Η ιστορία του Tegumi
Το Tegumi ήταν αρχικά μια μορφή μάχης που χρονολογείται από την εποχή του Tametomo (11ος αιώνας μ.Χ.).Το στυλ πιστεύεται ότι προήλθε αρχικά από την κινεζική πάλη από την οποία προέρχεται και το Shuai Jiao, αλλά εξελίχθηκε σε μια διαφορετική μορφή πάλης. Αυτό έγινε πριν τελικά το Tegumi γίνει ένα άθλημα με κανόνες που ονομαστεί Okinawan Sumo.
Πολλοί Δάσκαλοι πιστεύουν ότι το Tegumi ήταν πιθανώς η αρχική μορφή μάχης στην Okinawa. Το Tegumi όμως συνδυάστηκε με τις τεχνικές των λακτισμάτων που “εισήχθησαν” από την Κίνα, και αυτό που προέκυψε λειτούργησε σαν πρόδρομος της τέχνης, που τελικά έγινε γνωστή ως Karate.
Πριν από το 1900, η εκπαίδευση του Karate περιλάμβανε ρίψεις, κλειδώματα, πνιγμούς, στραγγαλισμούς, λαβές, δηλαδή στοιχεία της τέχνης του Tegumi.
Περίπου το 1905, το Karate υπέστη πολλές αλλαγές, ώστε να είναι κατάλληλο να αξιοποιηθεί σαν σύστημα φυσικής αγωγής για τα παιδιά των σχολείων της Okinawa. Οι επικίνδυνες τεχνικές του αφαιρέθηκαν και πολλές πτυχές του εγκαταλείφθηκαν.
Όμως δεν συμμετείχαν όλοι οι Δάσκαλοι της Okinawa στην εκπαίδευση των μαθητών στα σχολεία. Υπήρχαν και Δάσκαλοι που δίδασκαν σε μικρούς ιδιωτικούς χώρους την ολοκληρωμένη μορφή το Karate, μαζί με το επικίνδυνο τμήμα του Tegumi, κρατώντας τη παράδοση ζωντανή.
Επίσης ο Funakoshi όταν πήγε στην πρωτεύουσα για να διδάξει το στυλ του, το Shotokan, δίδαξε σε Πανεπιστήμια. Οι φοιτητές έπρεπε τελειώνοντας τις σπουδές τους, μέσα σε 4-5 χρόνια, να έχουν πάρει και μαύρη ζώνη. Έτσι δεν προλάβαιναν να μάθουν όλη την ύλη του κλασικού Karate, και βέβαια δεν έπρεπε να τραυματίζονται. Για τον λόγο αυτό αφαίρεσε ένα μεγάλο μέρος του Tegumi. Έτσι το Karate έγινε γνωστό περισσότερο σαν στυλ κτυπημάτων.
Τι είναι το Tegumi
Το Tegumi είναι ένας τραχύς, μικρής απόστασης αγώνας, όπου ο νικητής κρίνεται με υποβολή, μέσω λαβών στις αρθρώσεις, στραγγαλισμών, σπρωξιμάτων, τραβηγμάτων, ρίψεων και χτυπημάτων.
Σε έναν πραγματικό αγώνα ο αντίπαλος δεν θα “παίζει” με κανόνες και αν βρεθούμε σε μια άβολη θέση, δεν θα υπάρχει διαιτητής για να μας χωρίσει και να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή. Στο σημείο αυτό “δουλεύει” το Tegumi. Συμπληρώνει το “κενό” – όπως θα έλεγε ένας αθλητής του Karate – και τελειώνει την μάχη. Και αυτό το κάνει με τρόπο άμεσο, δυνατό, σύνθετο, αποτελεσματικό, χωρίς κανόνες και περιορισμούς.
Σήμερα αν κάποιος θέλει να ενσωματώσει αυτά τα στοιχεία που λείπουν, θα πρέπει να τα αναζητήσει στο Judo, το Sambo, το Brazilian Jujitsu και την πάλη. Αυτό κάνουν και οι σημερινοί Δάσκαλοι-ερευνητές του Karate, που θέλουν να συμπληρώσουν την πρώτη μορφή του στυλ.
.
Το Tegumi σήμερα
Όμως, στη σημερινή εποχή βλέπουμε ότι η μελέτη του Tegumi να επιστρέφει. Αυτό γιατί έχει αναπτυχθεί το ΜΜΑ, το Brazilian Jujitsu και το Jujitsu. Όλοι κατανοούν την μεγάλη ισχύ και αποτελεσματικότητα που έχει μια μορφή μάχης που συνδυάζει χτυπήματα και λαβές με ανατροπές σε μάχη μικρής απόστασης. Πόσο μάλλον που αυτό το μείγμα τεχνικών είχε και χρόνια εξέλιξης πίσω του και μια μεθοδολογία που το στήριζε.
Αν κάποιος σημερινός εκπαιδευτής έχει μελετήσει συστηματικά το Tegumi και το έχει αναπτύξει μεθοδολογικά, αυτός είναι ο Sensei Patrick McCarthy.
Εδώ βλέπουμε τον Sensei Patrick McCarthy:
Το Tegumi είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι της μάχης μικρής απόστασης. Σύνθετο, με λαβές, κλειδώματα, χτυπήματα, ανατροπές, σε ένα σύνολο που οδηγεί στο πλεονέκτημα σε ελεύθερη μάχη δρόμου, όπου το ζητούμενο είναι η επιβίωση. Αναπτύχθηκε σε μιά εποχή όπου η γνώση του, όπως και άλλων παρόμοιων μεθόδων, αποτελούσαν την εγγύηση για μακροημέρευση. Σήμερα, μια προσομοίωση αυτής της κατάστασης, το οκτάγωνο του ΜΜΑ, καταλήγει να αναζητήσει ιδέες και τρόπους από την παλιά μέθοδο, φιλτραρισμένη από τους σύγχρονους κανονισμούς του.
