπουδαίο προπονητή πολλών παγκόσμιων πρωταθλητών Freddie Roach “ίσως είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που έχω δει ποτέ.”
Σαν ερασιτέχνης ήταν κορυφαίος. Έχει αγωνιστεί 475 φορές και έχασε μόνο τις 12. Πρόκειται για ρεκόρ ερασιτεχνών.
Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία bantamweight στους Ολυμπιακούς του 2000 και του 2004 στην Αθήνα.
Είναι επίσης επτά φορές Κουβανός εθνικός πρωταθλητής στην κατηγορία bantamweight (2000–2006).
Η μεταπήδηση στην επαγγελματική πυγμαχία έγινε με επεισοδιακό τρόπο. Στις 22 Ιουλίου του 2007, ο Guillermo και ο συναθλητής του Erislandy Lara δεν εμφανίστηκαν στους προγραμματισμένους αγώνες στα Pan American Games στη Βραζιλία. Μαζί με τους συναθλητές του Odlanier Solis, Yuriorkis Gamboa και Yan Barthelemy, ο οποίος έφυγε νωρίτερα το 2007, αποστάτησαν από το καθεστώς του Κάστρο. Ο Guillermo άφηνε πίσω του γυναίκα και δύο γιους, 7 και 17 ετών. Ένα μήνα μετά και αφού συνελήφθησαν από την αστυνομία στην Βραζιλία, δήλωναν ότι ήθελαν να επιστρέψουν στην Κούβα. Όμως ο Κάστρο ανακοίνωσε ότι δεν θα μπορούσαν να πυγμαχήσουν ξανά για την ομάδα της Κούβας. Ήταν ένας επώνυμος αποστάτης.
Αλλά 18 μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2009, ο Rigondeaux κατάφερε να διαφύγει από την Κούβα μέσω του Μεξικού. Φτάνοντας στο Μαϊάμι, υπέγραψε με την Arena Box-Promotions. Η επαγγελματική του καριέρα άρχισε.
Στον πρώτο του αγώνα νίκησε με τεχνικό νοκάουτ στον 3ο γύρο. Στον δεύτερο αγώνα νίκησε πάλι με νοκάουτ στον 1ο γύρο.
Η καριέρα του όμως απογειώθηκε όταν υπέγραψε ένα τριετές συμβόλαιο με τον κορυφαία manager Bob Arum τον Ιούλιο του 2010.
Συνολικά παρέμεινε αήττητος για σχεδόν εννέα χρόνια και 17 αγώνες.
Ήταν διάσημος για την εξαιρετικά μεγάλη ταχύτητα των χεριών, την ισχύ των χτυπημάτων του, τις αντεπιθέσεις και την ευελιξία στην άμυνα.
Πάρτε μια ιδέα:
Στις 9 Δεκεμβρίου του 2017 αγωνίστηκε με τον άλλο σπουδαίο πυγμάχο Vasyl Lomachenko στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης. Ο Loma πραγματικά οργίασε. Εξαιρετικό παίξιμο με όλα τα “εργαλεία” που τον έχουν κάνει διάσημο. Ο Rigondeaux εγκατέλειψε στον 6ο γύρο λέγοντας ότι έσπασε το χέρι του. Τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν απλοί μώλωπες. Όμως όπως είχε δείξει η πρωινή ζύγιση, την ημέρα του αγώνα, ο Lomachenko ζύγιζε περισσότερο από τον Rigondeaux. Προς τιμήν του ο Lomachenko μετά τον αγώνα δήλωσε: “Αυτό δεν είναι το βάρος του, οπότε δεν είναι μεγάλη νίκη για μένα. Αλλά είναι καλός μαχητής. Έχει υπέροχες δεξιότητες. Προσαρμόστηκα στο στυλ του, τα χαμηλά χτυπήματα και όλα.” Ο Rigondeaux δήλωσε: “Έχασα χωρίς δικαιολογίες. Χτύπησα στην κορυφή του αριστερού μου χεριού στο δεύτερο γύρο. Είναι πολύ τεχνικός μαχητής. Εκρηκτικός. Θα επιστρέψω γιατί αυτό κάνω. Το βάρος δεν ήταν παράγοντας σε αυτόν τον αγώνα. Ήταν ο τραυματισμός στο χέρι μου”. Δύο μεγάλοι μαχητές και στις δηλώσεις. Για τον αγώνα αυτό ο Lomachenko εισέπραξε 1.200.000 δολάρια, ενώ ο Rigondeaux 400.000.
Δείτε τον αγώνα:
Ο Rigondeaux επέστρεψε στην προπόνηση στις 25 Ιουλίου 2018. Από τότε αγωνίστηκε άλλες τρεις φορές νικώντας σε όλες τις περιπτώσεις. Τελευταία φορά αγωνίστηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 2020.
Ένα ντοκιμαντέρ και ένα βιβλίο έχει κυκλοφορήσει το 2014 με θέμα τη ζωή του από τον σκηνοθέτη Brin-Jonathan Butler με τίτλο “A Cuban Boxer Journey: From Castro’s Traitor to American Champion”.
Δείτε μερικούς αγώνες του:
Όμως αν δούμε την πορεία του, μπορούμε να πούμε ότι ήταν μυθιστορηματική αλλά όχι εύκολη. Η προσπάθειά του να φύγει από ένα καταπιεστικό καθεστώς, αν και ήταν ήδη ένας μεγάλος πρωταθλητής και “διαφημιστής” της Κούβας, τον οδήγησε να εισπράξει την εκδικητικότητα του καθεστώτος. Ήταν πλέον ένας επώνυμος αποστάτης.
Τα επόμενα χρόνια ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, από απογοητευτικά έως αποθαρρυντικά. Το κίνητρό του δοκιμάστηκε από μήνες αδράνειας. Οι υποστηρικτές του δεν ήσαν ιδιαίτερα ενθουσιώδεις, πολλοί πίστευαν ότι το στυλ του ήταν πολύ βαρετό. Οι άνθρωποι της αμερικάνικης τηλεόρασης δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν το όνομά του.
Θέλοντας να αποφύγει τα κινέζικα και ιαπωνικά ρινγκ, δέχθηκε να αγωνιστεί και με αντίπαλο δύο κατηγορίες πάνω από αυτόν, με αντίπαλο που όλοι χαρακτηρίζουν σαν τον καλύτερο του κόσμου.
Πολλοί τον κατηγόρησαν ότι εγκατέλειψε τον αγώνα με τον Lomachenko. Όμως δεν αντιλαμβάνονταν ότι στην κατάσταση που βρισκόταν ο Guillermo, η πυγμαχία ήταν απλώς μια δουλειά γι’ αυτόν.
Ο Guillermo τώρα είναι 40 ετών και ξέρει ότι η διαδρομή έχει ουσιαστικά τελειώσει. Δεν τρέφει ψεύτικες προσδοκίες. Αρκεί να αναφέρουμε ότι αυτός ο χαρισματικός μαχητής αμείφθηκε σε έναν από τους τελευταίους και νικηφόρους αγώνες του μόλις με 25.000 δολάρια. Η πορεία του Guillermo είναι μια ιστορία ενός ιδιαίτερα χαρισματικού μαχητή, που δεν οι καταστάσεις τον εμπόδισαν να εισπράξει σε δόξα, αναγνώριση αλλά και χρήματα αυτά που του άξιζαν. Ίσως αν είχε μεγαλώσει σε ένα πιο ελεύθερο καθεστώς, να είχε γίνει πιο νωρίς επαγγελματίας, να μην έχανε πολύτιμο αθλητικό χρόνο και αν όλα πήγαιναν καλά, να απολάμβανε αυτά που του αναλογούσαν.
Τις μέρες του στο Μαϊάμι τις περνά με πρωινό τρέξιμο, φροντίδα του νεότερου από τους δύο γιους του που διαγνώστηκε πρόσφατα με αυτισμό. Τα απογεύματα τα περνούν σε συνεδρίες θεραπείας και παρακολούθηση ταινιών και το βράδυ με προπόνηση. Αναφορικά με τον γιό του συχνά λέει «θα είναι εντάξει, θα το νικήσουμε».
Στο παντελόνι του όταν αγωνίζεται δεν υπάρχει το προσωνύμιο “El Chacal” αλλά οι λέξεις “Autism Fighter”.
