Η Jeanne Liberman (1891-1987) ήταν μια πρωτοπόρος και θαραλέα γυναίκα. Ζούσε στο Παρίσι.
Η ιστορία της όμως δεν είναι μόνο μια ιστορία θάρρους, πρωτοπορίας και αποφασιστικότητας.
Η Jeanne ήταν η μοναδική γυναίκα μαθήτρια του Bernard Pariset, του θρυλικού Judoka στην ιστορική σχολή, στο dojo στη rue des Martyrs.
Tη δεκαετία του 1970 ήταν ένα “φαινόμενο” των ΜΜΕ λόγω της μοναδικής καριέρας της.
Αρχικά, ξεκίνησε τη yoga σε ηλικία 40 ετών, κάτι που τότε ήταν ήδη ασυνήθιστο. Ήταν μόνο η αρχή.
Στα 58 της, ξεκίνησε το Judo και πήρε το 1ο Dan στα 63.
Σειρά είχε το Aikido και το 1ο Dan και μετά το Kung-fu στα 75 για να αποκτήσει το 1ο Dan στα 80 της.
Δίδασκε αυτά τα στυλ, κυρίως σε γυναίκες, από 40 έως και άνω των 80 ετών!
Τηλεοπτικό ρεπορτάζ της εποχής τη δείχνει να διδάσκει στο διαμέρισμά της στο 9ο διαμέρισμα του Παρισιού, σε ηλικιωμένους μαθητές που εκτελούσαν πτώσεις…στο πάτωμα!
Όπως θυμάται ο γιος του Δακάλου της Eric Pariset (εκπαιδευτής σε Judo, Ju-jitsu, Karaté, Aïkido και Savate, 8ο Dan Nihon Jiu-Jitsu International Budo Academy, 5ο Dan Judo):
“Αυτή η μοναδική γυναίκα ήταν μαθήτρια του πατέρα μου στο dojo στη rue des Martyrs. Της είχε δώσει τη μαύρη ζώνη που δεν ήταν μόνο τιμητική στο βαθμό που εφαρμόζουμε τις πραγματικές αξίες του βαθμού, δηλαδή: «shin-ghi-tai» (το μυαλό, η τεχνική, το σώμα), με το μυαλό να υπερισχύει της τεχνικής και της σωματικής διάπλασης. Το οποίο, παρεμπιπτόντως, δεν λαμβάνεται πλέον πραγματικά υπόψη, παρόλο που είναι μια πολύτιμη ιδιαιτερότητα των πολεμικών τεχνών.
Η Jeanne παρακολούθησε το διάσημο παριζιάνικο dojo τη δεκαετία του 1950. Εκτός από την παρακολούθηση των μαθημάτων της, η Jeanne δεν παρέλειψε να παρέχει στους άλλους μαθητές πολλές συμβουλές για τον τρόπο ζωής, τη διατροφή, την ψυχική προετοιμασία κ.λπ. Τους έδινε επίσης απλές συμβουλές κοινής λογικής που προωθούν την καλή διαχείριση της ενέργειας, όπως: “Απλοποιήστε τη ζωή σας!”. Αυτές οι λίγες λέξεις είναι γεμάτες αποδείξεις που πολύ συχνά παραβλέπονται.
Ισχυρίστηκε επίσης ότι είχε μια ορισμένη δύναμη πρόβλεψης. Μου είπαν ότι, ενώ έγερνε πάνω από την κούνια μου, είχε συμβουλεύσει τους γονείς μου να με ονομάσουν Jean, ότι θα μου έφερνε τύχη. Δεν ακολούθησαν τη συμβουλή…Η τελική επιλογή είχε ήδη γίνει, παρ’ όλα αυτά ήταν σαν δεύτερο όνομα που μου δόθηκε το “Jean”, το οποίο δεν παρέλειψε να συγκινήσει μια θεία που το μικρό της όνομα ήταν Jeanne και που πίστευε ότι αυτή η επιλογή είχε γίνει έχοντάς την στο μυαλό τους. Δεν την στεναχωρήσαμε ποτέ.”
Η Jeanne πέθανε το 1987 σε ηλικία 96 ετών.
Το αρχειακό βίντεο είναι του INA National Audiovisual Institute. Είναι γυρισμένο το 1976 και η Jeanne είναι 85 ετών, παρέα με την ομάδα των πιστών μαθητών της, όλοι σε πολύ αξιοσέβαστη ηλικία, ασκούνται στο dojo του διαμερίσματός της στο Παρίσι ΙΧ. Είχε προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον στα ΜΜΕ.
Όμως αν τα παραπάνω είναι συναρπαστικά, τα επόμενα είναι τα πραγματικά σημαντικά.
Υπάρχουν χαρακτήρες που ζουν και επιδεικνύουν την τέχνη της καλής γήρανσης, όπου ο χρόνος δεν έχει καμμία επίδραση, γιατί ζουν με καλό χιούμορ και θετική σκέψη την κάθε στιγμή.
Ακολουθεί απόσπασμα από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο “Ma santé naturel” το οποίο συνοψίζει τη φιλοσοφία της ζωής της.
Τι σκέφτεται η Jeanne Lieberman για τα γηρατειά;
Μετά την ηλικία των πενήντα, οι περισσότεροι άνθρωποι φαντάζονται ότι βρίσκονται ανεπανόρθωτα στον δρόμο της παρακμής. Έχουν την εντύπωση ότι το παιχνίδι τελείωσε, ότι είναι πολύ αργά για να αναλάβουν δράση, ότι τίποτα δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως πριν. Αυτό το αρνητικό συναίσθημα είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα προκατειλημμένων ιδεών, οι οποίες ενισχύονται στην κοινωνία μας από τον διαχωρισμό που επικρατεί μεταξύ των γενεών. Υπάρχουν εκατομμύρια άντρες και γυναίκες που πιστεύουν ότι είναι ηλικιωμένοι ενώ είναι έτσι μόνο στη φαντασία τους.
Η έννοια της νεότητας ή της ηλικίας δεν έχει καμία σχέση με τον αριθμό των ετών που έχουν πραγματικά περάσει από τη γέννησή μας. Είναι θέμα ψυχικής κατάστασης. Υπάρχουν γέροι τριαντάχρονοι και νέοι ογδόνταχρονοι!
Τα γηρατειά ξεκινούν τη μέρα που νομίζουμε ότι είμαστε μεγάλοι, γιατί δεν είμαστε τίποτα άλλο από αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Αρκεί να αλλάξουμε την πορεία των σκέψεών μας για να μεταμορφώσουμε τη ζωή μας. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η ηλικία δεν οδηγεί στο τέλος της ανάπτυξης, αντίθετα, είναι η παύση της ανάπτυξης που προκαλεί το γήρας.
Πώς μπορείς να μην σκέφτεσαι ποτέ την ηλικία σου; Ζώντας κάθε λεπτό της ύπαρξής σας στο έπακρο, αντί να μένετε άσκοπα στο παρελθόν ή να μαντεύετε τι θα σας φέρει το μέλλον. Μόνο το παρόν μετράει, γιατί μόνο το παρόν είναι αληθινό.
Για τον θάνατο
Ο φόβος του θανάτου είναι επίσης υπεύθυνος για πολλές χαμένες ζωές. Γιατί να ανησυχείς; Το σώμα αναπόφευκτα εξαφανίζεται μια μέρα και όλοι θα περάσουμε αυτό που λέμε με μια λέξη φορτωμένη με φόβο και παρανοήσεις, “θάνατος”. Είναι περίεργο να σημειωθεί ότι φοβόμαστε να αφήσουμε τη γη, δηλαδή το σκοτάδι, να προχωρήσουμε προς το πλήρες φως. Όσοι “γνωρίζουν” λαχταρούν αυτή τη θεϊκή στιγμή. Είναι οι αδαείς που φοβούνται το άγνωστο.
Είναι πολύ δύσκολο, είναι αλήθεια, για τα περισσότερα άτομα να μη διαχωρίζουν τον θάνατο από τη ζωή. Ωστόσο, αυτή η έννοια του χωρισμού βρίσκεται ακριβώς στη ρίζα όλων των βασανιστηρίων μας. Για να κατανοήσουμε ότι ο θάνατος δεν μπορεί να διαχωριστεί από τη ζωή, πρέπει πρώτα να παραδεχτούμε ότι εφόσον η εξέλιξη δεν σταματά, η ζωή δεν σταματά ποτέ. Υπάρχει συνέχεια σε όλα. Αυτό που ονομάζουμε θάνατο είναι μόνο μια αλλαγή κατάστασης μετά τη μεταμόρφωση.
“Τίποτα δεν πεθαίνει, τα πάντα δημιουργούνται και αναδημιουργούνται κάθε στιγμή”, είπε ο Lavoisier. Γιατί ο άνθρωπος να αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα; Σίγουρα το σώμα μας εξαφανίζεται, αλλά το πνεύμα παραμένει και η ψυχή μας θα χαρεί τη μέρα που θα ξεφύγει από το περίβλημα που την πνίγει. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος, είναι η αρχή μιας νέας ζωής. Σκεφτείτε το έτσι και ο θάνατος θα χάσει τη θλίψη του.
Περιμένοντας εκείνη την ημέρα, ας αξιοποιήσουμε στο έπακρο τη γήινη ύπαρξή μας παραμένοντας νέοι όσο το δυνατόν περισσότερο. Γιατί να είμαστε λυπημένοι μόνο και μόνο επειδή γερνάμε; Η λύπη είναι κόλαση από μόνη της και η πόρτα ανοιχτή σε κάθε κακό. Η χαρά, από την άλλη, είναι η εκπλήρωση της ύπαρξης και η κατανόηση της ζωής. Να είστε ευδιάθετοι και όλοι γύρω σας θα είναι ευδιάθετοι. Τα καλύτερα αντίδοτα στο γήρας ονομάζονται αισιοδοξία και ενθουσιασμός, που συμβαδίζουν με την ικανότητα να αγαπάς.
Για να αντιδράσουμε ενάντια στην απάθεια και την απαισιοδοξία, υπάρχει ένας υπέροχος τρόπος που όλοι γνωρίζουν και που ελάχιστοι χρησιμοποιούν: το τραγούδι. Εδώ και πολλά χρόνια, στην τάξη μου όλοι οι μαθητές μου τραγουδούν. Κάποιοι δεν είχαν τραγουδήσει ποτέ στη ζωή τους και στην αρχή, με κοιτούσαν σοκαρισμένοι όταν τους ζήτησα να τραγουδήσουν. Τώρα δεν μπορούσαν χωρίς αυτό. Τι πιο όμορφο και πιο αναζωογονητικό από μια υψωμένη φωνή; Δοκιμάστε! Τραγουδήστε και θα δείτε τη ζωή υπό άλλο πρίσμα.
Μπορείς να μείνεις νέος όταν είσαι άρρωστος;
Να το φάσμα της αρρώστιας που προχωράει… Σαν να υπήρχε άμεση σχέση ηλικίας και αρρώστιας! Οχι. Μπορείς να είσαι άρρωστος στα επτά ή στα είκοσι πέντε καθώς και στα ογδόντα. Η αλήθεια είναι ότι από μια ορισμένη ηλικία οι περισσότεροι φοβούνται μήπως αρρωστήσουν και με το να το σκέφτονται καταλήγουν να αρρωσταίνουν.
Πόσοι παρατηρούν τον εαυτό τους, αισθάνονται τον εαυτό τους, εξετάζουν τον εαυτό τους σε κάθε ραφή, μέχρι να βρουν τελικά λίγο κάτι που δεν πάει καλά; Έτσι φτιάχνουν ένα μυθιστόρημα από αυτό. Η “ασθένειά” τους γίνεται το κύριο μέλημά τους, ο λόγος ζωής τους. Τι θα μπορούσε να είναι πιο λυπηρό από αυτά τα ηλικιωμένα άτομα να περνούν την ώρα τους μιλώντας για την ασθένειά τους σαν να ήταν αγαπημένο τους πρόσωπο. Μιλούν ο ένας στον άλλον για τις επισκέψεις τους στον γιατρό και συγκρίνουν τα πλεονεκτήματα των αντίστοιχων θεραπειών τους. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο να κάνεις από το να εστιάζεις αυτάρεσκα στις μικρές δυστυχίες του σώματος; Η ζωή περνάει αυτή την περίοδο.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να μην σκεφτείτε την ασθένεια. Τούτου λεχθέντος, μπορεί να συμβεί να αρρωστήσετε πραγματικά. Σε αυτή την περίπτωση, φροντίζουμε τον εαυτό μας, αυτό είναι όλο. Αλλά το καλύτερο είναι να κάνετε αυτό που πρέπει να κάνετε για να αποφύγετε να αρρωστήσετε. Η ασθένεια δεν είναι αναπόφευκτη, αλλά μπορεί να αποφευχθεί μέσω ενός υγιεινού τρόπου ζωής. Ο άνθρωπος είναι αυτός που επιδεινώνει την υγεία του λόγω άγνοιας ή αδιαφορίας για τους νόμους της φύσης.
Ο δρόμος προς την αιώνια νιότη
Έχετε την αίσθηση ότι είστε κάτι άλλο από ένα πακέτο από σάρκα και οστά που καταβροχθίζονται από επιθυμίες. Να έχετε επίγνωση της κατοχής μιας ψυχής, ενός πνεύματος, που ανήκει σε αυτό το ΟΛΟ που είναι το σύμπαν. Ο άνθρωπος, σε αντίθεση με το δέντρο, δεν βυθίζει τις ρίζες του στη γη, οι ρίζες του υψώνονται προς τον ουρανό και τρέφονται από το άπειρο.
Η ενεργειακή δύναμη που κυβερνά τον κόσμο σε περιμένει ανυπόμονα να βγεις από το καβούκι σου για να σε πλημμυρίσει με ευλογίες.”
