Ο Marcel Lancino είναι πλέον 77 ετών. Είναι επίσης 1,95m και κάτοχος 8ου Dan στο Karate. Πριν παρουσιάσουμε την συναρπαστική ιστορία του, να σημειώσουμε ότι όσοι τον γνωρίζουν τον χαρακτηρίζουν “θρύλο”. Είναι συγκρατημένοι.
Ο Marcel ξεκίνησε τον αθλητισμό σε ηλικία 15 ετών, με το κολύμπι και μετά με το πόλο.
Στα 17 άρχισε το Judo στην πόλη του Reims. Στη σχολή εξασκούσαν επίσης το Jujitsu και το Savate. Προχώρησε στην ιεραρχία και σε μερικά χρόνια ήταν ο εκπαιδευτής του τμήματος.
Διέκοψε μόνο όταν πήγε στο στρατό για την 26μηνη θητεία του, την οποία έκανε στην Μαυριτανία.
Επέστρεψε και συνέχισε την πορεία του συμμετέχοντας σε σεμινάρια, αγώνες και πρωταθλήματα.
Παράλληλα ασχολήθηκε με τις καταδύσεις και την σκοποβολή, στην οποία λάμβανε μέρος και σε αγώνες με περίστροφο.
Μετά ασχολήθηκε με την ασφάλεια υψηλών προσώπων, μεταξύ των οποίων και του μετέπειτα Γάλλου Προέδρου Jacques Chirac. Ο Chirac, όπως λέει ο Lancino αγαπούσε τις πολεμικές τέχνες και ήταν φανατικός λάτρης του Sumo.
Όμως όλα αυτά ήταν “πριν”. Αυτό που όρισε το “μετά” ήταν ένα σεμινάριο Karate που παρακολούθησε στην Antibes. Ήταν “έρωτας με την πρώτη ματιά”.
Σε δύο χρόνια ήταν μαύρη ζώνη 1ο Dan. Αποφάσισε να δημιουργήσει ένα τμήμα καράτε στο κλαμπ του Judo του. Αργότερα, θα δώσει σε αυτό το τμήμα, το όνομα του Karate Club of Reims .
Στη συνέχεια, από το 1967, ακολούθησε τον Grand Master Taiji Kase, τον οποίο θεωρούσε ως τον μεγαλύτερο γνώστη στον κόσμο. Τον έφερε στο Reims, πήγαινε στη σχολή του στο Παρίσι, έκανε ιδιωτικά μαθήματα μαζί του στο μικρό προσωπικό dojo του Kase, στο σπίτι του στη rue du Moulin, στο Vanves. Ταξίδεψε πολλές φορές μαζί του στην Ιαπωνία.
Ο Marcel Lancino δεν ξεχνά την εποχή που ο Δάσκαλός του είχε κρατήσει ένα δωμάτιο για αυτόν στο σπίτι του στο Vanves, προκειμένου να διευκολύνει την είσοδό του στην τάξη. Στο δωμάτιο αυτό συγκατοίκησε για λίγο με τον Kenji Tokitsu, ο οποίος μόλις έφτασε από την Ιαπωνία και ο οποίος έμενε με τον Kase και έκανε ένα μάθημα εκεί κάθε πρωί.
Το 1973 συμμετέχει με την Γαλλική ομάδα στο παγκόσμιο του Τόκυο. Η ομάδα είχε πάει στην Ιαπωνία, ένα μήνα πριν τους αγώνες και φιλοξενούνταν στο σπίτι των γονιών του Kase. Στους πολύ σκληρούς αγώνες που έδωσαν στο παγκόσμιο, όλοι οι Γάλλο έχασαν εκτός του Lancino ο οποίος νίκησε τον αρχηγό της Ιαπωνικής ομάδας, κρατώντας το γόητρο.
Το 1975, ίδρυσε τη Γαλλική Ομοσπονδία Karate (FFKAMA ), της οποίας διετέλεσε αντιπρόεδρος για 4 χρόνια.
Τότε γινόταν ένα από τα πρώτα παγκόσμια πρωταθλήματα του Taekwondo στην Taiwan. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας του πρότεινε να πάει σαν συνοδός της Γαλλικής ομάδας. Δέχτηκε και ζήτησε να αγωνιστεί κι αυτός! Αγωνίστηκε αλλά αποκλείστηκε γιατί του ξέφευγαν γροθιές στο πρόσωπο, όπως είχε μάθει στο Karate. Παρέμεινε εντυπωσιασμένος από τις τεχνικές ποδιών των μαχητών του Taekwondo. Να θυμίσουμε ότι τότε τα χτυπήματα του Taekwondo χτυπούσαν και δεν υπήρχαν προστατευτικά στο κεφάλι.
Δείτε μια συνέντευξή του:
Επίσης το 1975, δημιούργησε την Champagne League της FFKAMA, της οποίας ήταν διευθυντής και πρόεδρος για 26 χρόνια.
Ασχολήθηκε και με την διαιτησία φτάνοντας στον ανώτατο επίπεδο της ιεραρχίας, διευθύνοντας αγώνες σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο, τόσο σε μονομαχίες όσο και σε Kata.
Ο Lancino έχει δημιουργήσει πολλές σχολές Karate: Karate Club of Reims, Epernay, Chalons-en-Champagne, Soissons, Fismes, Rethel Charleville, Vouziers, Rilly-la-Montagne και Vitry-le-Françoise, είναι δημιουργήματά του.
Αν και δεν προτιμά το “αθλητικό καράτε”, συμμετέχει σε πολλούς διαγωνισμούς και ιδίως σε δύο ευρωπαϊκά πρωταθλήματα Shotokan, στο Λονδίνο και στο Μιλάνο.
Ο Marcel Lancino έχει εκπαιδεύσει πάνω από 350 μαύρες ζώνες και εκπαιδευτές Karate μέχρι σήμερα.
Οι μαθητές του έχουν κατακτήσει περισσότερους από 300 τίτλους συμπεριλαμβανομένων ενός τίτλου πρωταθλητή Ευρώπης, 2 τίτλους Γαλλίας στο ομαδικό, 6 τίτλους Γαλλίας στο ατομικό και 4 μαθητές του συμμετείχαν με την Εθνική ομάδα σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα.
Ο Marcel Lancino είναι ένας από τους πραγματικούς ανθρώπους του Bushido. Βρέθηκε χρονικά την εποχή που οι Ιαπωνικές τέχνες έφθαναν στην Ευρώπη, με την γενεαλογία των εκπαιδευτών εκπληκτική, αφού ήταν πρώτη ή η δεύτερη γενιά από τους ιδρυτές των συστημάτων. Οι τέχνες ήταν πιο κοντά στην πολεμική τέχνη παρά στον αθλητισμό. Μιλάμε για μια αγνή εποχή, ως προς τον τρόπο που έβλεπαν οι άνθρωποι τα στυλ αυτά και ίσως τον κόσμο, σε σχέση με σήμερα. Έτσι άνθρωποι παθιασμένοι και δημιουργικοί μπόρεσαν και έβαλαν το στίγμα τους στην οργάνωση και την εξέλιξη των τεχνών αυτών.
Αυτό όμως που θα πρέπει να παρατηρήσουμε ακόμη είναι ότι η χώρα, η Γαλλία, παρά το ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ακόμη πρόσφατος, είχε τέτοια οργάνωση ώστε ο έφηβος τότε Marcel, μπόρεσε και είχε την ευκαιρία να βρει από οργανωμένες σχολές Judo, Jujitsu, Savate μέχρι σκοπευτικούς συλλόγους. Όσον αφορά την αξιοποίησή του σαν ασφάλεια του Προέδρου Jacques Chirac, δείχνει ότι και η κορυφή της χώρας κατανοούσε την αξία των πολεμικών τεχνών και εμπιστευόταν την ζωή του στους ανθρώπους τους.
Ο Marcel Lancino έζησε το αγαπημένο του Karate από όλους τους ρόλους και τα πήγε περίφημα. Μια πραγματικά σπουδαία προσωπικότητα.
