Η Rena Kanokogi (30 Ιουλίου 1935 – 21 Νοεμβρίου 2009) γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, στο Coney Island. Η παιδική της ηλικία δεν ήταν η πιο απλή, αφού λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης της οικογένειας, αναγκάστηκε να δουλεύει από την ηλικία των επτά ετών..
Η Rena μεγάλωσε στο δρόμο, ήταν πάντα ένα αγοροκόριτσο που απολάμβανε την πυγμαχία με τον αδερφό της και στην εφηβεία της, ηγήθηκε μιας συμμορίας του δρόμου, που ήταν γνωστή ως Apaches.
Η μητέρα της πουλούσε χοτ-ντογκ για να ζήσει την οικογένεια της και στη δεκαετία του 1950, η Rena χρησιμοποίησε τα βάρη του αδελφού της για προπόνηση.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η Kanokogi παντρεύτηκε για πρώτη φορά και έγινε Rena Stewart. Γέννησε έναν γιο, τον Chris Stewart, ο οποίος αργότερα θα προσθέσει το επώνυμο του πατριού του, Kanokogi, στο όνομά του. Η Kanokogi και ο πρώτος της σύζυγος χώρισαν μετά από μια σύντομη περίοδο γάμου. Τότε η Rena εργαζόταν ως χειριστής σε πίνακα διανομής.
Όμως μια τυχαία στιγμή ήταν αρκετή για να αλλάξει όλη της την πορεία. Ήταν το 1955, όταν ένας φίλος της έδειξε μια τεχνική Judo που είχε μάθει και εκείνη άρχισε αμέσως να ενδιαφέρεται για την πολεμική τέχνη. Η Kanokogi αργότερα θυμόταν ότι την έλκυε η τέχνη, επειδή την ηρεμούσε και τη βοήθησε να αναπτύξει αυτοέλεγχο. Άρχισε να μαθαίνει Judo σε ένα γυμναστήριο στη Λεωφόρο Flatbush, στη γειτονιά της και προσπάθησε να αγωνιστεί σε αγώνες, αλλά αποκλείστηκε επειδή ήταν γυναίκα. Τότε ήταν η εποχή που απέκτησε το παρατσούκλι “Rusty” από ένα τοπικό αδέσποτο σκυλί.
Το 1959, η Kanokogi ήθελε να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα Judo YMCA στην Utica της Νέας Υόρκης. Οι γυναίκες δεν αποκλείονταν ρητά από τον διαγωνισμό, αλλά καμία γυναίκα δεν είχε προσπαθήσει ποτέ να συμμετάσχει στο παρελθόν και δεν υπήρχε θέση στο πρόγραμμα των αγώνων που να υποδείκνυε το φύλο. Η Rena έκοψε τα μαλλιά της κοντά και έδεσε το στήθος της να μην φαίνεται και έκανε τον άνδρα. Το αρχικό πλάνο, δεν ήταν να αγωνιστεί, αφού ήταν αναπληρωματικός παίκτης, αλλά ένα μέλος της ομάδας τραυματίστηκε και πήρε τη θέση του. Κέρδισε τον αγώνα και μαζί της ολόκληρη η ομάδα. Ο διοργανωτής του τουρνουά συνειδητοποιεί ότι ο Rusty δεν είναι αυτός που λέει και την αναγκάζει να αποκαλύψει την ταυτότητά της και να επιστρέψει το μετάλλιο.
Το 1962, βλέποντας ότι δεν υπήρχαν προοπτικές για περαιτέρω βελτίωσή της στις ΗΠΑ, η Kanokogi ταξίδεψε στο Kodokan στο Τόκιο της Ιαπωνίας. Οι γυναίκες εκπαιδεύονταν στο Kodokan από το 1926, αλλά στις δικές τους ομάδες, όχι στις ίδιες ομάδες με τους άνδρες. Αφού σάρωσε τις άλλες αντιπάλους στην ομάδα των γυναικών, έγινε η πρώτη γυναίκα που της επιτράπηκε να προπονηθεί με την ομάδα ανδρών στο Kodokan.
Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής της καριέρας είχε μια σπασμένη μύτη, ένα σπασμένο χέρι, 20 κατάγματα στα δάχτυλα των ποδιών της και έβγαλε τον ώμο της. Γιατί τόσοι τραυματισμοί; Η ποσότητα των τραυματισμών της αποδίδονται σε δύο πράγματα: την κακή ποιότητα του πατώματος που χρησιμοποιούσαν τότε και την ένταση των ανδρών αντιπάλων της που δεν μπορούσαν να διακινδυνεύσουν να χάσουν από μια γυναίκα.
Προήχθη στον βαθμό του 2ου Dan ενώ βρισκόταν στο Kodokan. Εκεί, γνώρισε τον μελλοντικό σύζυγό της, τον Ryohei Kanokogi, ο οποίος ήταν επίσης κάτοχος μαύρης ζώνης στο Judo, το Karate και το Jodo και ήταν στην ομάδα Judo του Πανεπιστημίου Nichidai. Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1964 στη Νέα Υόρκη. Εκείνη την εποχή, εκείνος είχε 5ο Dan και εκείνη στο 2ο Dan. Κουμπάρος ήταν ο Kiyoshi Shiina, επίσης Judoka.
Η Rena υπηρέτησε ως προπονήτρια της Εθνικής Ομάδας Γυναικών των ΗΠΑ το 1976, που περιελάμβανε δύο από τις κορυφαίες γυναίκες της δεκαετίας του 1970, την Amy Kublin Delores Brodie και την Maureen Braziel.
Το 1965, ο Kanokogi διηύθυνε το πρώτο τουρνουά Judo νεανίδων που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη: το Πρωτάθλημα Τζούντο Νεανίδων YMCA της Νέας Υόρκης.
Την επόμενη χρονιά, διηύθυνε το New York Women’s Invitational Shiai.
Το 1977, οργάνωσε σε σύντομο χρονικό διάστημα μια ομάδα Εβραίων-Αμερικανίδων για να διαγωνιστεί στους Αγώνες Μακαβίας στο Ισραήλ.
Το 1980, η Kanokogi διοργάνωσε το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα Judo γυναικών στο Felt Forum του Madison Square Garden, χρηματοδοτώντας το μέσω της υποθήκης του δικού της σπιτιού.
Ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την εισαγωγή του γυναικείου Judo στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 — είχε απειλήσει ότι θα μηνύσει τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή αν δεν συμμετείχαν οι γυναίκες.
Το 1988, η Kanokogi ήταν προπονήτρια της πρώτης Ολυμπιακής Ομάδας Judo Γυναικών των Ηνωμένων Πολιτειών. Η προσωπική της μαθήτρια Margaret Castro κέρδισε ένα μετάλλιο σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Το 1991, εισήχθη στο Διεθνές Γυναικείο Αθλητικό Hall of Fame. Ήταν η πρώτη γυναίκα που προήχθη στον βαθμό του 7ου Dan στο Judo.
Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα, η Kanokogi ήταν σχολιαστής για την κάλυψη του Judo για το NBC.
Το 2008, της απονεμήθηκε το παράσημο του Ανατέλλοντος Ήλιου, 4ης Τάξης (Χρυσές Ακτίνες με Ροζέτα), μια από τις υψηλότερες τιμητικές διακρίσεις της Ιαπωνίας.
Τον Απρίλιο του 2009, εισήχθη στο Διεθνές Εβραϊκό Αθλητικό Hall of Fame.
Τον Αύγουστο του ίδιου έτους, περίπου 50 χρόνια αφότου της αφαιρέθηκε το μετάλλιο Judo YMCA, η YMCA της Πολιτείας της Νέας Υόρκης της απένειμε ένα χρυσό μετάλλιο για να τιμήσει το έργο της ζωής της.
Η θεμελιώδης πτυχή, όπως τόνισε η ίδια, είναι ότι όλο αυτό δεν το έκανε για να υποστηρίξει τις γυναίκες, δεν ορκίστηκε ως φεμινίστρια, αλλά το έκανε για αγάπη και σεβασμό στο Judo και σε όσους το ασκούν.
Η Rena Kanokogi πέθανε στις 21 Νοεμβρίου 2009, στο Lutheran Medical Center στη Νέα Υόρκη, μετά από μάχη με πολλαπλό μυέλωμα. Γύρω της ήταν ο σύζυγός της, τα παιδιά της Ted Kanokogi και Jean Kanokogi, τα δύο εγγόνια και ο μεγαλύτερος γιος της Chris Stewart Kanokogi και ένα τρίτο εγγόνι.
Ο τάφος της βρίσκεται στο Kumamoto, στο νησί Kyushu και στο μάρμαρο γράφει: “Rusty Kanokogi, American Samurai”.
