Σε προηγούμενη ανάρτηση είχαμε αναφερθεί στον Gunji Koizumi τον “πατέρα του Βρετανικού Judo”. Όπως είδαμε ο Koizumi, το 1918, ίδρυσε τον πρώτο σύλλογο πολεμικών τεχνών της Βρετανίας – τον Budokwai – και στη συνέχεια εισήγαγε το Judo στη Μεγάλη Βρετανία. Εκτός από εξαίρετος εκπαιδευτής και πολύ σημαντική προσωπικότητα, ήταν και βαθύς γνώστης και έμπορος ανατολίτικης λάκας. Είχε έναν φίλο, επίσης Ιάπωνα, τον Yasushi Sekine, ο οποίος είχε παντρευτεί Αγγλίδα και εργαζόταν στην Ιαπωνική Mitsui Bank. Ο γιός του Percy (Percival), που είχε γεννηθεί στις 20 Φεβρουαρίου 1920 στο Λονδίνο, ήταν ήδη πρωταθλητής στην πυγμαχία στο σχολείο, όταν μία μέρα τον πήρε ο πατέρας του μαζί, σε μια επίσκεψη στον φίλο του Gunji.
Ήταν η μέρα που ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του Βρετανικό Judo άρχιζε την διαδρομή του.
Ο Percy αποδείχθηκε γρήγορος μαθητής και ωφελήθηκε από την ύπαρξη δύο εξαιρετικών εκπαιδευτών: τον ίδιο τον Koizumi και τον κύριο εκπαιδευτή του τον Yukio Tani. Ο Tani είχε έρθει από την Ιαπωνία στη Βρετανία το 1900, για να προωθήσει ένα κλαμπ jujitsu. Ο Tani ήταν εξαιρετικός τεχνίτης και σπουδαίος μαχητής. Έδινε συνεχώς αγώνες με παλαιστές, πυγμάχους και μαχητές δρόμου με στοίχημα χρήματα. Δεν έχασε ποτέ ούτε τον αγώνα ούτε τα χρηματικά έπαθλα.
Όταν ο Sekine ήταν 19 ετών, και είχε ήδη πάρει την μαύρη ζώνη, ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Όλα άλλαξαν. Η Mitsui Bank έκλεισε, ο πατέρας έπλενε πιάτα για να επιβιώσουν και ο ίδιος ο Percy βρέθηκε να υπηρετεί σαν ασυρματιστής σε βομβαρδιστικό της RAF, στο No 83 Squadron. Σε μια αποστολή πάνω από την Ολλανδία, τον χειμώνα του 1942, το αεροπλάνο χτυπήθηκε και καταρρίφθηκε. Ο φίλος μας αναγκάστηκε να βγει έξω. Συνελήφθη και φυλακίστηκε στο Stalag 383 στη Βαυαρία.
Ήταν τυχερός που επιβίωσε, ζούσε την κάθε μέρα χωρίς να ξέρει τι τον περίμενε την επόμενη και το Judo ήταν μια ανάμνηση. Ένας ακόμη ταλαντούχος και ελπιδοφόρος νέος έβλεπε την ζωή του να περιορίζεται στην απλή επιβίωση μέσα στην κόλαση του πολέμου.
Δεν θα το λέγαμε!
Ο Percy διαπραγματεύθηκε με τους φρουρούς και βρήκε καραβόπανο κατάλληλο για κάλυψη του δαπέδου. Έφτιαξε σακάκια και το Stalag 383 Judo Club άρχισε τις προπονήσεις. Οι προπονήσεις οδήγησαν στα πρωταθλήματα και την συμμετοχή περισσότερων αιχμαλώτων.
Η καριέρα του αιχμάλωτου Sensei διακόπηκε, όταν προσπάθησε να δραπετεύσει. Τον έπιασαν αλλά αυτό δεν σήμαινε τίποτα. Το προσπάθησε και άλλες δύο φορές. Τον έπιασαν ξανά.
Τελικά τον μετέφεραν σε άλλο στρατόπεδο πιο αυστηρό, όπου και εκεί, όπως αναφέρεται “ταλαιπωρούσε” τους φρουρούς. Το Stalag 383 Judo Club βέβαια συνέχιζε τις προπονήσεις, με τους μαθητές του να εκπαιδεύουν τους επόμενους!
Μετά τον πόλεμο εργάστηκε μαζί με την μητέρα του σε κατάστημα κοσμημάτων στο Hatton Garden. Δεν άντεξε για πολύ και στράφηκε στο αγαπημένο του Judo, σαν εκπαιδευτής αλλά και σαν αθλητής. Αν και μικρόσωμος και ελαφρύς, η τεχνική του έλαμπε, η ταχύτητα και η επιθετικότητα του επέτρεψαν να νικά πολύ μεγαλύτερους αντιπάλους. Να πούμε ότι τότε δεν υπήρχαν κατηγορίες βάρους. Δεν ηττήθηκε ποτέ σε διεθνή ανταγωνισμό.
Εκτός από το Judo ασχολήθηκε και με άλλα αθλήματα όπως το πινγκ-πονγκ και την κολύμβηση.
Προσκλήθηκε να εκπαιδεύσει τους πρώτους εκπαιδευτές Judo των Royal Marines και εκπροσώπησε τη Μεγάλη Βρετανία σε διεθνή τουρνουά τέσσερις φορές στη δεκαετία του ’40 και του ’50. Αφού αποσύρθηκε από τους αγώνες, στη δεκαετία του ’60, επιλέχθηκε να είναι διευθυντής της Βρετανικής ομάδας.
Το 1947 παντρεύτηκε την Hana Koizumi, κόρη του ιδρυτή του Budokwai, και το 1954 δημιούργησε τη δική του λέσχη, το Judokan, στεγασμένη σε δύο γήπεδα σκουός στο πίσω μέρος μιας πολυκατοικίας στο Hammersmith, στο δυτικό Λονδίνο. Η Hana είχε φθάσει στην πράσινη ζώνη και τον βοηθούσε στη γραμματεία και πίσω από το μπαρ. Υπό την ηγεσία του Sekine, το Judokan έγινε κέντρο αριστείας και παρήγαγε αρκετούς αθλητές που διακρίθηκαν στα αναπτυσσόμενα τότε διεθνή τουρνουά. Εκτός από σχολή Judo, λειτούργησε και σαν κοινωνικός κόμβος. Προσέλκυσε πολλά παιδιά και ενήλικες από την περιοχή, αλλά και κόσμο από πολύ πιο μακριά – ιδίως το Richmond Golf Club, εκεί που έπαιζε ο Percy. Μαθητές του υπήρξαν ο κωμικός Tommy Cooper, ο αριστοκράτης και κεραμίστας David, Marquess of Queensberry, ο γλύπτης και πρωτοπόρος της Pop art Eduardo Paolozzi, ο σπουδαίος οδηγός της Formula 1 Stirling Moss και ο Raymond Jackson (Jak), ο καρτουνίστας της Evening Standard.
Ο Sekine ήταν ένας εμπνευσμένος εκπαιδευτής, και παρόλο που δεν πήγε ποτέ στην Ιαπωνία μέχρι το 1972, πέρασε την κλασικά καθαρή ιαπωνική προσέγγιση της πολεμικής τέχνης που είχε μάθει από τους Koizumi και Tani.
Ένα χαρακτηριστικό της ομάδας Sekine, ήταν ότι μετά τις δυνατές προπονήσεις, τα μέλη του κλαμπ, μαζί με τον Percy και τη σύζυγό του Hana, πήγαιναν στο μικρό μπαρ της γειτονιάς για να κουβεντιάσουν, παρέα με ένα ποτό από τη Σκωτία, για τις τεχνικές των παλιών δασκάλων.
Ο Percy έγινε ο πρώτος Βρετανός που τιμήθηκε με το 7ο Dan από τον ιδρυτή του Judo, στο Kodokan της Ιαπωνίας.
Εδώ βλέπουμε τον Percy Sekine σε προχωρημένη ηλικία να διδάσκει στο Judokan:
Τα χρόνια περνούσαν και η μίσθωση στις εγκαταστάσεις του Judokan έληξε τον Οκτώβριο του 2004. Το ενοίκιο είχε αυξηθεί και η σχολή δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα. Αναγκάστηκε να κλείσει.
Τον Φεβρουάριο του 2005 προσκλήθηκε στο Tournoi de Paris, ένα από τα σημαντικότερα τουρνουά του παγκόσμιου Judo. Εκεί, μαζί με άλλους επιζώντες πρωταθλητές από τις πρώτες μέρες του Judo, τιμήθηκε για τη συμβολή του στο άθλημα.
Ο Percy Sekine πέθανε στις 15 Οκτωβρίου του 2010 σε ηλικία 90 ετών.
Για την ιστορία να συμπληρώσουμε ότι η σύζυγός του Hana, πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 2021, σε ηλικία 100 ετών.
Το Βρετανικό Judo τους οφείλει πολλά.
