Από μικρός μπήκε στις πολεμικές τέχνες. Στα 5 του άρχισε να εκπαιδεύεται στο ραβδί από bamboo και στο Karate. Για την ακρίβεια οι πρώτοι του εκπαιδευτές ήταν δύο πρόσφυγες από την Okinawa. Το σύστημα που τον δίδαξαν λεγόταν Tote. Το όνομα Karate δεν υπήρχε ακόμη. Η εκπαίδευση ήταν δυνατή και σκληρή. Δεν αποσκοπούσε σε νίκες σε αθλητικές συναντήσεις. Ήταν προπόνηση επιβίωσης. Όλο το σώμα εκπαιδευόταν για να είναι όπλο. Η ικανότητα που αποκτούσαν ήταν να σκοτώνουν. Θυμίζουμε ότι ήταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Στα 13 του πήγε στο Tokyo για μια καλύτερη τύχη παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του, ο οποίος του εξήγησε ότι αν έφευγε δεν θα μπορούσε να ξαναγυρίσει. Το μόνο του εφόδιο ήταν λίγο ρύζι για να μπορέσει να επιβιώσει μέχρι να φθάσει στην πόλη. Μετά από ταξίδι τριών ημερών με το τραίνο, έφθασε στο Tokyoόπου είδε την σκληρή πραγματικότητα. Δεν υπήρχε δυνατότητα για δουλειά και διαμονή και οι ουρές για φαγητό ήταν μεγάλες. Έμενε σε ναούς και σιδηροδρομικούς σταθμούς. Η πείνα και η βία ήταν η συντροφιά του.
Στα 19 του ανοίγει την πρώτη του σχολή.
Από το 1950 έως το 1959 δίδαξε στον Αμερικάνικο στρατό, την Πολεμική αεροπορία και τους πεζοναύτες.
Η καριέρα του σαν εκπαιδευτής σε Αμερικάνικες βάσεις ανεβαίνει μέρα με την μέρα.
Με αυτά και με τα άλλα δεν είπαμε τίποτα για την σχολή του. Η ιστοσελίδα της σχολής και της οργάνωσής του είναι πληρέστατη.