Η ιστορία του Jukendo
Το Jukendo είναι ο “Δρόμος της Ξιφολόγχης” (“Way of the Bayonet”). Είναι ένα μοντέρνο budo που έχει ρίζες στα παραδοσιακά ιαπωνικά σχολεία του sōjutsu (μάχη δόρυ). Ωστόσο, σύμφωνα με τον Γάλλο ερευνητή Baptiste Tavernier, οι τεχνικές Jukendo βασίζονται κυρίως στις διδασκαλίες και την επιρροή των γαλλικών στρατιωτικών αποστολών στην Ιαπωνία στις αρχές της εποχής Meiji.
Κατά την περίοδο Meiji, οι ιαπωνικές τεχνικές μάχης με ξιφολόγχη ενοποιήθηκαν σε ένα σύστημα με το όνομα jukenjutsu το οποίο διδασκόταν στη Στρατιωτική Ακαδημία Toyama στο Τόκιο. Ο Morihei Ueshiba , ιδρυτής του Aikido, εκπαιδεύτηκε στο jukenjutsu και ενσωμάτωσε μερικές από αυτές τις τακτικές στη δική του ερμηνεία της χρήσης του ξύλινου ραβδιού, του Jō . Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η πρακτική του jukenjutsu απαγορεύτηκε από τους Συμμάχους, αλλά αργότερα επέστρεψε στη σύγχρονη μορφή του jukendo.
Η τέχνη ασκείται τόσο από το ιαπωνικό στρατιωτικό προσωπικό όσο και από πολίτες. Η Ομοσπονδία All Japan Jukendo (AJJF) ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1956 και σήμερα έχει πάνω από 30.000 μέλη.
Kendo – Jukendo: ομοιότητες – διαφορές
Το Jukendo είναι από πολλές απόψεις παρόμοιο με το Kendo, τόσο σε εμφάνιση όσο και σε δομή:
– οι ασκούμενοι φορούν ένα σακάκι indigo και ένα μεγάλο, πτυχωτό παντελόνι που ονομάζεται hakama
– οι ασκούμενοι φορούν πανοπλία όταν συμμετέχουν σε αγώνες
-οι ασκούμενοι ασκούνται με Kata (προκαθορισμένες φόρμες) και με Shiai (αγώνες)
– μέσω της τήρησης της ιαπωνικής εθιμοτυπίας και της δέσμευσης για αυστηρή εκπαίδευση, οι ασκούμενοι επιδιώκουν την ανάπτυξη χαρακτήρων
Ο εξοπλισμός του Jukendo
Η πανοπλία μοιάζει με εκείνη που χρησιμοποιείται στο Kendo. Ωστόσο, κάθε ξεχωριστό μέρος έχει τα δικά του ξεχωριστά χαρακτηριστικά που απαιτούνται για την ασφαλή εξάσκηση.
– το κράνος έχει ένα πλατύτερο προστατευτικό επίθεμα λαιμού
– το γάντι διαθέτει επίσης κάποια επιπλέον επένδυση γύρω από την περιοχή του αντίχειρα
-το προστατευτικό του στήθους και της κοιλιάς διαθέτει ένα επιπλέον κομμάτι δέρματος σχεδιασμένο για να αποτρέπει την ολίσθηση της “ξιφολόγχης” κάτω από τον βραχίονα.
– το προστατευτικό του ισχίου έχει ένα βρόχο από δέρμα, που χρησιμοποιείται για να συνδέσει, ένα ειδικό κομμάτι εξοπλισμού για την προστασία του ώμου και της καρδιάς.
– ένα ορθογώνιο προστατευτικό, παραγεμισμένο από πυκνό βαμβάκι που κρέμεται κάτω από την αριστερή μασχάλη για να καλύψει την αριστερή πλευρά του κορμού.
Το όπλο στο jukendo ονομάζεται mokujū. Είναι ένα πλαστικό τουφέκι με κολλημένη ξιφολόγχη από ξύλο. Ένα “ippon” (έγκυρο σημείο), επιτυγχάνεται με ισχυρό χτύπημα και ένα δυνατό άλμα προς τα εμπρός (ki-ken-tai-itchi), ακολουθούμενο από μια απότομη επαναφορά της ξιφολόγχης και μια περίοδο επαγρύπνησης που ονομάζεται zanshin.
Αν και δείχνει μονοδιάστατο, αφού έχει μόνο ευθεία χτυπήματα, ρωτήστε τους στρατιωτικούς που θέλουν μια δεξιότητα για το πεδίο της μάχης, θα σας πουν ότι το λατρεύουν. Ο σύγχρονος Αμερικανικός στρατός το έχει “αγκαλιάσει”.
Οι στόχοι στο jukendo είναι το στήθος, ο λαιμός, ο αριστερός ώμος και το αριστερό αντιβράχιο.
Το jukendo είναι ένα ενδιαφέρον ένοπλο στυλ. Δουλεύει την μεγάλη απόσταση και νομίζουμε ότι θα βοηθήσει πολύ κάποιον που τον ενδιαφέρουν τα ένοπλα στυλ. Αν συνδυάσει jukendo – Kendo – Tankendo καλύπτει απόλυτα την μελέτη της μάχης σε όλες τις αποστάσεις, μεγάλη – μεσαία – μικρή αντίστοιχα, δημιουργώντας την απόλυτη κυριαρχία στον χώρο.
Το jukendo δεν είναι μία ξεχασμένη παραδοσιακή τέχνη για τους ρομαντικούς που έχουν χρόνο να χάσουν. Σκεφτείτε να κρατάτε αντί για την ξιφολόγχη ένα μακρύ κομμάτι ξύλο, που μπορείτε να το χειρίζεστε τέλεια. Μπορεί να πλησιάσει κάποιος; Δεν είναι το απόλυτο, νόμιμο, όπλο αυτοάμυνας; Για το αν είναι αποτελεσματικό, δείτε τις ενισχύσεις που έχει ο προστατευτικός εξοπλισμός.
