Το εμπρός λάκτισμα είναι η πρώτη τεχνική που μαθαίνει κανείς αρχίζοντας τις πολεμικές τέχνες. Θεωρείται η πιο βασική, η πιο απλή τεχνική. Όμως αυτό είναι το πρώτο ήμισυ της πρότασης. Το δεύτερο ήμισυ είναι “αν την κάνεις στον αέρα ή στον σάκο”
Στον αγώνα τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Στην περίπτωση αυτή, το δεύτερο ήμισυ της αρχικής πρότασης θα μπορούσε να είναι “αν είσαι τεχνίτης”.
Ας δούμε γιατί.
Πρώτα πρώτα το σημείο επαφής βρίσκεται πολύ κοντά στα δάκτυλα. Τα δάκτυλα αποτελούνται από πολλά μικρά κόκκαλα. Αν τα δάκτυλα δεν τραβηχτούν έντονα προς τα επάνω, αν δεν απομακρυνθούν από το σημείο επαφής, τα μικρά κόκκαλα μπορεί να σπάσουν. Τα τραυματισμένα κόκκαλα και μάλιστα στα πόδια, που μας στηρίζουν και μας μεταφέρουν, εκτός από τον πόνο που τα συνοδεύει, μας εμποδίζουν να κινούμαστε, άρα μειώνει την δυνατότητά μας να μαχόμαστε.
Το γόνατο πρέπει να σηκωθεί αρκετά ψηλά, ώστε το “όπλο” να “βλέπει” τον στόχο. Χρειάζεται χώρος και για να σηκωθεί το πόδι και για να πάρει φόρα. Χρειάζεται απόσταση από τον αντίπαλο. Αν είναι μεγάλη, θα πρέπει είτε να τεντωθούμε για να τον φθάσουμε, είτε να ακυρώσουμε την τεχνική, να “πετάξουμε” μία κίνηση. Ο αντίπαλος μόλις άρχισε να χαίρεται. Αν είναι μικρή, το πόδι δεν θα πάρει φόρα, το χτύπημα θα είναι αδύναμο, θα βρεθούμε εκτεθειμένοι με το ένα πόδι στον αέρα και ο αντίπαλος με τα δύο στο έδαφος. Κακή ισορροπία απέναντι σε καλή ισορροπία. Η συνταγή του κινδύνου.
Στο ΜΜΑ που επιτρέπονται όλες οι τεχνικές, στην διαδρομή του ποδιού από το έδαφος μέχρι τον στόχο, παρεμβάλλονται πολλά εμπόδια. Υπάρχουν πόδια, γόνατα, αγκώνες και χέρια. Αν το λάκτισμα “βρει” σε κάποιο ή κάποια από αυτά, υπάρχει κίνδυνος πιθανού τραυματισμού και βεβαιότητα μείωσης της ταχύτητας και της ισχύος. Επομένως το λάκτισμα δεν φέρνει αποτέλεσμα και βρισκόμαστε εκτεθειμένοι. Με έναν καλό αντίπαλο απέναντί μας μόλις χάσαμε.
Έχει όμως πλεονεκτήματα.
Είναι τι πιο άμεσο λάκτισμα. Είναι ευθεία εμπρός. Απαιτεί επομένως την μικρότερη μετακίνηση μάζας σώματος.
Δεν μας αλλοιώνει ιδιαίτερα στην θέση φύλαξης.
Βλέπουμε τον στόχο καθαρά καθ’ όλη την διάρκειά του.
Μπορεί να χτυπήσει σε όλα τα ύψη, από τα πόδια έως το κεφάλι.
Μπορεί να χτυπήσει με ταχύτητα και επαναφορά είτε με το βάρος του σώματός μας μέσα στον στόχο.
Έχουμε επομένως ένα πολύ καλό “εργαλείο” που απαιτεί καλή τεχνική, χρησιμοποιείται με προσοχή, αλλά αν πάει καλά, μας φέρνει τον αντίπαλο “στο πιάτο”.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Κατ’ αρχήν να το μάθουμε πολύ καλά. Μετά, αυτό που θα το κάνει λειτουργικό και αποτελεσματικό, είναι η δουλειά στο timing. Το κλειδί της επιτυχίας είναι η τελειοποίηση του χρονισμού, της επιλογής της στιγμής που θα το εκτελέσουμε.
Στα βίντεο που ακολουθούν βλέπουμε τρία πράγματα:
- αυτοί που το εκτελούν είναι γενικά καλοί τεχνίτες,
- είναι πρωταθλητές και
- ο αγώνας τελειώνει αμέσως μετά.
