Στην αρχή κάθε αγώνα, υπάρχει σαν άγραφος νόμος στοιχειώδους ευγένειας, να χαιρετά ο ένας μαχητής τον άλλο.
Στις πολεμικές τέχνες, Taekwondo, Karate, Judo κ.α. μπορεί να είναι ένας χαιρετισμός – υπόκλιση προς τον αντίπαλο, αλλά πολλές φορές και προς τον Δάσκαλό του.
Στα μαχητικά αθλήματα, που φοράνε γάντια, είναι η συνήθεια να αγγίζουν τα γάντια στην αρχή του αγώνα και πολλές φορές και στην αρχή κάθε γύρου.
Είναι κάτι που δεν περιλαμβάνεται στους κανονισμούς αλλά στην άτυπη ευγένεια του ρινγκ.
Τυπικά ο χρόνος μετρά και ο αγώνας εξελίσσεται. άρα τα χτυπήματα μπορούν να μετρήσουν.
Όμως δεν σκέφτονται όλοι έτσι. Την έκταση του χεριού και το άνοιγμα της άμυνας κάποιοι το βλέπουν σαν ευκαιρία. Και σαν μια καλή στιγμή να δείξουν ότι η καφρίλα τους εμποδίζει να φερθούν σαν άνθρωποι. Συνήθως είναι οι loosers, γιατί ένας μαχητής που αισθάνεται ότι μπορεί να νικήσει δεν ξεπέφτει σε τέτοια τερτίπια.
Κατά την γνώμη μας, τέτοια συμπεριφορά χαλάει το όνομα του προπονητή που δεν μπορεί να ελέγξει τέτοιες συμπεριφορές και ξεφτιλίζει τη σχολή και την ομάδα του.
Δείτε μερικές τέτοιες περιπτώσεις καφρίλας.
(Στο 2:12 έχει μπει κατά λάθος επίθεση του Floyd Mayweather αλλά δεν είναι στην αρχή του αγώνα και λίγο πριν ο αντίπαλός του τον είχε χτυπήσει αντικανονικά.)
