Το βίντεο που επιλέξαμε σήμερα είναι ένα μάθημα τακτικής.
Αυτός που μιλά είναι ο Καναδός μαχητής Gabriel Varga και το στυλ του το Kickboxing.
Ο Gabriel ξεκίνησε με το Shotokan Karate στα 8 του και σήμερα έχει το 4ο Dan. Τον βοήθησε το γεγονός ότι ο πατέρας του ήταν karateka και πυγμάχος. Παράλληλα με αυτά σπούδασε και κλασικό πιάνο.
Στα 17 του μπήκε στο Kickboxing. Τα πήγε πολύ καλά, έγινε δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής σαν ερασιτέχνης και σαν επαγγελματίας άλλες δύο το 2011. Κάνει μεγάλη καριέρα αγωνιζόμενος σε διοργανώσεις όπως το K-1, το Glory και το Bellator.
Το ύψος του είναι 1,78m και το αγωνιστικό του βάρος 64,9 κιλά. Σήμερα είναι 35 ετών,
Από τους αγώνες του, πιστεύουμε ότι ο πιο σημαντικός είναι αυτός εναντίον του ζωντανού θρύλου του Muay Thai Lerdsila Chumpairtour.
Ο αγώνας έγινε στις 8 Σεπτεμβρίου του 2012 στο Los Angeles για το K-1 World Grand Prix.
Όπως είδαμε στην ανάρτηση που αφορά τον Lerdsila, είχε να αντιμετωπίσει έναν πολύ έμπειρο μαχητή (σήμερα 227 αγώνες, 190 νίκες, 32 ήττες), πρωταθλητή (παγκόσμιος και 3 φορές στο Rajadamnern ) και με εκπληκτικό στυλ.
Στον αγώνα αυτό ο Gabriel νίκησε κάνοντας την έκπληξη. Εδώ θα δούμε πως το έκανε. Ο Lerdsila φάνταζε να τα έχει όλα, εκτός από εμπειρία, είχε τεχνική, ταχύτητα, ρυθμό, εξαιρετική αίσθηση του χώρου, κίνηση, φυσική κατάσταση.
Ας ακολουθήσουμε τον Gabriel στην ανάλυση:
- Ανέβασε τον αριθμό των γροθιών του ανά συνδυασμό στις 4-7. Ο λόγος ήταν ότι ο Lerdsila έκανε τέλειες αποφυγές σε ριπές των 2-3 γροθιών. Δεν μπορούσε να το κάνει σε ριπές περισσότερων κτυπημάτων. Ένας ρεαλιστικός αριθμός ήταν γύρω στις 5.
- Στα εμπρός λακτίσματα που ο Lerdsila χρησιμοποιούσε για να ¨στήνει” τον αντίπαλο και να ανοίγει την άμυνα, ο Gabriel οργάνωσε την άμυνά του με το να μετακινείται ολόκληρος πίσω, ξεκινώντας την μετακίνηση είτε με το εμπρός πόδι είτε με το πίσω. Παράλληλα κρατούσε συνέχεια τα χέρια ψηλά σε φύλαξη, αποκλείοντας έτσι την δυνατότητα να βρεθεί άνοιγμα για άμεσο νοκάουτ με λάκτισμα στο κεφάλι. Με τον τρόπο αυτό, τα εμπρός λακτίσματα δεν είχαν συνέχεια.
- Και τώρα πως “έστηνε” ο ίδιος τον Lerdsila για την νίκη. Είχε δει ότι όταν κάποιος ξεκινούσε ψηλό λάκτισμα, ο Lerdsila το έβλεπε, αξιοποιώντας την εξαιρετική του αντίληψη, και λύγιζε προς τα πίσω, το απέφευγε και έκανε την αντεπίθεση. Όμως το λύγισμα πίσω έπρεπε να ακολουθήσει η επαναφορά εμπρός. Άρα ο στόχος, το κεφάλι, ερχόταν και αυτό με ταχύτητα εμπρός. Αυτό είτε η επίθεση γινόταν στην πραγματικότητα είτε πίστευε ότι θα γινόταν. Δεν μπορούσε να περιμένει να δει αν αυτό θα συνέβαινε στα αλήθεια, δεν υπήρχε χρόνος. Επίσης άν η επίθεση του Gabriel γινόταν ολόκληρη, αν άπλωνε το πόδι, θα αργούσε και το επόμενο χτύπημα. Έχανε και αυτός χρόνο. Η διαφορά βρισκόταν πρώτον στο ότι ο Gabriel ξεκινούσε πρώτος, άρα είχε το πλεονέκτημα και δεύτερο ότι αν κάτι δεν πήγαινε καλά ο Gabriel θα έχανε ένα κτύπημα ενώ ο Lerdsila θα δεχόταν κτύπημα. Για τους λόγους αυτούς, ο Gabriel ξεκινούσε ένα λάκτισμα, ο Lerdsila λύγιζε πίσω, o Gabriel ακύρωνε, ο Lerdsila επανερχόταν και ο Gabriel πάταγε, στρεφόταν και κτυπούσε με ένα γυριστό χτύπημα με το χέρι, την στιγμή που το κεφάλι περνούσε από την κάθετη θέση.
- Εστίασε νοητικά στο ότι για να τον νικήσει ο Lerdsila, θα έπρεπε πρώτα να τον κτυπήσει και αυτό θα έπρεπε πρώτα να αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει.
- Όταν ο Lerdsila έβαζε την πλάτη στα σχοινιά κρατούσε τον αντίπαλο μακρυά με λακτίσματα με το εμπρός πόδι. Η απάντηση ήταν το να έχει τα χέρια ψηλά, το βάρος εμπρός και να πιέζει συνεχώς προς τα εμπρός. Γιατί: το εμπρός λάκτισμα δεν είχε δύναμη να κάνει ζημιά. Θα ήταν απειλή αν κατέβαζε τα χέρια και έδινε στόχο σε ένα μικρό δεύτερο λάκτισμα στο κεφάλι. Τα εμπρός λακτίσματα περισσότερο έσπρωχναν παρά κτυπούσαν. Όσα περισσότερα αναγκαζόταν να κάνει, τόσο περισσότερο έχαναν δύναμη. Επιπλέον τον χρόνο που το πόδι ακουμπούσε και έσπρωχνε, ήταν άκαμπτο, μετέφερε την ώθηση στον κορμό και βύθιζε τον Lerdsila στα σχοινιά. Επιπλέον είχε το ένα πόδι στον αέρα ενώ ο Gabriel και τα δύο στο πάτωμα και πατούσε καλά. Το περισσότερο που μπορούσε να κάνει ο Lerdsila ήταν να κλειστεί, άρα δεν απειλούσε και ήταν στόχος στις γροθιές. Επίσης ο Gabriel έκανε προσποίηση ότι έμπαινε, “έσκαγε” η κόντρα, έπεφτε το πόδι και έμπαινε με γροθιές.
- Όσον αφορά τα λακτίσματα δεν κτυπούσε ψηλά γιατί ήταν πολύ καλός στις αποφυγές. Επέλεξε λοιπόν τα low kicks και για έναν παραπάνω λόγο. Όταν ο Lerdsila λύγιζε πλάγια ή πίσω, τα πόδια του έπρεπε να είναι καρφωμένα στο έδαφος για να κρατά ισορροπία. Άρα ΄ήταν στόχος.
- Εστίασε στο τί μπορεί να κάνει αυτός και όχι ο αντίπαλός του. Στο πόσο καλός μπορεί να είναι αυτός και όχι ο αντίπαλός του.
Η παρουσίαση αυτή μας δείχνει από “μέσα¨, ότι ο αγώνας είναι κάτι πολύ περισσότερο από ανταλλαγή χτυπημάτων, είναι ένα εφαρμοσμένο σχέδιο στρατηγικής. Όσοι μπορούν να το σχεδιάσουν και να το εφαρμόσουν με επιτυχία, είναι αυτοί που κρατούν τα μετάλλια και τους τίτλους. Ο Gabriel είναι ένας από αυτούς.
