Ο Yuri Boyka, κατά κόσμο Scott Adkins, είναι φυλακισμένος σε Ρωσικές φυλακές και μάχεται σε “πρωταθλήματα” της φυλακής με αντάλλαγμα την επιβίωσή του. Οι ταινίες με αυτόν στον κεντρικό ρόλο είχαν μεγάλη επιτυχία και έκαναν τον Adkins διάσημο .
Όμως, λίγο πιο νότια, στην Ταϊλάνδη, υπάρχουν οι πραγματικοί Boyka. Υπάρχει το Prison Fights.
Το Prison Fights είναι ένα πρόγραμμα για τους τρόφιμους των φυλακών της Ταϊλάνδης που έχει σχέση με αθλήματα επαφής, κυρίως το Muay Thai. Ξεκίνησε σαν ιδέα το 2012, σε διάφορες φυλακές, με την συμμετοχή και του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Ο σκοπός αυτού του προγράμματος είναι να παράσχει στους κρατούμενους χρήματα, εξοπλισμό και να τους προετοιμάσει για την επανένταξη στην κοινωνία, ενώ έχει σοβαρές πιθανότητες να μειώσει και την ποινή τους.
Από την ίδρυσή του, το Prison Fight τράβηξε την προσοχή για την αμφιλεγόμενη ιδέα του, όπου φυλακισμένοι με πολυετείς ποινές για δολοφονίες, εμπόριο ναρκωτικών, βιασμούς και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς, μπορούν να μειώσουν τις ποινές τους και ακόμη και να κερδίσουν την ελευθερία τους κερδίζοντας μια σειρά αγώνων Muay Thai. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι αγώνες γίνονται μεταξύ των κρατουμένων αλλά και με ξένους μαχητές, μη – Ταιλανδούς. Να επισημάνουμε ότι πρόκειται για ελεύθερους μαχητές από την Δύση, που προτίθενται να αγωνιστούν με φυλακισμένους μαχητές, των οποίων η νίκη επί των ξένων μπορεί να τους χαρίσει την ελευθερία τους. Δεν μπορεί να πεί κανείς ότι δεν έχουν κίνητρο.
Το πρόγραμμα έχει παρουσιαστεί σε μεγάλα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όπως το Esquire, το TIME, τη Huffington Post, τη New York Post, το Al Jazeera, The Telegraph, το Vice, τη Die Zeit, το Men’s Journal και τη Bangkok Post.
Ο απώτερος στόχος του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Ταϊλάνδης μέσω των εκδηλώσεων Prison Fight, είναι η εφαρμογή ενός προγράμματος αποκατάστασης για την προώθηση του αθλητισμού και της καλής υγείας μεταξύ των κρατουμένων. Πιστεύουν ότι η ανάπτυξη αθλημάτων μέσα στα τείχη των φυλακών, θα ελαχιστοποιήσει εσωτερικά προβλήματα όπως ασθένειες, κατάχρηση ναρκωτικών και βίαιη συμπεριφορά. Θα λειτουργήσει κάπως σαν εκτόνωση.
Το Thai Penal System έχει μακρά ιστορία διοργάνωσης αθλητικών εκδηλώσεων, από τουρνουά ποδοσφαίρου και μπάσκετ έως αγώνες άρσης βαρών. Σε μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού του ποινικού συστήματος, οι αρχές της Ταϊλάνδης άρχισαν να προσφέρουν μειώσεις ποινών στους αθλητές που θεωρούν ότι τιμούν τη χώρα τους. Τη δεκαετία του 1980, το Τμήμα Διορθώσεων της Ταϊλάνδης παρουσίασε ένα πρόγραμμα που ονομάζεται Sports Behind Bars . Αυτό γέννησε την παράδοση της απονομής χάρης για εξαιρετικούς μαχητές. Το Muay Thai ήταν μια από τις πρώτες δραστηριότητες που προτάθηκαν.
Έκτοτε, μόνο λίγοι κρατούμενοι κατάφεραν να μετατρέψουν την μαχητική ικανότητά τους σε πρόωρη απελευθέρωση. Το 2007, ο φυλακισμένος έμπορος ναρκωτικών Siriporn Taweesuk νίκησε έναν Ιάπωνα πυγμάχο για τον τίτλο της κατηγορίας light flyweight της World Boxing Counsil (WBC) σε έναν αγώνα που πραγματοποιήθηκε στο Klong Prem Prison. Λίγο αργότερα, απελευθερώθηκε, έχοντας επιτύχει, σύμφωνα με τα λόγια ενός Ταϊλανδού αξιωματούχου, «δόξα για την Ταϊλάνδη». Την ίδια χρονιά, ο Amnat Ruenroeng , ένας βετεράνος Ταϊλανδός thai boxer και καταδικασμένος σε φυλάκιση 15 ετών για ληστεία στη φυλακή Thonburi της Μπανγκόκ, αποφυλακίστηκε αφού κέρδισε τον εθνικό τίτλο στην πυγμαχία. Στη συνέχεια προκρίθηκε να εκπροσωπήσει την Ταϊλάνδη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο. Επίσης ο Chalernpol Sawangsuk, ένας μαχητής στην τρίτη διοργάνωση, απελευθερώθηκε λίγο μετά τη νίκη του, εναντίον του Βρετανού μαχητή του Muay Thai Arran Burton.
Το Prison Fight είναι το πνευματικό παιδί μιας διεθνούς ομάδας υποστηρικτών της αποκατάστασης μέσω πολεμικών τεχνών, ιδίως του Aree Chaloisuk, πρώην διευθυντού της Κεντρικής Φυλακής Klong Pai, στο Nakhon Ratchasima, δύο ώρες βόρεια της Μπανγκόκ και του Εσθονού επιχειρηματία Kirill Sokour. Οι τρεις πρώτες εκδηλώσεις Prison Fight πραγματοποιήθηκαν στη φυλακή Klong Pai με την πρώτη στις αρχές του 2013.
Ένας από τους κύριους λόγους που το πρόγραμμα Prison Fight γοητεύει τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης είναι το σύνθημα: “Μάχη για την Ελευθερία”. Πολλοί πίστευαν ότι οι αγώνες διοργανώθηκαν με σκοπό να αγωνίζονται οι κρατούμενοι για να εξασφαλίσουν χάρη, αλλά φαίνεται να είναι πολύ περισσότερο από αυτό.
Σήμερα, το Prison Fight καθιέρωσε αυστηρότερους κανόνες για τους κρατούμενους που επιθυμούν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα. Είναι απαραίτητο να δείχνουν υποδειγματική συμπεριφορά και προσωπική ανάπτυξη μαζί με την βελτίωση των μαχητικών τους ικανοτήτων.
Το 2013, στο αρχικό στάδιο του προγράμματος, το Vice Fightland δημιούργησε ένα σύντομο αφιέρωμα στο YouTube, που βοήθησε τον κόσμο να γνωρίζει το Prison Fight.
Το 2016, το πρόγραμμα Prison Fight αποτέλεσε το αντικείμενο ενός σύντομου ντοκιμαντέρ, με τίτλο Prison Fight , που προβλήθηκε τόσο στον Καναδά όσο και στην Ταϊλάνδη . Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Sean McNabb που μάχεται τον Komkit Agorn Ketnawk στην Κεντρική Φυλακή του Klong Pai. Δύο άντρες από απέναντι άκρα του κόσμου με ένα μόνο κοινό, η τέχνη του Muay Thai.
Το 2017, το Prison Fight εμφανίστηκε στο ντοκιμαντέρ Showtime Prison Fight: 5 Rounds To Freedom. Η ταινία με αφήγηση από τον Ron Perlman των Sons of Anarchy και στόχευε στην εξέταση μιας αμφιλεγόμενης πρακτικής στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης της Ταϊλάνδης. Το ντοκιμαντέρ ακολουθούσε έναν καταδικασμένο δολοφόνο στον δρόμο για την απονομή Βασιλικής χάρης που κέρδισε μετά την νίκη του στον τελικό αγώνα εναντίον ενός Αμερικανού μαχητή. Οι περισσότεροι αγώνες πραγματοποιήθηκαν στη φυλακή υψίστης ασφάλειας Klong Prem.
Δεν έχουμε λόγους να αμφισβητήσουμε τις καλές προθέσεις του Υπουργείου της Ταϊλάνδης, σίγουρα ξέρουν κάτι περισσότερο από εμάς. Θα πρέπει όμως να αναρωτηθούμε για το πως γίνονται οι προκρίσεις από το σύνολο των μαχητών (κάποιος από αυτούς σε ένα από τα βίντεο αναφέρει με νόημα την λέξη”πολιτική”), αν υπάρχουν οικονομικά οφέλη για αυτούς που κινούνται γύρω από το Prison Fight και πόσο αυτά επηρεάζουν τα πράγματα και ποιός είναι ο ρόλος του Εσθονού επιχειρηματία Kirill Sokour σε ένα πρόγραμμα της Ταϊλάνδης. Και τελευταίο αλλά όχι έσχατο, δεν ξέρουμε πως θα αισθάνονται όσοι έχουν δικούς τους ανθρώπους θύματα των μαχητών που αποφυλακίστηκαν, χωρίς να εκτίσουν την ποινή τους, μόνο και μόνο επειδή αυτοί μπορούν και χτυπούν λίγο πιο δυνατά από κάποιους άλλους και επειδή ταιριάζουν σε κάποιες σκοπιμότητες.
Η ιστοσελίδα του Prison Fight δεν λειτουργεί. Λειτουργούν όμως τα social media, αν και είναι λίγο πίσω χρονικά.
