Αν και έχουμε ταυτίσει την Ελβετία με τα τυριά, τα ρολόγια, τα βουνά και τις καταθέσεις αυτών που θέλουν ένα ασφαλές καταφύγιο για τα εκατομμύριά τους, υπάρχουν και κάποιες παραδόσεις τους που έχουν ενδιαφέρον και με τις οποίες ασχολούνται οι απλοί Ελβετοί και μάλιστα για αιώνες.
Η Schwingen ή Ελβετική πάλη (στα γαλλικά lutte Suisse) ή Hosenlupf ή Alpine wrestling, είναι ένα στυλ λαϊκής πάλης, που προέρχεται από την Ελβετία και πιο συγκεκριμένα τα αλπικά μέρη της γερμανόφωνης Ελβετίας.
Οι παλαιστές φορούν Schwingerhosen (“βράκες πάλης”) με ζώνες που χρησιμοποιούνται για να πιάνουν οι λαβές. Η νίκη δίνεται σε αυτόν που θα ρίξει τον αντίπαλο και του καρφώσει τους ώμους στο έδαφος.
Η Schwingen θεωρείται “εθνικό άθλημα” της Ελβετίας, μαζί με τα Hornussen (παιχνίδι που μοιάζει με το baseball) και το Steinstossen (άρση μεγάλων λίθων).
Οι Schwingen και Steinstossen συμπεριλήφθηκαν ως Nationalturnen (“εθνική γυμναστική”) στο Eidgenössisches Turnfest στη Λοζάνη το 1855.
Η σύγχρονη ιστορία των οργανωμένων τουρνουά Schwingen ξεκινά με το Unspunnenfest του 1805.
Η Ιστορία της Schwingen
Ξεκίνησε σαν αγώνας πάλης μεταξύ δύο Ελβετών μισθοφόρων. Η πρώτη απεικόνιση υπάρχει στο το Luzerner Chronik του 1513, όπου σε λεπτομέρεια σελίδας απεικονίζονται μισθοφόροι να περνούν την ώρα τους παλεύοντας έξω από το Einsiedeln περιμένοντας να πληρωθούν).
Όπως και με άλλα είδη λαϊκής πάλης, οι ρίζες της Schwingen στην Ελβετία δεν μπορούν να προσδιοριστούν με ακρίβεια.
Το σύγχρονο άθλημα θεσμοθετήθηκε τον 19ο αιώνα και είναι μία από τις παλαιότερες, περιφερειακές παραδόσεις.
Υπάρχουν αρχεία πάλης στην Ελβετία από τη μεσαιωνική περίοδο. Μια εικόνα από τον 13ο αιώνα (στον καθεδρικό ναό της Λοζάνης ) δείχνει τον τυπικό τρόπο πιάσιμο του αντιπάλου.
Η Schwingen ως ειδική μορφή αγώνων στον αλπικό πολιτισμό, μπορεί να εντοπιστεί στις αρχές του 17ου αιώνα. Αυτή η μορφή μάχης διατηρείται κατά τον 17ο και 18ο αιώνα και συγκεκριμένα στις περιοχές Emmental, Haslital και Entlebuch.
Στην ταξιδιωτική λογοτεχνία του 18ου αιώνα, η Schwingen φιγουράρει ως μέρος των στερεοτύπων της ελβετικής αλπικής κουλτούρας. Ο πάστορας του Entlebuch Franz Josef Stalder το 1797 καταγράφει ένα σύνολο κανόνων στο Fragmente über Entlebuch .
Η σύγχρονη ιστορία του αθλήματος ξεκινά κατά την περίοδο της Διαμεσολάβησης, με το Unspunnenfest του 1805.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, αξιομνημόνευτα φεστιβάλ Schwing μαζί με μια ζωηρή δραστηριότητα μορφωμένων δασκάλων γυμναστικής, έφεραν την Schwingen στις μεγάλες πόλεις. Έτσι ο αρχικός αγώνας των κτηνοτρόφων και των αγροτών έγινε εθνικό άθλημα που έφτασε σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα.
Οι ενώσεις, με επικεφαλής την Eidgenössischer Schwingerverband (εθνική ομοσπονδία, που ιδρύθηκε το 1895), οργάνωσαν το άθλημα ενσωματώνοντας ιδιαιτερότητες της περιοχής, βελτιώνοντας τις ικανότητες των μαχητών με βιβλία διδασκαλίας και πρακτικές και δημιουργώντας σύγχρονους κανόνες αγώνων. Να θυμίσουμε, μιλάμε για το 1895.
Ο αγώνας της Schwingen
Ο αγώνας γίνεται σε ρινγκ, μια κυκλική περιοχή με διάμετρο 12 μέτρων που καλύπτεται με πριονίδι. Οι δύο αντίπαλοι φορούν κοντό παντελόνι από γιούτα πάνω από τα ρούχα τους. Πιάνονται από αυτό το παντελόνι, στο πίσω μέρος όπου συναντά τη ζώνη και προσπαθούν να ρίξουν τον αντίπαλο με την πλάτη και να αγγίξουν οι δύο ώμοι του το έδαφος.
Υπάρχουν πολλές κύριες ρίψεις, με ονόματα όπως “kurz”, “übersprung” και “wyberhaagge”, μερικά από αυτά μοιάζουν πολύ με τις τεχνικές Judo.
Το “hüfter” είναι σχεδόν ίδιο με το koshi guruma
το “brienzer” είναι όμοιο με το uchi mata
Αυτές οι ρίψεις είναι κοινές σε πολλά συστήματα πάλης, που δίνουν έμφαση στη ρίψη του αντιπάλου και μπορούν επίσης να παρατηρηθούν στο Κινέζικο Shuai jiao.
Ένας αγώνας κερδίζεται όταν ο νικητής κρατά το παντελόνι του αντιπάλου με τουλάχιστον ένα χέρι και οι δύο ώμοι του αντιπάλου αγγίζουν το έδαφος.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο νικητής βουρτσίζει το πριονίδι από την πλάτη του ηττημένου μετά τον αγώνα.
Ο αγώνας κρίνεται από τρεις διαιτητές, ένας εκ των οποίων στέκεται στο ρινγκ. Οι διαιτητές δίνουν πόντους, με μέγιστο δέκα πόντους για μια νικηφόρα ρίψη. Εάν ο αγώνας τελειώσει χωρίς καθαρή νίκη, όσο πιο δραστήριος είναι ο Schwinger τόσο μεγαλύτερος αριθμός πόντων.
Σε ένα φεστιβάλ Schwing, κάθε Schwinger παλεύει με 6 αντιπάλους ή 8 στο Eidgenössische. Οι δύο Schwingers με τον μεγαλύτερο αριθμό πόντων μετά από 5 (7 στο Eidgenössische) αγώνες φτάνουν στο Schlussgang (τελευταίος γύρος).
Το ταίριασμα των Schwingers γίνεται από το αγωνιστικό τερέν σύμφωνα με απόκρυφους κανόνες. Συχνά υπάρχουν υποψίες ότι οι αντιστοιχίσεις δεν ήταν δίκαιες και ευνοούν έναν διαγωνιζόμενο έναντι των άλλων.
Δεν υπάρχουν κατηγορίες βάρους ούτε άλλες κατηγορίες. Συνήθως, όμως, οι Schwinger είναι μεγαλόσωμοι άντρες, με ύψος πάνω από 180 εκατοστά και βάρος που υπερβαίνει τα 100 κιλά, και είναι κυρίως τεχνίτες από παραδοσιακά επαγγέλματα που απαιτούν κάποια σωματική δύναμη, όπως ξυλουργοί , κρεοπώλες , ξυλοκόποι ή τυροκόμοι .
Τα περιφερειακά και τα φεστιβάλ των καντονιών Schwing πραγματοποιούνται σε εξωτερικούς χώρους, μεταξύ των αρχών του καλοκαιριού και του φθινοπώρου.
Το πιο σημαντικό φεστιβάλ Schwing είναι το Eidgenössisches Schwing-und Älplerfest, το οποίο πραγματοποιείται κάθε 3 χρόνια. Ο νικητής αυτού του τουρνουά ανακηρύσσεται Schwingerkönig και λαμβάνει ως έπαθλο έναν ταύρο.
Παραδόσεις της Schwingen
Παραδοσιακά, το Schwingen είναι ένα ανδρικό άθλημα. Το Γυναικείο Schwingen είναι ένα πιο πρόσφατο φαινόμενο και η Frauenschwingverband, ή Ένωση Γυναικών Schwingen, ιδρύθηκε το 1992.
Τα μέλη μιας καθαρής λέσχης Schwingen ονομάζονται Sennenschwinger και φορούν σκούρο παντελόνι και χρωματιστό πουκάμισο, συνήθως έντονο μπλε. Τα μέλη ενός ευρύτερου αθλητικού συλλόγου με τμήμα Schwingen ονομάζονται Turnerschwinger και φορούν λευκό παντελόνι και λευκό μπλουζάκι.
Η διαφήμιση και η χορηγία αποφεύγονται στο Schwingen. Οι επιτυχημένοι Schwingers δεν λαμβάνουν χρηματικά έπαθλα, αλλά αγαθά όπως καμπάνες, έπιπλα ή ζώα.
Στους καλύτερους Schwingers σε ένα φεστιβάλ απονέμεται στεφάνι. Οι Schwingers που λαμβάνουν ένα στεφάνι σε ένα Eidgenössische ή ένα εθνικό τουρνουά ονομάζονται Eidgenossen. Οι καλοί Schwingers σε εθνικό επίπεδο ονομάζονται “Böse” (κακοί).
Σε έναν νικητή του Eidgenössische δίνεται ο ισόβιος τίτλος Schwingerkönig (βασιλιάς Schwinger), ο οποίος περιλαμβάνει ορισμένα προνόμια όπως το να είναι επίτιμος καλεσμένος σε κάθε Eidgenössische.
