Τι είναι το Sikaran
Η λέξη Sikaran προέρχεται από τη λέξη sikad που στη διάλεκτο Tagalog των Φιλιππίνων σημαίνει λάκτισμα.
Το Sikaran είναι μια πολεμική τέχνη των Φιλιππίνων που χρησιμοποιεί τα χέρια και τα πόδια. Τα πόδια για να χτυπήσει και τα χέρια κυρίως για να αποκρούσει ή να αποτρέψει μια επίθεση. Η αναλογία είναι πόδια 90% και χέρια 10%.
Το στυλ ήταν δημοφιλές ακόμη και πριν από την κατάκτηση του αρχιπελάγους των Φιλιππίνων στις 16 Μαρτίου 1521, όταν ο Ferdinand Magellan ανακάλυψε τα νησιά. Το εξασκούσαν οι αγρότες στο χωριό Tanay στην επαρχία Rizal, ανατολικά της πρωτεύουσας Μανίλα.
Το Sikaran ήταν ένα αρχαίο παιχνίδι που παιζόταν από τους αγρότες ρυζιού και αναπτύχθηκε από τις καθημερινές γεωργικές τους δραστηριότητες. Το χρησιμοποιούσαν για να διασκεδάζουν από την κουραστική δουλειά στους ορυζώνες. Οι νέοι αγρότες ήταν οι πρώτοι που έπαιξαν το παιχνίδι κλωτσώντας λάσπη στα πρόσωπα των συμπαικτών τους προκαλώντας γέλιο κάθε φορά που η βρωμιά έφτανε στον στόχο. Αυτό το παιχνίδι προσέλκυσε κοινό, τους άλλους αγρότες που παρακολουθούσαν από απόσταση.
Καθώς το Sikaran εξελισσόταν σε ένα δημοφιλές παιχνίδι, έμπαιναν κανόνες. Όταν κάποιος έπεφτε 3 φορές στη λάσπη έχανε το παιχνίδι.
Με τον χρόνο τα λακτίσματα αποκτούσαν δομή και παραλλαγές. Τα πιο δημοφιλή λακτίσματα ήσαν το προς τα εμπρός και προς τα πλάγια. Πρότυπο ήταν η αγελάδες που κλωτσούσαν σε αυτές τις κατευθύνσεις και κατόπιν το άλογο που κλωτσούσε προς τα πίσω.
Το πρώτο τουρνουά ονομάστηκε «Patas na Labanan» (Fair Game) όπου δύο παίκτες έπαιξαν με τεχνικές, που περιορίζονταν στα μπροστινά και στα πλάγια λακτίσματα.
Το Sikaran κέρδιζε σε δημοτικότητα και συγκέντρωνε περισσότερο κόσμο. Κάποιες φορές, κατά λάθος, οι κλωτσιές βρήκαν στόχο στον αντίπαλο. Θύτες και θύματα εντυπωσιάστηκαν από τα αποτελέσματα.
Με τα χρόνια στο παιχνίδι έμπαιναν και γυναίκες και μεγαλύτεροι σε ηλικία παίκτες.
Τις επόμενες δεκαετίες, το «Patas na Labanan» αναπτυσσόταν και κατάλαβαν ότι θα έπρεπε να βάλουν κανόνες ως προς την ηλικία, το φύλο, και το βάρος. Οι κανόνες πλέον θα έδιναν την νίκη των 3 πόντων με λασπώματα στο σώμα αντί να χρησιμοποιούν τον κανόνα τριών πτώσεων. Αυτό γιατί οι παίκτες είχαν γίνει πολύ γρήγοροι και απέφευγαν τις επιθέσεις.
Μια άλλη πιο ομαδική παραλλαγή ονομάζεται “Labo-Labo Matira Matibay na Labanan” (Mix Up) και έχει πιο σκληρούς κανόνες. Αυτή η έκδοση παίζεται από τρεις έως οκτώ παίχτες μέσα σε έναν κύκλο και αγωνίζονται όλοι εναντίον όλων. Όποιος αναγκάζεται να βγει από τον κύκλο χάνει και αυτός που τελικά παραμένει μέσα στον κύκλο είναι ο Πρωταθλητής.
Από τα μέσα του 20ού αιώνα, οδηγήθηκε στο να οργανώσει δομικά τις τεχνικές του, να αναπτύξει φόρμες, τα αντίστοιχα Kata του Karate και να καθιερώσει μια ιεραρχία με το σύστημα των έγχρωμων ζωνών.
Σημειώνεται ότι, όπως και οι περισσότερες πολεμικές τέχνες των Φιλιππίνων, το Sikaran δεν έχει γραπτή ιστορία καθώς οι παραδοσιακές γνώσεις μεταδίδονται προφορικά από γενιά σε γενιά.
Το Sikaran στον κόσμο
Το Sikaran άρχισε να αναπτύσσεται παγκοσμίως μετά τη συμμετοχή του σε διεθνή τουρνουά πολεμικών τεχνών, κυρίως από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τέσσερις εκπαιδευτές του να προσληφθούν για να διδάξουν την τέχνη στη Μαλαισία.
Οι αθλητές του Sikaran τα έχουν πάει καλά σε πρωταθλήματα του Tae Kwon Do, του Kickboxing ενώ τα τελευταία χρόνια μερικοί έχουν δοκιμάσει και στο MMA.
Το Sikaran έχει αναγνωριστεί ως Filipino Contact Sport από το Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού των Φιλιππίνων και έχει ήδη αρχίσει να διδάσκεται και να παίζεται σε διάφορες χώρες της Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης. Έχουν ιδρυθεί σχολές σε ΗΠΑ, Αυστραλία, Σαουδική Αραβία και Καναδά.
Η έδρα του στυλ είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
