Ο Masutatsu Oyama αν και γεννήθηκε στην Κορέα έζησε τα περισσότερα χρόνια του στην Ιαπωνία. Εκεί και πέθανε το 1994, σε ηλικία 71 ετών. Είχε δημιουργήσει το Kyokushin Karate, το πιο επιδραστικό στυλ Karate πλήρους επαφής. Σήμερα αυτό μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε αν δούμε πόσες παραλλαγές αυτού του αρχικού στυλ έχουν παρουσιαστεί και πόσες άλλες εξελίξεις, στον χώρο των πολεμικών τεχνών, έχουν δρομολογηθεί που είχαν σαν βασική παράμετρο την ύπαρξη του Kyokushin. Για παράδειγμα η γέννηση του Kickboxing και του μεγαλύτερου πρωταθλήματός του στον κόσμο του K-1.
O Oyama ευτύχησε να προλάβει να διαδώσει το στυλ του σε όλο τον κόσμο και να διοργανώσει 5 φορές το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Τόκυο.
Το World Open Karate Championship ήταν πάντα ο μεγαλύτερος διαγωνισμός στο Kyokushin Karate στον κόσμο. Γινόταν, όπως γίνεται και σήμερα, κάθε τέταρτο έτος στην Ιαπωνία. Μετά τον θάνατο του Oyama, υπήρξε διάσπαση και διοργανώνονταν περισσότερα από ένα Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Έτσι μειώθηκε ο αριθμός συμμετοχών των μαχητών και έχασε λίγη από την λάμψη του.
Όμως εμείς θα δούμε το 1ο Παγκόσμιο του Kyokushin με τον Αρχηγό και όλους τους φιλόδοξους και παθιασμένους αθλητές να συγκεντρώνονται για να κατακτήσουν τον πρώτο τίτλο. Και λέμε τίτλο και όχι τίτλους γιατί στο στυλ αυτό δεν υπάρχουν κατηγορίες βάρους, επομένως υπάρχει μόνο ένας νικητής, ένας Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
Το 1st World Kyokushinkai Championship έγινε 1-3 Νοεμβρίου 1975 με 128 διαγωνιζόμενους από 32 χώρες.
Οι αγώνες γίνονταν, όπως και σήμερα, με γυμνά χέρια και πλήρη επαφή. Ο Oyama πάντα έλεγε ότι ο μαχητής πρέπει να μπορεί να δίνει χτυπήματα και να δέχεται χτυπήματα. Και οι κανόνες του το έκαναν πράξη. Πρόκειται για αγώνες bareknucle, με πλήρη χτυπήματα στον κορμό αλλά όχι στο κεφάλι και λακτίσματα στο κεφάλι, τον κορμό και τα πόδια. Με τον τρόπο αυτό τα χτυπήματα έφθειραν τον αντίπαλο αλλά έκαναν τους αγώνες και αρκετά ασφαλείς, γιατί ήταν λίγες οι φορές που μπορούσε να περάσει χτύπημα πλήρους επαφής στο κεφάλι.
Ας δούμε τους κανόνες του 1st World Kyokushinkai Championship που καλούνταν να εφαρμόσουν οι αθλητές το 1975 για πρώτη φορά:
- Δεν χρησιμοποιούνταν προστατευτικά εκτός των γεννητικών οργάνων και των δοντιών
- Ο αγώνας διαρκούσε 3 λεπτά
- Ο μαχητής που επιτύγχανε ένα Ippon (ένα βαθμό) κέρδιζε τον αγώνα και ο αγώνας σταματούσε
- Ένα Ippon επιτυγχάνονταν όταν μια επίθεση χτυπούσε τον αντίπαλο και τον εμπόδιζε για περισσότερο από 3 δευτερόλεπτα να συνεχίσει τον αγώνα. Ένα ippon μπορούσε επίσης να δοθεί εάν είχε χρησιμοποιηθεί παράνομη τεχνική ή ο αντίπαλος είχε αποκλειστεί
- Ένας μαχητής μπορούσε επίσης να κερδίσει τον αγώνα με Waza-ari (μισό βαθμό) που δινόταν άν ο αντίπαλος έπεφτε κάτω για περισσότερο από 3 δευτερόλεπτα και δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει τον αγώνα. Δύο Waza-ari από τον ίδιο μαχητή, ήταν Ippon και ο αγώνας τελείωνε
- Εάν δεν υπήρχε νοκ-άουτ, οι κριτές ανακήρυσσαν τον νικητή από τη συνολική απόδοση των τεχνικών, της δύναμης και του μαχητικού πνεύματος
- Σε περίπτωση ισοπαλίας μπορούσαν να υπάρξουν το πολύ 3 παρατάσεις των 2 λεπτών. Σε μερικά τουρνουά σε περίπτωση ισοπαλίας, ο νικητής θα μπορούσε να αναδειχθεί με διαφορά βάρους και το αποτέλεσμα του Tamaeshiwari (σπάσιμο σανίδων)
Οι παράνομες τεχνικές ήταν:
- Γροθιές στο πρόσωπο
- Λακτίσματα στη βουβωνική χώρα
- Αρπαγή οποιασδήποτε μορφής
- Χτύπημα στο κεφάλι
- Λάκτισμα στο γόνατο
- Λάκτισμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού
- Χτύπημα στη σπονδυλική στήλη από πίσω
- Αγκώνας με πρόσωπο
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι θα μπορούσαν να πάρουν μέρος και αθλητές από άλλα στυλ, αρκεί να εφάρμοζαν τους παραπάνω κανόνες.
Πάμε πίσω στον χρόνο και βλέπουμε τον κόσμο, τους ανθρώπους και το Kyokushin πως ήταν 46 χρόνια πριν. Πρόκειται για ντοκιμαντέρ και όχι για καταγραφή όλων των αγώνων, ίσως γι αυτό και έχει περισσότερο ενδιαφέρον.
