“Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα” ή “Η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός;”

Το 1979 ο σκηνοθέτης Νίκος Νικολαΐδης παρουσίασε την ταινία του “Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα”. Ήταν μια “δραματική πειραματική ανεξάρτητη σουρεαλιστική υπόγεια ταινία” και ήταν το πρώτο μέρος της τριλογίας “Τα χρόνια της χολέρας” με τις άλλες δύο την “Γλυκιά Συμμορία” το 1983 και την “Ο Χαμένος τα παίρνει όλα” το 2002.

Η επιτυχία της ήταν πολύ μεγάλη, οι ηθοποιοί εξαιρετικοί και τα βραβεία που πήρε πολλά. Όμως το σημαντικότερο ήταν ότι έβαλε στο λεξιλόγιό μας τον τίτλο της, ο οποίος από μόνος του γνώρισε μια ανεξάρτητη επιτυχία με διάρκεια στο χρόνο. Τον άκουγες πολύ συχνά όταν ήθελε κάποιος να περιγράψει μια κατάσταση που αναφερόταν σε ανθρώπους ξεπεσμένους, τελειωμένους ακόμη και στην καλή εποχή τους, που όμως το πάλευαν ακόμη, γνωρίζοντας ότι πήγαιναν κόντρα στις πιθανότητες.

Η δεύτερη άποψη είναι από Αμερική μεριά, που θέλει να μας πεί ότι όλα είναι στο μυαλό, μαζί και οι δυνατότητες που σχετίζονται με την ηλικία και τα βιολογικά όρια. Τονίζει, ακόμη κι αν δεν το παραδέχεται, την υπερβολή, ότι μπορείς να ελπίζεις ότι μπορείς να καταφέρεις μια σωματική κυρίως επίδοση, ξεπερνώντας τα όρια που σου θέτει ο χρόνος. Αρκεί να αλλάξεις την πλευρά που βλέπεις τα πράγματα και να το πιστέψεις. Περισσότερο όμως εννοεί να σπάσεις τις προκαταλήψεις που σε αναχαιτίζουν από το να προχωρήσεις. Ως εδώ καλά, υπάρχουν όμως και τα όρια που αυτή η άποψη δεν τα αναφέρει αφήνοντας τον υπαινιγμό πως ίσως και να μην υπάρχουν. 

Ανάμεσα σε αυτές τις δύο απόψεις κινείται η απόφαση των Tyson και Holyfield, στα 53 και 57 αντίστοιχα, να αγωνιστούν σε αγώνα επαγγελματικής πυγμαχίας 3 ή 4 γύρων για φιλανθρωπικούς σκοπούς. 

Δείτε το σχετικό βίντεο:

Ο αγώνας θα κερδίσει σίγουρα τεράστια δημοσιότητα και από την άποψη αυτή θα είναι μια επιτυχημένη φιλανθρωπική εκδήλωση. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην αφίσα φαίνεται, λιγότερο έντονα, ο αριθμός 3. Το υπονοούμενο είναι ότι στο μυαλό των θεατών θέλουν να είναι έντονα η ιδέα ότι πρόκειται για την 3η μεταξύ τους αναμέτρηση, κάτι που βέβαια επίσημα δεν ισχύει. Όμως αυτή η ιδέα είναι κύρια αυτό που θα πουλήσει. 

Στην 1η μεταξύ τους αναμέτρηση νίκησε ο Holyfield και στην 2η επίσης μετά από τον αποκλεισμό του Tyson αφού ο δεύτερος του δάγκωσε το αυτί. Ήταν μια μεγάλη ντροπή για το άθλημα αυτή η συμπεριφορά και συνέδεσε τον Tyson για πάντα με την περιγραφή ότι είναι αυτός “που δάγκωσε το αυτί” του αντιπάλου του. 

Δείτε τι έγινε στον 1ο αγώνα τους:

Δείτε και τον 2ο:

Τα χρήματα είναι σίγουρα ένα καλό επιχείρημα και για τους δύο, όπως και ο εθισμός στο ρινγκ και την αδρεναλίνη του. 

Βέβαια και οι δύο είναι σε εξαιρετική σωματική κατάσταση, για την ηλικία τους, πάντα.

Όμως υπάρχουν και αντίθετες γνώμες.

Ιατρικά δεν ξέρουμε αν είναι όλα εντάξει. Ξέρουμε ότι οι πυγμάχοι που αγωνίστηκαν για τόσα χρόνια και σε τόσο υψηλό επίπεδο έχουν χτυπηθεί άσχημα. Η φθορά που έχει συσσωρευτεί δεν είναι ασήμαντη. 

Και οι δύο είναι ότι απόμεινε από τον παλιό εαυτό τους.

Ο αγώνας αυτός δεν θα δώσει τίποτα στην φήμη των δύο αυτών πρωταθλητών.

Η σύγκριση της σημερινής εικόνας τους με αυτής του παρελθόντος θα είναι καταστροφική. 

Στην πραγματικότητα η μάχη αυτή εξαργυρώνει την νοσταλγία. Οι θεατές ελκύονται από την καταπληκτική εικόνα αυτών των δύο σπουδαίων πρωταθλητών της δεκαετίας του ’90, που όμως απέχει κάτι δεκαετίες και ίσως θέλουν να θυμηθούν και τον νεότερο εαυτό τους όπως ήταν τότε και ίσως να να νοιώσουν για λίγο ότι νικούν τον χρόνο. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να παίξουν αυτοί οι δύο ηλικιωμένοι.