Στην ανάρτηση που είχαμε παρουσιάσει για αυτό το στυλ αναφέραμε:
“Το Nippon Kempo είναι μια ιαπωνική πολεμική τέχνη, που ιδρύθηκε και δημιουργήθηκε από τον Muneomi Sawayama το 1932.
Ο Sawayama αρχικά ενδιαφερόταν για τις τεχνικές “atemi” και όταν ήταν φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Kansai, κατά την πρώιμη περίοδο Showa, εκπαιδεύτηκε στο παλιού τύπου jujutsu, αυτό που υπήρχε πριν από την ίδρυση του Kodokan Judo από τον Jigorō Kanō, αλλά δεν εντυπωσιάστηκε από τα αποτελέσματα.
Σαν απόρροια αυτού, ο Sawayama κάλεσε τον Kenwa Mabuni (ιδρυτή του Shito-ryu) και τον φίλο του Chojun Miyagi (ιδρυτή του Goju-ryu), που είχαν μετακομίσει από την Okinawa στην Osaka να αρχίσουν να διδάσκουν Karate στο Πανεπιστήμιο Kansai, στο Karate Study Group που ιδρύθηκε στις 15 Ιουνίου 1930.
Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ένας από τους σημαντικότερους μαθητευόμενους του Sawayama, ο Ryonosuke Mori, ανέφερε ότι ο Sawayama είχε εκπαιδευτεί από τον Mabuni, αλλά δεν είχε καμία σχέση σε θέματα εκπαίδευσης με τον Miyagi.
Όταν άρχισε να μαθαίνει Karate, είδε τα περισσότερα μαθήματα ήταν Kata και ο Sawayama, που τον ενδιέφερε η ελεύθερη μάχη, σταδιακά έχασε το ενδιαφέρον του για το Karate. Στη συνέχεια ο Sawayama ξεκίνησε μαθήματα kumite στον περίβολο του Tarumi Shrine στη Suita, στην επαρχία Osaka, όπου μπορούσε ελεύθερα να αγωνιστεί με τους συμμαθητές του. Το Tarumi Shrine επρόκειτο να γίνει η γενέτειρα του Nippon Kempo.
Στη συνέχεια, το 1932, αφού αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Kansai, το φθινόπωρο του ίδιου έτους, ξεκίνησε επίσημα μια πολεμική τέχνη διαφορετική από το Karate, την οποία ονόμασε “Dainippon Kempo”.
Ωστόσο, εκείνη την εποχή, ο Mabuni αποκαλούσε την δική του οργάνωση με παρόμοιο όνομα, “dai nipponkenpō Kansai sora shujutsu kenkyūkai”, πριν τη μετονομάσει σε Shito-ryu. Ο Sawayama άλλαξε το όνομα της οργάνωσής του σε Nippon Kempo.
Στη συνέχεια, το 1934, ο Sawayama εισήγαγε στην εξάσκησή του την πανοπλία και τον προστατευτικό εξοπλισμό, κάτι που αποτέλεσε το χαρακτηριστικό του Nippon Kempo. Ο εξοπλισμός περιλάμβανε προστατευτικό κράνος για το πρόσωπο (men), θώρακα για σώμα (do), προστατευτικό για τα γεννητικά όργανα (mata ate) και γάντια (kurobu). Επιτρέπονταν τα χτυπήματα πλήρους επαφής σε θώρακα και κράνος, οι ρίψεις και η μάχη εδάφους.”
Σήμερα θα δούμε ποιά είναι τα κύρια μέρη της εξάσκησης στο Nippon Kempo. Η μεθοδολογία είναι αναμενόμενη για όσους είναι εξοικειωμένοι με τα κλασικά στυλ.
Kihon: οι βασικές τεχνικές
Εδώ οι μαθητές μαθαίνουν τις βασικές τεχνικές μεμονωμένα, τα χτυπήματα με τα χέρια, τα λακτίσματα, ακινητοποιήσεις, λαβές και ρίψεις. Μαθαίνουν τις στάσεις, την χρήση της αναπνοής, τα σημεία που πρέπει να κοιτάζουν.
Uchikomu: συνδυασμοί με ελαφρά, ρεαλιστική και ασφαλή επαφή στον εξοπλισμό
Εδώ οι τεχνικές εφαρμόζονται με ασφάλεια στους στόχους. Ο προστατευικός εξοπλισμός εξασφαλίζει την ασφάλεια και την πολύτιμη αίσθηση της επαφής στον μαθητή, του δείχνει τη σωστή απόσταση, τις γωνίες και την αίσθηση της μάχης.
Προυποθέτει την καλή γνώση των Kihon.
Keiko: ο προπονητικός αγώνας
Είναι αυτό που σε άλλα στυλ ονομάζεται sparring. Σε προχωρημένους μαθητές αυτό το τμήμα φθάνει μέχρι και το 80% του χρόνου της προπόνησης. Εδώ οι τεχνικές εφαρμόζονται ελεύθερα, δοκιμάζονται στην πράξη οι συνδυασμοί, οι κομπίνες, οι αποστάσεις, οι γωνίες, τα βήματα, η ακρίβεια, η τακτική, η στρατηγική, τα πάντα.
Προυποθέτει την καλή γνώση του Uchikomu.
Shiai: η ελεύθερη μάχη
Η ελεύθερη μάχη είναι η διαδικασία που συγκλίνουν όλα τα προηγούμενα. Είναι ο πραγματικός αγώνας, υπάρχει η δύναμη, η επιθετικότητα, το κυνήγι της νίκης, του νοκάουτ.
Προυποθέτει την καλή γνώση του Keiko.