Αν και ο Kenji Tokitsu μας ήταν γνωστός, το βίντεο που ακολουθεί μας έκανε να καταλάβουμε ότι είχε έρθει η ώρα για μια ανάρτηση αφιερωμένη στην συναρπαστική πορεία του.
Τι δείχνει το βίντεο; Την άσκηση, τόσο του Karate όσο και του Taekwondo, και ίσως και των περισσότερων πολεμικών τεχνών με χτυπήματα, όπου ο επιτιθέμενος εκτελεί προγραμματισμένη επίθεση με γροθιά στο πρόσωπο του αντιπάλου. Αυτή η άσκηση μπορεί να εκτελεστεί με 1,2 και 3 βήματα, ενώ ο αμυνόμενος υποχωρεί και αμύνεται, και στο τελευταίο βήμα κάνει και αντεπίθεση.Η επίθεση δεν είναι ελεύθερη, εκτελείται μετά το παράγγελμα του αμυνόμενου και χρησιμοποιείται η βασική τεχνική. Είναι μια πολύ καλή άσκηση που γίνεται για να βελτιωθεί αποκλειστικά ο αμυνόμενος. Όλη αυτή η άσκηση έχει δύναμη, ταχύτητα, ακρίβεια και κοντρόλ.
Γιατί η πρόταση του Tokitsu είναι σημαντική; Γιατί στην παραλλαγή που προτείνει βάζει και την επαφή. ασφαλίζει τους ασκούμενους με γάντια και κράνη και τους ζητά μεν να εκτελέσουν την άσκηση με βασική τεχνική, αλλά με “πραγματικά πυρά”. Αυτό μετατρέπει την άσκηση σε μια μικρή ελεγχόμενη, ασφαλή συμπλοκή. Επιτρέπει με τον τρόπο αυτό να μεταφερθούμε από την θεωρία στην πράξη. Είναι μια πολύ καλή ιδέα, είναι μια καινοτομία.
Δείτε το βίντεο:
Όμως η καινοτομία έρχεται από τον άνθρωπο που γνωρίζει, προϋποθέτει την γνώση. Και ο Tokitsu την έχει με το παραπάνω.
Δείτε την ιστορία του:
Γεννήθηκε το 1947 στο Yamaguchi της Ιαπωνίας. Ήταν συνηθισμένο για τα παιδιά της ηλικίας του να μαθαίνουν Sumo. Αυτό έγινε στο δημοτικό. Έγινε πρωταθλητής της περιφέρειάς του. Στα 10 του είχε ήδη συναντηθεί με το Kendo και το Judo. Στο Karate μπαίνει συστηματικά το 1962, με το στυλ του Shito Ryu.
Μετά από τέσσερα χρόνια και ήδη με 1ο Dan, μπαίνει στο Πανεπιστήμιο Hitotsubashi του Τόκιο όπου σπουδάζει νομικά και κοινωνιολογία. Παράλληλα εντάσσεται στο τμήμα του Shotokan. Ο δάσκαλός του ήταν ο Gima Shinkin Sensei.
Μετά τέσσερα χρόνια, το 1971, αποφοιτά και μετακομίζει στο Παρίσι, σαν βοηθός του σπουδαίου Taiji Kase. Συνεχίζει τις σπουδές του στην Σορβόννη και κατακτά το 3ο Dan.
Όμως σαν ανήσυχος και δημιουργικός άνθρωπος, μετά από 12 χρόνια διδασκαλίας στη σχολή του Kase, συνειδητοποιεί ότι οι αθλητές πάνω από τα 35 υποφέρουν από τραυματισμούς που προέρχονται από την έντονη πίεση στην πλάτη και τις αρθρώσεις. Επιπλέον το άθλημα του Karate είναι σκληρό, δεν επιτρέπει την μαλακή κίνηση αλλά και δεν έχει κρατήσει τα αρχικά πολεμικά χαρακτηριστικά του.
Το 1977 εκπαιδεύεται από τον S.Kubota sensei και τον S. Guima sensei οι οποίοι ήσαν μαθητές του G. Funakoshi και A.Itosu. Συνειδητοποιεί ότι τα σύγχρονα Kata διαφέρουν από τα κλασικά των Funakoshi και Itosu. Τη χρονιά αυτή κατακτά το 5ο Dan στο Shotokan.
Το 1979 δημοσιεύει το βιβλίο του “The way to karate” στο οποίο αναλύει την δομή των πολεμικών τεχνών και εξηγεί πως μπορεί κάποιος να αναπτύξει την δεξιότητά του σε προχωρημένη ηλικία.
Έρχεται σε επαφή με το Tai Chi Chuan και στην συνέχεια με το Xingi Chuan και το Bagua Chan. Ο δάσκαλός του K. Nishino, ήταν μαθητής του Kenichi Sawai, ιδρυτή του Taikiken.
Εξασκείται στο Tai Chi Chen style και το Baji Chuan.
Παράλληλα σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού V από το οποίο το 1982 παίρνει το Διδακτορικό του στην Κοινωνιολογία. Το θέμα της διατριβής του ήταν ““Etude sur le rôle et les transformations de la culture traditionnelle dans la Société contemporaine Japonaise” (Έρευνα για το ρόλο και τους μετασχηματισμούς του παραδοσιακού πολιτισμού στη σύγχρονη ιαπωνική κοινωνία).
Το 1983 κατακτά το 6ο Dan στο Shotokan από τον Shinkin Guima Sensei στο Τόκιο.
Ολοκληρώνει μία ερευνητική έκθεση για το MIR και το Γαλλικό Υπουργείο Νεότητας το 1984 με θέμα “Les arts martiaux Japonais: l’histoire du karaté et de comparer les méthodes historiques avec les contemporaines (ιαπωνικές πολεμικές τέχνες: η ιστορία του καράτε, οι παραδοσιακές και σύγχρονες δομές, τεχνικές και μορφές μετάδοσης). Η έρευνα αυτή θα δημοσιευθεί το 1994.
Επιπλέον το 1993, παίρνει δεύτερο Διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού VII στις Ανατολικές γλώσσες και πολιτισμούς. Το θέμα της διατριβής του “Miyamoto Musashi, maitre de saber japonais: lu XVIIe siècle – le mythe et la réalité, I’oeuvre et son in pengaruh (Miyamoto Musashi, μάστερ της Ιαπωνίας του 17ου αιώνα – μύθος και πραγματικότητα, το έργο και η επιρροή του).
Ενώ συνεχίζει να γράφει βιβλία, παρουσιάζει το σύστημά του με το όνομα Shaolin – mon σαν μια μέθοδο αυτοβελτίωσης και ευεξίας για όλη τη ζωή.
Του απονέμεται το 7ο Dan στο νέο στυλ το οποίο αναγνωρίζεται από την Ιταλική Ένωση Αθλητισμού για όλους η οποία αναγνωρίζεται από τη Ιταλική Ολυμπιακή Επιτροπή.
Ταξιδεύει και εκπαιδεύεται στο Iaido, το Kenjitsu, και το κινέζικο Yi Quan.
Το 2000, ο Kenji Tokitsu δημιουργεί τη σχολή Jiseidô. Η περίοδος του Shaolin-mon ήταν μια έρευνα μέσω μελέτης παραδοσιακών πολεμικών τεχνών, με αφετηρία το καράτε.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, ο Tokitsu ξεκίνησε μια στενή συνεργασία με τον καθηγητή Toshihiko Yavama, ανοσολόγο, επικεφαλή των Τμημάτων Χειρουργικής και Ανατολικής Ιατρικής στο Kenritsu Bvoin Kosekan της Ιαπωνίας. Η μέθοδος που ανέπτυξε, αρχικά για την βελτίωση των ασθενών, ονομάζεται kiko (qi qong). Πρόκειται για μια μέθοδο φυσικής ενίσχυσης της ζωτικής ενέργειας που βασίζεται στην ευαισθητοποίηση, την ενεργοποίηση και στην συνέχεια την ενίσχυση του qi μέσω σωματικών ασκήσεων, ιδίως εκείνων της σπονδυλικής στήλης. Μετά από μερικά χρόνια εφαρμογής και ελέγχων, οι Yayama και Tokitsu συστηματοποιούν μια ειδική σειρά ασκήσεων, το Jisei-kikô, σχεδιασμένο ώστε η λειτουργικότητα όλων των αρθρώσεων του σώματος να αυξάνεται και να διατηρείται στο πέρασμα των χρόνων. Το jisei-kikô, το οποίο όχι μόνο παράγει ευεξία αλλά και αυξάνει την αποτελεσματικότητα των χτυπημάτων στη μάχη, παρουσιάστηκε επίσημα σε εκδήλωση που οργάνωσαν οι Yayama και Tokitsu στη Λοζάνη της Ελβετίας στις αρχές του 2001.
Από το τέλος του 2001, ο Tokitsu έχει αποφασίσει να διαδώσει τη μέθοδο και τα αποτελέσματα της έρευνάς του. Το σχολείο, σε αυτήν την περίοδο, παίρνει το όνομα του Jiseido και γνωρίζει μια μεγάλη εξέλιξη στην Ιαπωνία. Η έρευνά του, τα βιβλία του, η μέθοδος του βρήκαν μεγάλη απήχηση και στην Ιαπωνία την οποία ο Tokitsu επισκέπτεται μία εβδομάδα το μήνα, για να διευθύνει μαθήματα στο Τόκιο, την Οσάκα και τη Φουκουόκα.
Το 2002 ο Tokitsu αποφασίζει να μεταφέρει το κεντρικό γραφείο του σχολείου του στην Ιταλία, μετά από περίπου 30 χρόνια στο Παρίσι. Εδώ, συνοδευόμενος από τους καλύτερους μαθητές του, ξεκίνησε μια νέα φάση μελέτης και έρευνας που έχει σαν σκοπό τη συστηματοποίηση και διάδοση της δικής του μεθόδου. Το Tokitsu-Ryü είναι τώρα το όνομα της μεθόδου και του σχολείου.
Το 2003 του απονεμήθηκε ο βαθμός του 9ου Dan από τον Francophone Association of Affinity Martial Arts και Self-Defense του Βελγίου.
Το 2004 φεύγει από το Παρίσι και αλλάζει κατοικία για να εγκατασταθεί σε ένα χωριό στους πρόποδες των Πυρηναίων, όπου ανοίγει το κεντρικό του dôjô στο Jiseidô.
Το 2016 ο Kenji Tokitsu του απονέμεται το 10ο Dan και από την WUKO.
Δείτε ένα από τα Kata που δημιούργησε:
Ο Tokitsu είναι μια κατηγορία μόνος του. Πλήρης εκπαίδευση, τεράστιες γνώσεις, εκπληκτικές ακαδημαϊκές περγαμηνές, εμπειρία σε πολλά στυλ. Με αφετηρία τις δυνατές βάσεις στο Shotokan, προχώρησε πέρα από την παγίδα της εφήμερης δόξας των αγώνων. Δημιούργησε μια μέθοδο για υγεία, ευεξία και μαχητική αποτελεσματικότητα για όλη τη ζωή. Σε μια εποχή που θέλει τους μαχητές να γίνονται αθλητές περιορισμένης διάρκειας, η δημιουργία του ξεχωρίζει σαν ένα σύστημα βαθιά ανθρώπινο.
