Τελικά, αυτοί που πιστεύουν ότι, όταν θέλεις πολύ κάτι, το σύμπαν συνωμοτεί για να πραγματοποιηθεί, μάλλον έχουν δίκιο.
Έχουμε μία ακόμη απόδειξη, την ιστορία που ακολουθεί.
Ήταν το 1980 στη σχολή του Chung Do Kwan Taekwondo στο Παγκράτι. Τότε στην Ελλάδα υπήρχαν συνολικά 3 σχολές του Taekwondo. Η μία ήταν αυτή που βρισκόταν στο υπόγειο της Πλατείας Μεσολογγίου. Ήταν μία από τις πρώτες σχολές Taekwondo εκτός Κορέας στον κόσμο και η πρώτη που “εισήγαγε” το WTF Taekwondo στην Ελλάδα.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι, γενικά οι πολεμικές τέχνες μόλις άρχιζαν να αναπτύσσονται στην Ελλάδα. Οι δάσκαλοι ήσαν λίγοι και οι Δάσκαλοι κυριολεκτικά ελάχιστοι. Αυτό ανεξάρτητα από στυλ. Στη σχολή είχε αρχίσει να διδάσκει ο Grand Master Choi Duk Kyu, αυθεντικός Δάσκαλος, σταλμένος απευθείας από το Αρχηγείο της Σεούλ.
Οι μαθητές ήσαν πολύ περισσότερο αποφασισμένοι από σήμερα, γοητευμένοι από την ανακάλυψη αυτού του “νέου κόσμου” που είχε εμφανιστεί ξαφνικά μπροστά τους. Να θυμίσουμε ότι τότε δεν υπήρχαν ούτε ίντερνετ, ούτε κινητά τηλέφωνα. Οι πληροφορίες ήταν λιγοστές και έφθαναν δύσκολα. Το να βρεθεί κανείς στο κανάλι της γνώσης ήταν από τύχη έως “μήνυμα”. Έτσι οι μαθητές, μαζί με τις πολεμικές τέχνες, ανακάλυπταν μαζί με τις τέχνες αυτές και την Ασία με την κουλτούρα της. Το μείγμα ήταν εντυπωσιακό.
Η προπόνηση λοιπόν είχε τελειώσει, ο ιδρώτας έσταζε και η αδρεναλίνη κυλούσε στο πάτωμα. Αρχίσαμε να αλλάζουμε στα μικρά αποδυτήρια, όταν είδαμε ότι στην αίθουσα μερικά πράγματα γίνονταν διαφορετικά απ΄ ότι συνήθως. Οι προχωρημένοι μαθητές μετέφεραν κάτι που αποδείχθηκε ότι ήταν μια μεγάλη λευκή οθόνη που κάλυψε τον τοίχο και τους καθρέφτες. Μετά μετέφεραν ένα μικρό τραπέζι στο κέντρο της αίθουσας. Τέλος τοποθέτησαν επάνω του μία μηχανή προβολής με μια μεγάλη μπομπίνα με το φιλμ. “Θα δούμε σινεμά!” είπαν οι περισσότεροι και από το βάθος ο … σινεφίλ “τι έργο παίζει;”.
Μαζευτήκαμε στην αίθουσα, καθίσαμε στο πάτωμα, έκλεισαν τα περισσότερα φώτα και άρχισε η προβολή. Η ταινία ερχόταν από την Σεούλ και επρόκειτο για μια παρουσίαση του Taekwondo, ένα promotion, όπως θα λέγαμε σήμερα. Ήταν το βίντεο που ακολουθεί.
Πριν το δείτε να σας πω ότι μόλις τελείωσε η προβολή, είχα την αίσθηση ότι έβλεπα τα μάτια των θεατών στο σκοτάδι, έβγαζαν σπίθες από την ένταση. Έχω βάσιμες ενδείξεις ότι αρκετοί δεν κοιμήθηκαν το βράδυ από την έξαψη και αποδείξεις για έναν.
Να προσθέσω ότι στο φιλμ μπορείτε να παρατηρήσετε την διαφορετική εποχή, από το μήκος των μαλλιών, τους διαφορετικούς θώρακες, τον χώρο προπόνησης, την γενική αισθητική στην εικόνα και όσον αφορά το ίδιο το στυλ, την ισχύ και τον δυναμισμό του.
Αυτό το φιλμ δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα το έβλεπα ξανά μετά από 40 χρόνια, όσο και αν το είχα αναζητήσει. Αυτό εξηγεί και την εισαγωγή στο κείμενο.
Τελειώνοντας να πω ότι χρωστάμε ένα ευχαριστώ στον νεαρό Ιάπωνα εκπαιδευτή του Karate, Yusuke Nagano, που ανέδειξε το φιλμ και μπορούμε να το δούμε και σήμερα. Έχουν ενδιαφέρον τα σχόλιά του γιατί πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο που δεν είχε γεννηθεί την εποχή αυτή που αναφέρεται η ταινία και την σχολιάζει με σημερινή ματιά, αλλά και επειδή πρόκειται για άνθρωπο διαφορετικού μαχητικού στυλ.
