Και η ιστορία μας αρχίζει ακριβώς σε αυτό το σημείο.
Ο Shukumine γεννήθηκε το 1925 στην Okinawa. Άρχισε να εκπαιδεύεται στις πολεμικές τέχνες στα 8 του χρόνια από τον Anko Sadoyama. Στα 14 του έγινε μαθητής του Soko Kishimoto και παρέμεινε ως τον θάνατό του. Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εκπαιδεύτηκε σαν Καμικάζι αλλά σε υποβρύχια «τσέπης», γεμάτα εκρηκτικά, που σκοπό είχαν να εκτελέσουν αποστολές αυτοκτονίας εναντίον των Αμερικανικών πλοίων. Επέζησε και επιστρέφοντας στην πατρίδα του αποσύρθηκε σε ένα ερημικό νησί για να ανασυγκροτηθεί αλλά και να αναπτύξει το Karate του.
Από αυτή την περίοδο ενδοσκόπησης και αναζήτησης γεννήθηκε το Gensei Ryu. Το όνομα αποτελείται από τρία συστατικά: Gen που σημαίνει μυστηριώδες, απόκρυφο, σύμπαν αλλά και λεπτή και βαθιά αλήθεια, sei που σημαίνει έλεγχος, σύστημα, δημιουργία μιας φόρμας και Ryu που σημαίνει στυλ, σχολή. Όλο μαζί θα μπορούσε σε ελεύθερη μετάφραση να περιγραφεί κάτι σαν “να επιδιώξουμε την βαθιά αλήθεια μέσω της φόρμας”.
Σαν τεχνοτροπία είναι συνδυασμός κλασικών τεχνών και μιας βελτιωμένης εκδοχής των στυλ της Okinawa, με ιδέες των Sadoyama και Kishimoto. Έχοντας ασχοληθεί με την φιλοσοφία αλλά αξιοποιώντας και την εμπειρία του από τον πόλεμο, κατανόησε ότι το μυστικό της νίκης είναι το απρόβλεπτο, το απροσδόκητο. Αυτό το πνεύμα θέλησε να το μεταφέρει και στο σύστημα του. Αυτό είναι ιδιαίτερα ορατό στα Kata του στυλ που οι αλλαγές διευθύνσεων είναι έντονες.
Δείτε το Ebi geri:
Δείτε το Manji geri:
Συγκριτικά με άλλα στυλ, το Gensei Ryu έχει ομοιότητες με το Shotokan αλλά διαφέρει στο ότι χρησιμοποιεί περισσότερο το ισχίο στις τεχνικές του, ενώ από το Shito – Ryu διαφέρει στο ότι έχει πιο χαμηλές στάσεις.
Εδώ σε μια πολύ καλή παρουσίαση το Sansai Kata:
Το 1949 ο Shukumine έκανε δημόσια επίδειξη του συστήματός του για πρώτη φορά στην πόλη Ito.
Την δεκαετία του ’50 διέδωσε το στυλ του σε όλη την Ιαπωνία. Πάντως το 1953 αναφέρεται ως το έτος γέννησης του Gensei Ryu.
Το 1959 ιδρύθηκε το Tokyo Hombu Dojo, το αρχηγείο. Το Dojo αυτό μετονομάστηκε σε Butokukai και έγινε η έδρα της διεθνούς οργάνωσης του στυλ. Το 1965 μεταφέρθηκε στην περιοχή Asaka.
Το 1964 δημοσίευσε το βιβλίο “Shin Karate–do Kyohan” στο οποίο περιγράφει τις τεχνικές του συστήματος.
Το 1978 δημοσίευσε το δεύτερο βιβλίο του “Karate–do tanren sankagetsu”.
Το στυλ είναι όντως διαφορετικό, οι συνδυασμοί με νέα ματιά, οι αλλαγές κατευθύνσεων πολύ γρήγορες και “απρόβλεπτες” όπως ήθελε ο δημιουργός της τεχνοτροπίας.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση.
