Το γυριστό κυκλικό λάκτισμα είναι από τα χαρακτηριστικά του Taekwondo. Δεν έχει την αποκλειστικότητα της τεχνικής, υπάρχει και στο Karate, στο Kyokushin και σε πολλά άλλα στυλ. Αλλά στο Taekwondo έχει γίνει τεχνική – βιτρίνα, λόγω μεγάλης χρήσης των λακτισμάτων.
Το λάκτισμα αυτό το έχουν “πάρει” και τα μαχητικά στυλ, το Kickboxing, το ΜΜΑ και λιγότερο το Muay Thai και το Lethwei.
Η τεχνική αυτή είναι πολύ δυνατή, απαιτεί τέλεια ισορροπία, χαλαρό σώμα, μεγάλη ευκαμψία και έχει την μεγαλύτερη διαδρομή από το σημείο εκκίνησης έως τον στόχο. Για να την τολμήσει ένας μαχητής, εκτός από την απαραίτητη γνώση πρέπει και να έχει και αποφασιστικότητα γιατί περιστρέφεται, οπότε χάνει για λίγο την εικόνα του αντιπάλου και χρειάζεται χρόνο για να φτάσει το πόδι στον στόχο. Για να ξεπεραστούν όλα αυτά χρειάζεται τέλειο timing, η στιγμή που θα ξεκινήσει το πόδι να είναι η ιδανική, γιατί αφότου ξεκινήσει δεν υπάρχει επιστροφή.
Υπάρχει όμως μια διαφορά. Στις ερασιτεχνικές μορφές των πολεμικών τεχνών, περισσότερο δείχνεις την τεχνική παρά κτυπάς πραγματικά με αυτή. Οι κανονισμοί σε οδηγούν σε αυτό. Με τον τρόπο αυτό και οι συνέπειες για την περίπτωση της αποτυχίας είναι λίγες. Το πολύ πολύ να χάσεις μερικούς πόντους ή τον αγώνα. Στο ρινγκ όμως οι συνέπειες είναι πολύ περισσότερες.
Έτσι ερχόμαστε στο ερώτημα: το λάκτισμα αυτό “πιάνει” στα ρινγκ, σε πραγματικές συνθήκες; Και για να συμπληρώσουμε την ερώτηση: “πιάνει” στα ρινγκ, σε πραγματικές συνθήκες, που ο αντίπαλος έχει πολλά εργαλεία να αξιοποιήσει, χέρια, αγκώνες, να μπει “μέσα”, να κλείσει την απόσταση και να αρπάξει; Ενώ έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τόσες “κοντές” και γρήγορες τεχνικές μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία αυτή με την μεγαλύτερη διαδρομή;
Δείτε την απάντηση:
Στο Kickboxing Badr Hari vs Stefan Leko
Ο Peter Graham “εκτελεί” τον Badr Hari (κατέληξε στο νοσοκομείο)
Στο πολύ σκληρό Lethwei
Στο ΜΜΑ και το UFC
Ακόμη και στην επαγγελματική πάλη τους έχουν μπει ιδέες
